GECE'NİN HÜZNÜ

34. Bölüm

mediadaki- Egemen

 mediadaki-Bölüm şarkımız :) 

*************************

Bir bilseydi Gece'nin içini yakan acıları. Ayaz bir bilseydi. Almak istemez miydi hepsini? Canının daha fazla yanmamasını istemez miydi? Bilmiyordu işte. Ayaz bakıyordu ama görmüyordu. Gece'nin içine düştüğü cehennem çukurunu hiç bilmiyordu. Gece'yi ölüm çağırıyordu artık. ''Gel bana'' diyordu ölüm. Gece ellerini uzatacakken ölüme bir ses duydu yine. Onu döndüren sese âşıktı ya.

''Gece!!! Gitme aşkım gitme!!! Gece!!!'' bu sesti öksürüp içinde ki suyu dışarı atmasını sağlayan. Gözlerini ona endişe ile bakan nemli mavilere çevirdi gece gözlerini. Derin derin nefes almaya çalıştı. Hala başı ağrıyordu ama geçmişti şimdi. Hiçbir şeyin önemi yoktu. Ayaz'ı ona bakıyordu çünkü. Ayaz endişe ile Gece'nin yüzüne dokundu. Özlemle dokundu, sevgiyle dokundu. Sıcacık dudaklarını bastırdı nemli alnına. Gece o an ısındı işte. Sıcak dudaklar tenine dokununca ısındı Gece. Aşk zaten böyle değil miydi? Biri üşürse diğerinin tek bir dokunuşuyla ısınmaz mıydın?  Ayaz sinirlendi. Yine kızdı Gece'ye.

''Aklını mı kaçırdın ha? İntihar edecek kadar aciz misin? Nasıl yaparsın yine? Nasıl? Bir daha beni böyle korkut öldürürüm seni!! Duydun mu?'' diye haykırdı korkusundan. Gece dayanamadı ağlamaya başladı. Hıçkırarak ağlıyordu. Ayaz sımsıkı sarıldı sevdiğine. Korkmuştu, çok fazla korkmuştu. Ölümden beterdi bu duygu. Canını yakan kızı kaybetmek hayatında istediği son şeydi. Oysa bir zamanlar nasıl da onu öldürmek isterdi. Hayat ne çabuk değişiyor diye düşünmeden duramadı.

''Ayazzz'' dedi Gece ürkekçe. Sormaya gücüm var mı bu soruyu diye düşündü bir an. Ama tutamadı içinde.

''Hımmm...'' dedi Ayaz. Hala korkusunu üstünden atmak için sarılıyordu Gece'ye...

''Beni affede bilir misin? Yeniden beni sevebilir misin?'' dedi Gece. Cevaplarından korkuyordu. Ürkekçe mavi gözlere baktı. Ayaz'ın gözleri bir anda buz tutmuştu. Koyulaşmıştı gözleri. Gece bu yüzden daha da titredi. İlk defa bu mavi gözlerden korktu. Onu öldürmek için gelen zamanlarda hiç korkmamıştı. Peki, neden şimdi korkuyordum dedi kendine. Cevabı çok basitti. Seviyordu bu kez bu adamı. Kaybetmekten korkuyordu. Ayaz içindeki öfkeyi durdurmaya çalıştı. Sessiz bir şekilde ayağa kalkıp Gece'yi kucağına aldı. Gece masum gözleri ile Ayaz'a bakıyordu. Hala umutsuzca cevap bekliyordu. Sımsıkı tuttu siyah kazağını avuçlarında. Ağlamadan duramadı Gece. Olmayacak artık dedi içinden. Ayaz başka diyarlara gitmişti sanki. Ondan cevap dilenen kızı duymuyordu. Kollarında onu sımsıkı tutmuş eve yürüyordu. Karşısına Egemen çıktı. Elinde kahve fincanı ile donup kalmıştı. İkisinin hali hal değildi. Endişe ile bakarken bir şey sormadı. Ayaz'a güveni tamdı çünkü.  Gelecekte olacakları bilmeden o asla zarar vermez diyordu.  Ayaz Gece'yi odasına çıkardı. Nazik bir şekilde banyoya götürdü. Kucağından Gece'yi indirip lavabonun mermerine oturttu. Eline askıdan havluyu aldı.   Gece'yi kendi elleri ile kurularken onun siyah gözlerinde takılı kaldı gözleri. Neden ağladığını anlamamıştı. Onun sorduğu soru ile aklı ve kalbi uçup gitmişti. Gece güçlükle duruyordu. Artık cevap istiyordu. Ona göre yaşayacaktı çünkü. Ona göre iyileştirecekti başındakini. 

''A...ayaz...'' dedi Gece sesi titreyerek. Ayaz güçlükle nefes aldı. Gözlerinden damlamak isteyen yaşlara şimdi değil durun dedi. Gece'nin karşısında ağlayamazdı.  

''Seni nasıl affederim bilmiyorum Gece. Affede bilir miyim inan bunu da bilmiyorum. Tek bildiğim senden hem nefret ediyorum hem de...'' deyip sustu. Seviyorum diyemedi. Gece bir umut ''Hem de...'' dedi. Ayaz derin nefes alıp havluyu Gece'nin avuçlarına bıraktı. ''Seni görmek istemiyorum...'' dedi Ayaz. Kalbinin tam tersini söyledi. Gece gözlerinde ki yaşları daha fazla tutamadı. Ağlamaya başladı. Ayaz ise dayanamadı o yaşlara. Çaresizce hızlı adımları ile çıktı oradan. Egemen onun yıkılmış halini görünce ''Ayaz neler oluyor?'' dedi. Ama Ayaz cevap vermedi. Demin tuttuğu yaşları saldı gözlerinden. Hızla çıkıp bindi arabasına. Gaza yüklendikçe yüklendi. Yine karavana gidiyordu. Yine orada gizleyecekti kendini.  Egemen, endişe ile yukarı çıktı. Gece'nin hıçkırarak ağlaması kalbine bıçaklar saplamıştı. Odasına girip ardından banyoya geçti. Ama kardeşi bedenini tutamamış yine yere yıkılmıştı. Deli gibi ağlıyor içinde ki acıların artık bir son bulmasını istiyordu. Neden sevdiklerim gidiyor diye düşündü. Neden gidiyorlar? Sertaç, Efe, şimdi de Ayaz...