Chapter 42: Fangs and Claws

183 11 1
                                        

"How have you been?"

Hindi ako sumagot kay Vaqiro. Why is he talking to me? I'm with Zion, the hell is this! Luminga ako at itinuro ang sarili na para bang nagpapakainosente. I disguised like I didn't know him... Like I didn't become friends with him.  Tinawanan niya ang ginawa ko.

"Ako?" Tanong ko sa kanya.

"I've been waiting for you for about 25 years, Ruby." He said wearing a smile on his red lips.

He's still the handsome knight wolf of the south. Aminin ko, oo... Noong kabataan namin at nasa Academy pa lang ako ay siya ang una kong nagustuhan. Pero simula noong dumating si Conard, para akong binagsakan ng impyerno at nagkabali-baliktad ang buhay ko. He's the ideal type of a woman... Tao man o isang immortal. Sweet, gentle, and kind.

Siya iyong tipo ng lalaking proprotektahan ka kahit na saktan mo siya. And I liked him before for being that kind of man. What a tragic that I wasted him for Conard, a man who chose his responsibility over me. Pero wala... Hindi talaga nagawa ng puso kong mahulog sa kanya katulad ng nangyari kay Zion.

Kahit ano pang gawin mo para sa isang tao kung hindi ka magawang mahalin nito, talagang talo ka. Kasi hindi mo madidiktahan ang puso kahit kailan. Kung may bagay na tanging makakadikta lang sa pag-ibig, iyon ay ang madayang tadhana.

"Vaqiro." I called him wearing a genuine smile too. "I am happy now that I found him." Nilingon ko si Zion na kinakasa ang baril at nilalaro ang nahuhulog na dahon.

"Twenty-five years that I am waiting and you found the love I tried to give with just months with some other guy." He said bitterly.

"Are you still waiting?" Pranka ko.

"You see... I haven't seen you for years because you chose to live your life here in the mortal realm back then." He said, looking away. "I'm glad that you're fine now." Tapik niya sa balikat ko.

"How about you?"

He smiled at me, looking in my eyes to say that he's fine. I hope he's not lying with those stares.

"I'm getting married." Masyaang anunsyo niya.

"Really?" Gulat na tanong ko.

"Be there."

"Of course! She's so lucky to have you." Ngiti ko.

"And he's too lucky to have you. He seems to be so happy doing this immortal battle with you." Turo niya kay Zion. "When will you own him?"

Umihip ang malakas na hangin kaya tumingin ako sa buwan. Buo ang buwan ngayon kaya nararamdaman ko ang paglakas ko... Maging ng mga kasama ko.

"If only the moon could let us?" Bulong ko sa hangin. "I'll never miss a chance to do it." I whispered.

"What do you mean?" Nanlalabong tanong niya.

"Don't mind me... Let's go." Aya ko sa kanya.

"Ruby!" Si Zion.

Nagulat kami nang sumigaw si Zion at itinuro ang kalsada sa baba. We're in the rooftop of a building. Tanaw namin ang buong lungsod mula rito. Tinignan ko ang itinuro niya, dalawang taga silangan na kumukuha ng mga mortal.

"Shoot!" Sigaw ni Reis at pumitik pa.

Hinablot niya ang kutsilyo mula sa bulsa.

"Why don't we fight this time with our wolves?" Ngisi ko.

"I don't have those things." Ani Zion.

"You have me." I winked at him.

"Talaga?" Masayang tanong niya.

Scent of EclipseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon