Scent of Eclipse

Chapter 31: Back Again

I woke up feeling my head so heavy. I can remember what happened last night. We almost... Fuck each other...

Gumalaw ako para makahinga saglit.

"You're awake?" He growled in a sleepy voice, still hugging me.

"Late na..." Napapikit ako nang mariin.

Napansin ko ang mga damit naming nasa sahig pero may mga natitirang saplot pa rin sa katawan. I'm only wearing my bra and underwear. Goddamn it! Ansakit ng ulo ko at lalong sumakit sa nakita ko.

Bumaba ako ng higa at itinago ang sarili hanggang sa ilalim ng kumot. Ano bang pumasok sa isip ko?

"Hey, what are you doing?" He smiled when he saw me hiding myself under the blanket.

I can't face him! Nahihiya ako at nag-iinit sa ginawa ko. I must have been looked like a slut last night!

"Can you get out first?" Pagmamakaawa ko habang nakatago pa rin.

"Seriously?" Tawa niya at marahas na binuklat ang kumot.

"Zi!" Sigaw ko sa kanya.

"You're being shy now? Last night, you moaned so loud," asar niya.

"Zion give the fucking blanket back!" Tumalikod ako sa kanya at inilayo ang katawan.

Nagulat ako nang hilain niya ako palapit sa kanya at niyakap nang mahigpit. Paulit-ulit niyang hinalikan ang mukha ko habang mahigpit na hinahawakan ang tiyan ko.

"I'm so happy that you're back... I love you so much. Let me take care of you," he said and kissed my lips.

Tumugon ako hanggang sa naisandal ko ang sarili ko sa headboard. He touched my hips and gasped loudly when we stopped. Tumigil kaming pareho at ngumiti sa isa't-isa. I like him... I like the wild him.

Oh my gosh, mababaliw ako sa ginagawa niya!

"You're back in my arms... You will not leave again, Zi. You won't need to leave me anymore," paninigurado ko at hinaplos ang panga niya.

"Where's my I love you too?" He mockingly asked.

"You own me."

"Pati 'yan?" Tinuro niya ang ibabang katawan ko kaya namula ang buong mukha ko.

Kinagat niya ang labi niya, seductively while looking at me.

"Umagang-umaga, ano ka ba," tapik ko sa kanya.

"What about this night? Are you in?" Tanong niya.

"Zion naman..." Naiilang na suway ko sa pagnanasa niya. "Puwedeng huwag mong banggitin? Kung gagawin mo, gawin mo na lang. Tutugon naman ako... Nahihiya ako!" Inis ko siyang tinitigan.

"Biro lang... Ang lambot mo naman kapag kasama mo 'ko," bawi niya.

So his plan this night was a joke? Fine.

"Sa'yo lang ako nagkakaganito simula noong nakita kita... I used to ignore all my men before," maktol ko.

"I want you to be that kind of person only to me. Sa akin ka lang lalambot, naiintindihan mo? Sa akin ka lang tatawa, iiyak, at sisigaw-sigaw nang ganyan," banta niya.

Pumasok sa isipan ko ang isang bagay na nagpalaho sa ngiting nakasilay sa labi ko. Mortal pa rin si Zion at anumang oras ay maaari kong ikamatay o ika-hina ang pagmamahal ko sa kanya... Hangga't hindi siya nagiging isa sa amin, kamatayan ang maghihintay sa akin araw-araw. Dahil bawal kaming magmahal ng mortal.

Paano ko siya mamahalin kung ang pagiging isa niya sa amin ay kamatayan din ang kapalit? Kamatayan ko ang naghihintay hangga't hindi siya nagiging isang taong lobo... Ngunit kamatayan din niya ang naghihintay sa kanya kung naging isa siyang katulad ko.