GECE'NİN HÜZNÜ

35.Bölüm (SEZON FİNALİ)

mediadaki- Ateş

mediadaki bölüm şarkımız :)

***** 

Bazen her şey yapboz parçaları gibi dağılıyordu. Ne kadar birleştirmeye çalışsan da kaybettiğin bir parça yüzünden asla tüm olmazdı. Ayaz'da öyleydi. Hayatındaki her şey yapboz gibi dağılmıştı. Kaybettiği parça yüzünden asla tam olamıyordu. Görmek istemediklerini görüyor, duymak istemediklerini duyuyordu. Ama hiçbir şey onu bu günkü gibi acıtmamıştı. Ozan'ı çağırmışlardı ama onu davet etmemişlerdi. Sanırım unutuluyorum diye düşündü. Unutulmak ne kadarda ağır gelmişti yüreğine. Öfkesi daha da artmıştı bu yüzden. İleri de vereceği zararlara neden olacağını hiç bilmemişti.  Gece, ne kadar mutlu olmaya çalışsa da mutlaka içinde bir yerdeki acıyı en derinden hissediyordu. Ayaz'ı çok özlemişti. Aslında o hayatı boyunca gidenlerin ardından bakmamış mıydı ki? Hep özlemek zorun da kalmamış mıydı sevdiklerini? Zor hayat dedi içinden. O kadar zordu ki yaşamak bu kez gerçekten vazgeçmişti nefes almaktan. Zaten Ayaz ''Seni görmek istemiyorum'' dememiş miydi? Yeterince üzdüm onu diye düşündü. Az kaldı aşkım yakında hiç göremeyeceksin beni diye geçirdi içinden. Ayaz'ın bunları öğrendiğinde yaşayacağı acıyı hiç bilmeden...

Aslında genç kalpler ne kadar da çok yanılıyordu. Aşk olmayınca yaşam olmaz sanıyorlardı. Hayat, biter sanıp yaşamaktan vazgeçiyorlardı. Belki de bu yüzdendi daha çok can acıtmak, daha çok yıpranmak. Olmuyordu işte, genç kalpler aşk duygusunu bir defa hissedince alışıyordu. Gözleri sevdiğinden başkasını görmez, kulakları işitmezdi. Aşk gidince de umutsuzluğa düşüp yaşamlarına son verebiliyorlardı.

Gece'de böyle düşünenlerden olmuştu. Aşk gidince yaşamaktan vazgeçmişti. Oysa ilk aşkında yaşamı seçmemiş miydi? Peki, neydi şimdi onu vazgeçiren? Gerçek aşkı ilk kez tatması mıydı? O zaman onun için Sertaç neydi? Onu koruyan kahraman mı? Belki de Gece kahramana duyulan hayranlıkla gerçek aşkı birbirine karıştırmıştı.

Ozan diken üstünde oturur gibi oturuyordu minibüsün siyah koltuklarında. Selin'in onu aldırmamaya çalıştığını fark etmiyordu. Neden benden uzaklaşıyorsun her geçen saniye diye düşündü. Oysa Selin  korkuyordu. Gece'nin yaşadığı acılardan yaşamaya çekiniyordu. Bağlanmamalıyım kimseye diye düşündü. Zor seven kalbini bu kez zorla vazgeçirmeye çalışıyordu. Ne kadar başarılı olabilirse tabi...

Egemen, Berna'ya ne kadar kızarsa kızsın ona çekingence bakmadan duramıyordu. O gün, o an hala aklındaydı. Onunda ilk öpücüğüydü o gün olan sıcak titreşim.  Berna içindeki acıdan nefret etti. Kendine sövmeden de duramıyordu. Aşkını belli etmemeye çalışıyordu. İlerde olacaklardan habersiz...

Peri bacalarına geldiklerinde herkes gözlerini pörtletmiş heyecanla bakıyordu. Manzaranın büyüsü gözlerini kamaştırmıştı. Dilay içinden Efe'de olsaydı ne güzel olurdu diye düşündü. Ama bu artık imkânsızdı bunu da biliyordu.  Elif ''Aaaaaa... Çok güzeller!!!'' diye bağırınca herkes kahkaha attı. Kerim takım elbisesi ve kundurası ile havalı görünmeye çalışıyordu ama mümkün değildi. Tam tersine belini dikleştirmeye çalışması komik bir görüntü yaratıyordu. Egemen hiç onlara takılmadan en önde yürümeye başladı. Kıvırcık saçlarını savurarak da en arkasında Berna... Dilay, balonu görünce çığlığı basıp oraya koşmaya başladı. Ege'de peşinden gidiyordu. Dilay heyecanla Ege'nin koluna tutundu.

''Hadi binelim. Ne olur!!!!'' dedi. Ege gülümseyip ''Hadi gidelim.''dedi. Dilay ile kol kola yürüyorlardı balona doğru. Ege üzgün gözlerini aşkla çevirdi sevdiğine. Sadece bugün dedi. Sadece bugün onunla mutlu olabilir miyim Efe? Diye sordu uzaklardaki kardeşine. Renkli balona bindiklerinde Ege heyecanlanmıştı. Çünkü şu an Dilay'ın eli kolunda değil ellerindeydi. Dilay ne kadar çok balona binmek istese de heyecanlanmış ve korkmaya başlamıştı. Helikopterde de korktuğunu belirtmemek için direnmişti. Ege merakla gözlerini çevirdi Dilay'a. Onun heyecanla bakan gözlerinde ki pırıltıya hayran kaldı. Ne kadar şanslıydın dostum diye geçirdi içinden. Kaybettiği sevdiği onu tutarken kalbinin sesini duydu.