GECE'NİN HÜZNÜ

27. Bölüm

HEYECAN DORUKTA ARKADAŞLAR!!! BUNDAN SONRAKİ HER BÖLÜMDE BÜYÜK SAVAŞLAR GÖRECEĞİZ. BU ARADA BU İLK SEZONDU. BİR KAÇ BÖLÜM SONRA İLK SEZON BİTECEK VE İKİNCİ SEZONA BAŞLAYACAĞIZ. UMARIM BEĞENEREK OKURSUNUZ...

AYAZ

Günlerce onu görmemiştim. Her şeyi merak eden yanımla kendimi okulun önünde buldum. Gece'yi görünce ona âşık olmam yüzünden kendimden daha da nefret ettim. Ve bunun yüzüne o sarılınca da öfkemi ondan çıkarmaya başlamıştım. Onun çaresiz bakışları içimin yanmasına sebep oluyordu. Çağrı ile kavgaya başladığımızda Ozan araya girip bizi ayırdı. Elifler Çağrı'yı tutarken beni Ozan tutmuştu. O an gözlerim yeniden Gece'ye döndü. Taner'e sımsıkı sarılmış ağlıyordu. Ama bir anda Taner'in kollarında bayılması ile Taner'in korku dolu bakışları doldurdu kulağımızı.

''Gece! Gece!!!'' derken kucağında Gece ile yere çöktü. Ben Ozan'dan ayrılıp Gece'ye yaklaştım. Burnundan süzülen kanı görmemle de donup kalmam bir olmuştu...

SELİN

Gece'nin bu halini görünce aklım donmuştu. Hepimiz onu alıp bizim eve koşturmuştuk. Kardeşimin neyi vardı böyle? Aslında bu sorumun tek bir cevabı vardı. O aşkının ona nefret kusan gözlerine dayanamamıştı. Kim dayanırdı ki zaten? Kim bu kadar acıya katlanırdı? Katlanamazdın ki...

Neden diye sorardın hep. Neden ben? Desende yalnızlığın dalga geçerdi seninle. Mecbursun derdi. Zor seven kalbine inattı bu sözler. Ne kadar gülüyor olsan da için kan ağlardı. Ozan ile bende düşman taraflardaydık. Ama Gece ile Ayaz'a inat biz birbirimize tutunmuştuk. Ama bu tutunmanın son bulacağını hiç bilmiyorduk. Bilemezdik ki. Başımıza gelecek onca kötü şeyin habercisini görememiştik ki. Gülen yüzlerimizin ebediyete kadar son bulacağını tahmin bile edememiştik ki.  Kardeşimi doktor muayene edip ''Merak etmeyin önemli bir şey yok. Sıkıntıdan olmuş.'' demişti. Bizde bu sözlerden sonra mutlu olmuştuk. Ama ben her şeyden suçladığım adama saldırmadan durmamıştım. Koşar adım salonda ayakta duran Ayaz'ın yakasına yapıştım.

"Bana bak haydut! Bir daha kardeşime zarar vermeye kalkarsan, Allah şahidim olsun ki gebertirim seni!!!'' diye bağırmıştım. Ozan koluma yapışmış beni çekmek istese de onu iteleyip tüm sinirimi yumruğum da toplamıştım. Ve o sinirimi Ayaz'ın yüzünde son buldurmaya çalışmıştım. Ama geçmiyordu. Kardeşimin acı çeken halini hatırladıkça bu aptaldan daha da nefret ediyordum.

"Bir daha karşımıza çıkma! Defol git evimizden!'' diye gürlerken sol elimin işaret parmağı ile kapıyı gösteriyordum. Ozan sinirle "Ne diyorsun Selin?'' dediğinde elimde olmadan öfkemi ondan çıkardım.

"Ne dediğim apaçık meydanda! Bir daha bu aptal kardeşimin bir santim yakınına bile yaklaşmayacak!"  diye bağırmıştım. Elif de bana katıldı. Yanıma gelip "Biz çok şey kaybettik Ayaz, ama artık kardeşimizi kaybetmeye mecalimiz kalmadı! Onu sevsen de sevmesen de çık git hayatından" dedi. Abime baktığımda sol elini yumruk yapıp Ayaz'ın yakasına yapıştı.

"Bitti Ayaz, artık bitti. Ne dostuz ne de düşmanız. Artık yabancıyız. Ve senden tek istediğim hayatımızdan çıkıp gitmen!"  dediğinde vurmamak için kendini zor tuttuğunu biliyordum. Ozan bana hayal kırıklığı ile bakınca içim sızladı. Ama yapacak başka bir şeyim yoktu.

"Bende mi çıkayım hayatınızdan? Hı Selin?"  dediğinde acı çeken gözlerini görmek afallatmıştı beni. Ama yapacak bir şey yoktu. Bu hayatta benim için en önde ailem gelirdi. Ailem için sevdiğimden vazgeçip acı çekmeye razıydım ben. Hele de Gece için dünyayı bile yakardım.

"Evet, sende..." dediğimde bu aşkımızın son bulduğu noktayı koymuştu.

OZAN

Hala inanamıyordum. Selinbana sende çık hayatımızdan demişti değil mi? Beni hayatından çıkarması kalbimi yakmıştı. Aklım başımdan giderken gözlerime dolan yaşları güçlükle geri gönderdim. Acı çeken halimle "E...ee..emin misin?"  dediğim de bir umut bekliyordum. Gitme demesi için ömrümü vermeye razıydım ben.