Scent of Eclipse

Chapter 29: Living Apart

"What the hell?" He cursed when I stopped kissing him.

All of his friends are looking at us. I want him back. Kung babatuhin niya man ako ng masasakit na salita kapag naalala niya ang ginawa ko, then I will accept it. I want him back. I want us back. Gusto ko ng kasama para hindi na maging mag-isa pa. At siya ang gusto kong makasama. Siya lang.

His kiss tastes like the eclipse... It's always beautiful and sad. It only lasts for a short time and will fade away again just like how the sun and moon does. Now, I'm so stupid for setting him free and wanting him here again... I want him to stay by my side not just for a while but for a long time too... I want him, day or night... Whether it's death or life.

"Why did you do that?" Galit na titig niya sa akin.

"I need you now..." Muling bigkas ko sa pangalawang pagkakataon ng pagtatagpo naming dalawa. "I need you, Zion. Don't you remember me?" Hinigit ko ang braso niya paharap sa akin.

"Oh my god. Zion, what the fuck?" Kantyaw ng barkada niya sa kanya.

"You go first... I'll explain later," tarantang pagpapaalis niya sa kanila.

"Gosh, baliw ba 'yan?" Tawa pa ng isang babae, dahilan para bantaan ko siya.

Pinigilan niya ako nang humakbang ako para sana manakit at nalilitong nakipagtitigan sa akin.

"Who are you?" Muling tanong niya na bumasag sa loob kong nagsisimula nang lumambot para sa kanya.

"Kailangan kita sa tabi ko. Everything's dull since you left," garalgal ang boses kong magmakaawa sa kanya. "Don't you know me? Sumama ka na sa 'kin ulit... Samahan mo na 'ko dahil mag-isa lang ako. Ipapaalala ko ang lahat."

"I don't know you, Miss... Let go... I can't go with you," bigkas niya at tuluyan akong pinakawalan.

"No! It's just... Please listen to me!"

"Disgusting, Ruby," I heard someone whispered and grabbed my wrist.

I did not have the chance again to explain. All I knew is I was dragged in a place where it is quite far from him. I looked back crying to see him but he was gone.

"Ano ba! Talaga bang paborito mo 'kong pakealaman?!" Sigaw ko kay Rashea nang hilain niya ako sa may liblib na bulwagan ng kagubatan.

I did not know na ganoon pala kalayo ang kinaladkad niya sa 'kin. She's fucking quick more than I expect.

"Baliw ka ba?!" Sigaw niya sa akin.

"Oo! Baliw na baliw! Nababaliw ako na wala siya! Happy?! I'm in crazy in love with him! And you just stole my chance, fuck you!" Mura ko.

"Why did you kiss him?" Inis tanong niya.

"Bakit ganyan ka magreact? Ikaw ba ang hinalikan ko?"

Our wolves are starting to shift with our bodies. Siguro ay ramdam na nila na malapit na kaming magsapukan dito.

"O baka naman gusto mo si Zion? Tutal diyaan ka magaling? Ang agawin lahat?" Inis na pranka ko sa kanya.

Tinawanan niya lang ako at umirap.

"Ulol!" She mumbled. "Paano kapag nakita ka ng mga kalaban?" Galit na tugon niya.

"Edi makita!" Naiiritang sagot ko. "Bakit? Pati ba naman pakikipaghalikan pakekealaman nila?" Sigaw ko pabalik.

"Manahimik ka!"

She lightly punched my face. Damn this! Bumawi ako at sinapak ko rin ang mukha niya. Mas malakas kesa sa binigay niya. Our wolves barked at each other.