"Galit ka ba... sa akin?"
I hesitated to glance in the mirror at the man's reflection—at Jethro when I'd the strength to ask him that. Walang emosyon ang mukha niyang tumitig sa itsura ko mula sa salamin, so I started to get nervous. I quickly averted mine from his gaze and focused on fixing his hair.
"Dahil ba pinilit ko ikaw na ipa-cancel ang press con mo nung isang araw?" my voice was weak, enough for him to hear. "Tumango ka naman, 'di ba, nung sinabi ko sa iyong pagkatapos nitong concert niyo'y 'tsaka ka magpa-set ng press con? Para ipubliko si Ruki?" huminga ako ng malalim. "Akala ko ba nagkakaintindihan tayo?"
His sigh was the only answer I got from him causing me to drop both shoulders. A few minutes passed, he still didn't speak. The noise of the staff, group of concert organizer I heard all over the room when Jethro's cellphone suddenly flashed at the direction of the make up set causing me to slowly glance there.
Napatigil ako, naibaba ang sariling kamay nang hindi pa tuluyang maabot ang buhok ni Jethro na 'di pa rin inalis ang tingin sa cellphone'ng umilaw. Nawala saglit sa utak ko ang lalaking nasa aking harapan. Ni hindi batid kung tiningnan niya ba ang aking reaksyon mula sa salamin. Nanumbalik lang ang katinuan ko at mabilis napaiwas ng tingin nang pulutin ni Jethro ang cellphone saka sinagot ang tawag ni Allison. At kung tama ang nasa isip ko'y ex niya 'yon.
"Yes... I just want to... Nah, it's okay..." patago akong nagtaas ng kilay matapos tumawa ng mahina si Jethro nang magpalitan sila ng salita ni Allison sa cellphone. "Is it bad to laugh? I, rarely laugh...? Hmm, when? Okay, let's just meet..."
I couldn't even get some of Jethro's answers when I turned around and walked straight out of the room. There was something stinging in my chest, something stuck in my throat. Alam kong may kinalaman ito sa narinig kong usapan nila.
Mabilis ang hakbang ko patungong saan hanggang sa namalayan kong sa comfort room pala ako dinala ng aking paa. Hindi naman ako naiihi ngunit pumasok pa rin ako isa sa mga cubicle para ayosin ang sarili, ayosin ang isip at para patahanin ang dibdib kong sumakit.
Litong-lito na ang isip ko! Litong-lito kung ano ba talaga? Kung bakit ang lamig ng pakikitungo ni Jethro sa akin gayong sa iba—kay Allison ay ang lawak ng kanyang ngiti. Napahawak ako sa sentido habang iniisip kung kailan nagsimula ang ganoong pakikitungo niya sa akin.
Mula nung umuwi na kami sa condo unit galing sa Batangas ay napansin ko na ang ganoon niyang pakikitungo, naging malamig siya. I thought it was because he might be tired so I skipped that until I actually said the plan, na iliban mo ang press con dahil sa concert nila He nodded when I told him that plan. But as the days went by until now, he still treated me the same way. I knew it wasn't about Ruki—I knew there was another reason why he was like that to me.
Is it because of Allison? Do they've a relationship or is it better to say did they get back together? But... what's Jethro showing me? His words... His hugs... His kisses...
Ilang minuto pa akong nando'n sa loob, kapagkuwan ay naisipan ko na ring lumabas dahil baka hinanap na ako. With my index finger, I wiped the tear that had fallen on my cheek and stood up, exiting the cubicle. I sighed, looking back in the mirror before I opened the door. But I was stunned, stepped back when I saw Jethro outside. Nakalumbabang nakatingin sa kanyang sapatos na agad ding nagtaas ng tingin. Sinalubong ang mga mata gamit sa matalim niyang tingin.
"Anong ginawa mo rito?" I asked confusedly then tilted my head to see if there was anyone else besides us. "Tapos na naman kitang ayosan so bakit hindi ka pa nagtungo sa backstage? At isa pa, baka may makakakita sa iyo rito."
Tiim bagang siyang humakbang kaya napaatras na rin ako dahilan para tuluyang kaming makapasok muli sa banyo. Dahil sa lutang ko'y nahayaan kong maisara niya ang pinto sa banyo at nai-lock iyon ng gano'ng kadali. Kinabahan akong napatingin sa matatalim niyang mata—mata na ang laman ay pagaalala?
