Scent of Eclipse

Chapter 50: Be my strength

Zion

I started to freeze when I saw her cold body lying down in the arms of her brother. She's looking at me with those wet eyes... Feeble and turning white. Yumuko ako para hawakan ang pisngi niya.

"Patawad..." She whispered.

"The knife has a poison! Stop the war and protect the descendant!" Reis shouted.

Siya lang ang nakikita ko ngayon at ang katawan niyang nagsisimulang mangitim at lumamig. I skipped a beat to wake up.

"Don't close your eyes, please." I begged with no tears escaping from my eyes.

Why do you have to save Conard's daughter? I want to ask you but you're near death. Nablablanko ang isipan ko. Gusto kitang sumabatan kung bakit mo siya inilagtas sa ganoong paraan? Sa ganitong paraan?

"Take care of yourself." She coughed blood.

"Don't talk!" Sigaw ko sa sobrang galit.

Hindi ko maintindihan kung bakit sa lahat ng oras ay gusto niyang magpakamatay kung buhay niya lang ang mahalaga sa akin. At mas lalong hindi ko maintindihan kung bakit niya kailangang iligtas ang anak niya. May nararamdaman pa ba siya kaya niya iyon nagawa?

Umiling ako at tinangkang hawakan ang sugat niya pero hindi ko magawa. I've lost my mind thinking what else could I do than to stare at her.

Dahan-dahang sumasara ang mga mata niya habang umuubo ng dugo. Tears started to fall from my eyes.

"I'm sorry, please don't do this..." Pagmamakaawa ko habang hinahawakan ang pisngi niya. "Ruby..." Tawag ko sa pangalan niya. "I need you so please don't do this!"

Hinawakan ko ang kamay niya. I buried her head under my neck to give her warmth. She's not answering her brother's call anymore and that's when I knew that she already fell asleep.

What should I do? Tumitigil ang mundo dahil sa pangambang hindi na siya magigising pa pagkatapos nito.

"Ruby, wake up!" Panggagalaw ko sa kanya ngunit hindi siya sumasagot. "Open your eyes! Gumising ka, Ruby. Huwag kang matutulog, please... I'm begging you." Pagmamakaawa ko sa kanya ngunit hindi na siya sumasagot.

Nawawalan ako ng pag-asa. Paano na ako kung mawawala ka? Open your eyes, please.

"We need to go home, now." Conard commanded while holding her daughter.

Nanlilisik ko siyang tinignan.

"If something bad happens to her, I swear to put all the blame on you, Zarkas." Bulong ko saka tumayo.

Tinignan ko ang lalaking nakatayo at nakangising nanonood sa amin. Wala akong pinalampas na segundo. Mula rito ay malakas akong tumalon at dinampot ang leeg niya. Itinulak ko siya sa isang poste at halos magiba iyon dahil sa lakas niya.

"Does to hurt can change everything?" Nanggigitgit na tanong ko.

"At least it can mend my soul." He laughed so I punched his face.

"Why do you have to stab her?"

Muli ko siyang dinungisan gamit ang kutsilyo na ibinigay ni Ruby, ang kutsilyo ng mga taga Norte. Nakaiwas siya ngunit ginawa ko ang lahat para masugatan ito katulad ng ginawa niya kay Ruby.  Tumurok ang kutsilyo sa leeg niya ngunit hindi niya iyon ininda. Nagawa parin niyang alisin iyon.

"You're too blind... Mortal. I bet she will not hurt you soon." He warned but I did not listen.

She's in danger and I will do everything to make him pay for this. That's all... I don't care about the truth... About being blind...