"Here's your drink, ma'am," sabi niyon ng bartender, then placed bottle of wine with a glass in front of me. "Enjoy!"
I just nodded to him and started pouring wine into the glass. After I saw that—the spreading news about Allison and Jethro's dating issue, I no doubt went to where I am now—bar. Ininahabilin ko kay Feya na nagpunta ako kay Zaina kung sakaling magigising si Ruki na wala ako. Ngunit wala talaga akong balak magpunta sa kaibigan kong iyon, bar talaga ang gusto kong puntahan. Naghanap lang talaga ako ng maaring puwedeng irason.
Mag-isa lang akong nagtungo rito sa bar. I don't want to drag Zaina here dahil alam kung pagod siya saka ayaw kong makaabala. Wala rin naman akong pakialam kung mag-isa lang ako, wala akong pakialam kung ako lang mag-isang magiinom. Dahil 'yon rin naman ang gusto ko, ang makapag-isa para makapagisip nang maayos.
I winced with bitterness when I finished drinking the contents of the glass I was holding. But that wasn't enough to get rid the pain I was feeling.
Yes. Nasasaktan ako sa kumalat na balita—the articles I'd seen recently. Hindi mawala-wala sa isip ko ang balitang si Allison Cruz daw ang nanay ni Ruki kahit sa totoo nama'y ako talaga, ako ang ina ng anak ko. The pain—awful pain especially in the eyes Nexus fans thought that Allison was really my son's mother.
The pain I felt was worsened by the image of Jethro as he escorted Allison into a restaurant that I knew was private. According to the article I read, it was captured yesterday afternoon after the band's concert. The pain knowing that he didn’t go home right away because he met Allison. Ang sakit tagos hanggang dibdib!
Ang hirap mahalin ni Jethro. Hindi na gaya no'ng una. Kay hirap na niyang abutin, kay hirap na niyang mahalin. Ang sakit niyang mahalin...
"Hey, miss. You okay?" napakurap-kurap akong inangatan ng tingin ang bartender na nasa harapan ko. "Hard drink ba 'tong naibigay ko sa iyo? Do you want me to change it?" he asked worriedly, was about to take the bottle when I stopped him.
"Nah. Hindi naman. Sakto lang!" nilakasan ko ng kunti ang boses ko dahil sa ingay na nagmula sa malakas na tugtog.
Tumango-tango ito, tumitig pa sa akin, sinusuri kung nagsasabi ba ako ng totoo bago niya muli akong tinalikuran saka tinungo ang bagong customer na kauupo lang sa high chair. Patay malisya akong nagbaba ng tingin sa baso, ininom ang laman. Tama nga ang bartender, hard drink nga 'tong naibigay niya sa akin. Hindi ko 'yon napansin kanina, lagok nang lagok lang ako, walang pakialam kung tamang inumin ba ang nainom ko.
Holding the glass with wine, I rotated the chair so I could see some completely inside the bar. I was a little dizzy when I looked back at the people dancing in the middle. Patay sindi—palipat-lipat ng kulay ang ilaw na mas lalong nagpaikot ng paningin ko. Despite my condition, was still able to pull my vibrating cellphone out of my pocket. Without knowing who called, I answered it directly.
"'Wag niyo kong esturbohin, puwede ba?! I don't have time to talk!" sigaw ko para naman marinig iyon sa kabilang linya.
[Where are you?] baritonong boses ang narinig ko sa kabila. [Are you at the bar now?]
Nang makilala ko ang boses ay mabilis kong binaba ang cellphone, dali-daling pinatay ang tawag. Idiniin ko ang pagkakahawak sa phone bago iyon ibinalik sa bulsa. Napabuntong-hininga ako. Paano nalaman ni Jethro na nasa bar ako? O sadya talagang maingay—malakas ang tugtog kaya mabilis niya 'yong mapansin? Napabuga ako ng hangin at naisipang uminom uli. Hindi niya naman siguro ako pupuntahan dito, ano? Sa kadahilanang mailap siya sa mata ng mga tao at isa, hindi niya rin alam kung saan bar ako ngayon.
"Puwede makitabi?" mahina't magaan na boses ng babae ang narinig ko sa gilid. Tatango na sana ako para pumayag nang makita sa gilid ng mata ko ang pagupo niya. "Salamat kahit 'di ka pumayag..."
