Chapter 03: Route

671 66 18
                                        

"Let go!" I gasped and pushed his lips away from mine.

Flashback started to enter my mind about what happened a while ago. Damn! Does he have a plan of making me his mistress? Kahit kailan hindi ko pinangarap maging kabit. Kaya ko nga pinalaya eh.

"I'm sorry! Nafrustrate ako! I'm out of my mind and senses... I thought... You were... I'm sorry," he gasped nervously."Hell," he whispered.

"It's prohibited! Talaga bang wala kang ibang alam gawin kundi ilagay ako sa kapahamakan?" Galit kong sigaw at naalala ang ginawa niya kanina.

"Give me your hand!" Inagaw niya ang mga palad ko at tinalian ang mga sugat nito. "Stop, please... Don't cry," he said and suddenly stroked my hair.

"Why are you doing this? Why? Do you feel guilty? Do you feel guilty for your wife? For going in here that's why you're doing that?"

Matalim niya akong tinignan at lumuluha ang mga mata niya. Why did he come here drunk? For what?

For the purpose of coming back like a broken promise and leaving like a story that's flawlessly honest? Gusto niya bang linisin ang sarili niya kung matagal na siyang sira?

"May karapatan ka palang umiyak?" Natatawang tanong ko.

"You know how much I loved you... You still haunt me."

You deserved it.

"That's it! LOVED. ED, Conard. LOVED!"

Tinulak ko siya palayo. Dinuro ko siya sa mukha.

"Tapos na! Tahimik na ako! Puwede mo namang ipadala sina Baron o Wiren para sunduin ang mga anak mo pero bakit ikaw ang kailangang magpakita rito?" Inis kong tanong.

Natahimik siya at hindi alam ang isasagot. Ang mga makakapal niyang kilay ay hindi mabasa sa ekspresyon na nilalaman. Ang mga labi niya ay nakaawang at hindi alam ang ibibigkas.

There are words in his eyes that his lips could not tell.

"Wala sila... may mission kaya ako ang pumunta para sunduin sila."

"Then just leave!" Sigaw ko at marahas siyang sinikmura.

Napaubo siya ngunit napawi rin.

"Leave my teritory kung ayaw mong magkamatayan tayo!" Sigaw ko.

"I still... I still can't move on... Hangga't hindi mo ako pinapatawad," he whispered.

Asshole?

Napatagilid ang ulo ko sa sinabi niya. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinsulto.

"You're married," babala ko.

You're married with my sister so please just go, Conard. Don't make things hard for us.

"But I was forced that time to save the law. I didn't even know what happened to the person I loved while doing it."

Umiiyak siya. Lasing na lasing at nasasabi ang mga bagay na hindi niya magawang sabihin sa akin kapag kaming dalawa lang.

Pero ano pang magagawa niya?

Can his explanations turn back time? Can explanations untie the cruel fate?

We loved each other. We lost our daughter. We are not for each other.

"Nasasaktan pa rin ako dahil hindi ko matanggap na nawala ka sa kamay ko pati ang anak natin para sa kaligtasan ng iba... Alam mong para rin iyon sa pamilya ko na nanganganib noon..." Lumakas ang hikbi niya.

Scent of EclipseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon