Enjoy reading, babies! 3 more chapters na lang! Huhuhu...
"Hey..."
Iyak pa rin ako ng iyak nang lapitan ako ni Jethro, marahang dinungaw para tingnan ako. Hinawakan niya ang dalawa kong balikat para iharap ako sa kanya ngunit umiling lamang ako. Hindi ko alam kung bakit biglang nagsibagsakan ang mga luha ko, basta ang alam ko ayaw nilang tumigil animong may sariling isip. Para akong tanga, sa mismong harapan pa talaga ako ni Jethro nagkakaganito ngunit anong magagawa ko kung nagsilabasan na sila at ayaw tumigil?
"Don't cry, Trishmarie. Hmm? I'm sorry, okay? I didn't intend to make you cry... I just want to know if you're jealous of Allison," bumuntong-hininga siya, sinubukang dungawin ako para magtama ang mga mata namin.
"A-Ano naman mapapala mo kung nagseselos nga ako? 'Di ba wala?" ginamit ko ang mga palad ko para takpan ang mukha ngunit mabilis ang kamay niyang pinigilan ang mga iyon. "Wala akong karapatan magselos. Wala ka namang pakialam kung magseselos ako kaya bakit gusto mo pang malaman?" may halo ng paghikbing tanong ko.
He took a deep breath, trying to balance me. "Hey Trishmarie, look at me..." his voice was mixed with pleading but I shook my head again. "Babe?"
I am even more disgusted with myself especially when I hear that endearment from him. Ang dami kong naiisip kagaya na lang nang kaya hindi na 'baby' ang tawag niya sa akin dahil iyon ang tawag niya kay Allison, kaya iniba niya ang endearment. I bit my lower lip and sobbed again, I don't know what for again.
"A-Ayaw ko na nitong naramdaman ko, Ryu. Bakit ganito ang naramdaman ko?"
"Babe, look at me... please?" desperado na niyang saad sa akin.
Umiling ako at nagpatuloy. "Bakit ikaw pa rin... Ba't ikaw pa rin ang laman nito?" mahina kong sabi sabay turo sa dibdib ko. "Bakit ikaw pa rin ang mahal ko?"
"Fuck!" malutong niyang mura kaya mas lalo akong napahangolngol.
This is really what I'm afraid of, to see, to hear his reaction if I'll admit. Napalabi ako nang nagawa na niya akong ipaharap sa kanya gamit lang sa dalawa niyang palad na nasa magkabila ko ng pisngi. Mapupungay ang mga mata niyang nakipagtitigin sa akin, also slowly wiping away the tears that fell on my cheeks.
"I didn't hear what you said, Trishmarie," he frowned slightly. "Could you repeat it for me?"
Walang buhay ang mata ko, umiling. "Hindi na rin naman 'yon importante para ulitin ko pa. Mas okay na 'yung 'di mo narinig—"
"That you still love me?" ngising saad niya, nilagay ang ilang hibla ng buhok ko sa gilid ng tenga ko. "Am I right, Trishmarie? You still love me...?"
I blinked when I realized what words were coming out of my mouth, what words I was dropping in front of him. I felt the sudden heat on my face, so I bowed my head, biting the upper lip of mine. Did I confess my feelings to him? Did it really come from my mouth?!
"Why can't you look at me, hmm?" hindi ko man nakita ang itsura niya'y batid kong ang lawak ng kanyang pag-ngisi. "You also want to know how I felt for you?"
Sunod-sunod ang ginawa kong pagiling. "K-Kailangan ko pa bang malaman? Sa tingin ko kasi... hindi na importante."
"But I want you to know how I feel too," he gently laughed so I frowned.
"So what, that we feel differently?" walang buhay kong sambit na ikinakunot ng noo niya. "Alam ko naman 'yon kaya nga mas pinili ko na lang na 'wag alamin. Alam kong siya... Alam kung iba na ang gusto—"
My eyes widened, without saying a word Jethro's lips touched mine. Nothing came out of my mouth nor could I push him even though I was shocked. It was as if I had lost the strength to do that so until the kiss end, lutang pa rin akong nakatitig sa mga mata niyang nakapikit na dahan-dahan ding nagmulat.
