Chapter 54: You're Far Away

163 9 0
                                    

"Noong hinabol tayo noon ng mga tao, sinong iniligtas niya? Ikaw hindi ba? Ikaw ang inuna niya kaysa ako dahil anak ako ng taong kinamumuhian niya. Hindi ba? I never received her ove even just a little space in her heart because of you!"

Inilabas ko ang baril sa bulsa ko. Nakakarami na siya. Tumutulo ang dugo ni Papa sa sahig at hindi ko ito nagugustuhan.

Kinasa at ipinutok ko iyon sa binti niya kaya napadaing siya sa sakit. Sumugod ang tatlo pero kaagad ko silang tinamaan sa dibdib.

"Lumapit ka at sisiguraduhin kong hindi lang binti ang matatamaan, walang daplis, mamamatay ngayon pinuno niyo!" Sigaw ko at pinagbantaan sila.

I walked towards him and pointed the gun beside his left eye. Idiniin ko iyon.

"Hindi kamatayan ang magiging huli para sa'yo hindi ba sabi ko?"

Kinalas ko ang lace mula sa leeg niya.

"I told you, this belongs to me. Ruby. Shim. Haji." I said before facing him again. "The eye of the west... And soon to be the ruler of the east." I smiled before placing back the lace around my neck.

He laughed at me like a wild animal.

"Have it then! I have nothing to wish for but your father's death." He said before pushing me away.

Napadausdos ako sa lupa dahil doon ngunit nagawa ko pa ring bumalanse. Palapit siya sa akin pero hinarang siya ni Papa at binigyan ito ng suntok sa mukha.

"You wanna know what she told me before leaving us?" Hinila niya ang collar ni Raven. "Alam mo ba para magsalita ka nang patapos?!"

"Kung ano man 'yan hindi ako intresado!" Pamumutol niya.

Lalo siyang sinakal ni Papa.

"She told me to take care of you because she failed to do it! Among the two of us, she loved you more, Raven but you were too blind!"

"Hindi ko nakita ang pagmamahal na sinasabi mo! I did not feel that motherly love!"

"Dahil masyado kang uhaw sa kapangyarihan. You only cared for compliments and forgot that the people who raised you was not happy for it at all."

"Dahil kulang ako? 'Yon ba?" He pushed Papa hard. Naglabas siya ng patalim.

"Proving yourself is not enough to make people smile. To make them love you is not to make them praise you."

He glanced away.

Aminin ko, maging ako ay natamaan. Then what do I need to do to make that happen? Napakadali mong sabihin 'yan pero hindi mo magawa sa akin na anak mo. 

Siguro mali ang pananaw ko kaya ako nagkaganito. I gave all what I have to make them praise me because I thought to do it means will make them love me.
Instead, I only made myself not worth to love.

"I don't care... I want you to die for making my life so much... Miserable, Rogue."

Iniangat niya ang kutsilyo at idiniin ang kutsilyo.

"Papa!" I shouted his name but he didn't look back.

Quickly, I pointed the gun and did not hesitate to fire it. I shot his chest, two times pero bago siya tuluyang matumba ay may sumaksak sa likuran niya.

Sigurado akong hindi ang bala ang nagpatumba sa kanya dahil maliit lang ang epekto nito para sa isang Alpha kaya nilapitan ko siya at ang taong sumaksak sa kanya.

"Brina..." He mumbled her foster daughter's name.

"This is how you taught me of justice." Sagot niya.

Scent of EclipseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon