Scent of Eclipse

Chapter 61: Lysandra's Spirit

Zion

After leaving her and not hearing her out which I know she hates now, I visited their grave... Mom's grave... Papa's grave. Hate me now, Ruby. Think me as someone who was just like those persons who hurt you but I will never go back. I will never go back there to see you, that sister... And everyone who fooled me.

Lumuhod ako sa puntod nilang dalawa habang bumabagsak ang ulan. Isinandal ko ang palad sa pangalan nilang dalawa at winasak ang bulaklak na naroon.

I was there when they needed me... I was there when Drine could not manage her life. I was there when Dixon needed help. I was there when everyone needed me. I was there for her... I never left her all alone even if she sends me away repeatedly. But where are they now?

Hindi ko hinihiling na puntahan mo 'ko rito at samahan mo 'ko dahil hindi kita sinisingil. Hindi ko sinisingil ang pagmamahal na binigay ko dahil ginusto ko ang lahat nang iyon. Ginusto kong alagaan ka, samahan ka sa pagkain at sa pagtulog, at pasayahin ka tuwing mag-isa ka. Pinili kong makasama ka dahil ikaw ang naging ligtas na lugar ko pero bakit wala ka ngayon sa tabi ko?

Bakit ako mag-isa? Nasaan ang mga taong sinamahan ko? Wala na ba akong matatakbuhan?

Hindi ba ako susundan ni Crystal? Hindi niya ba ako kakausapin? Bakit hindi niya ako kupkupin ngayong kailangan ko ng kasama?

I screamed hard in front of their grave and sat there.

"I only had you, Ruby... You only had me... But you destroyed us. You ruined all what we could have now." I whispered under the thunder.

I told her not to hide things but she did just to show a fucking innocence well in fact she's a criminal of her past.

"Zion!"

That familiar voice called my name. Hinding-hindi kita tatanggapin katulad ng iniisip mo.

"Zion! Nasaan ka?" She ran to find me.

Nang maabutan ako ay hinawakan niya ang balikat ko. Kaagad ko siyang tinitigan nang matalim st itinulak palayo.

"Zion, tara na... Umuwi na tayo."

"Umalis ka na... Umalis ka na katulad ng gianwa mo noon." I smiled at her and stood up.

"Zion. Makinig ka." May pagbabanta sa boses niya.

"Kanino? Sa'yo? Sa'yo na hindi ko naman kilala? Sino ka ba? Sino ka sa buhay ko para diktahan ako?" Inangat ko ang mukha niya para matitigan ko siya nang maayos. "Isa ka lang patay na babaeng bumalik sa buhay... Huwag kang magpapakita sa 'kin dahil hindi kita tatanggapin-

She slapped me hard. I bit my lower lip and smiled at her. Nanlilisik ang mga mata niyang nakatitig sa akin sa puntod ng mga magulang naming dalawa.

"Makinig ka dahil hindi lang ikaw ang nakaramdam ng pagkaulila."

Tumingin ako sa malayo. Natanaw ko si Reis na nakatingin sa amin. Hawak niya sa kanang kamay niya ang isang kahon. Doon ko naamoy ang matapang na amoy ng dugo at tumitibok na laman galing sa isang buhay at napaslang na hayop. Uminit ang katawan ko at nasamid sa sobrang pagkauhaw.

Blood...

"Sumama ka na sa akin. Marami tayong pag-uusapan... Si Ruby ay hindi na makausap. Hindi pa siya kumakain at katulad mo ay uhaw siya sa dugo... Kahit dugo mo lang ang maibigay mo..." Pangungumbinsi ni Crystal.

"Let her die." Diretsong sagot ko bago mabilis na lumapit kay Reis. Kinuha ko ang nasa kamay niya at tinalikuran silang dalawa.

"Zion, kailangan kita! Matagal akong naghintay!" She shouted when I walked away.