Hidden Pleasure (COMPLETED)

Chapter 31

Enjoy reading!

Chapter 31

"BABE, you need to rest. Will you?" I look at Rence that was standing in the side of my desk. He looks tired and worried. Sino ba kasi ang hindi? He was in a 6 hours shift these past few days. Dahil sa mga leave niya ay ngayon mas naging busy siya at hindi na siya nakakauwi.

"You are the one who needs more rest than me, Rence." Ibinalik ko ang tingin ko sa mga papeles na binabasa ko para permahan at ibigay kat Dechel mamaya. "Look at you, you're worn out and there are big bags under your eyes."

"Don't worry about me. Sanay na ako sa ganito. Pero ikaw ang mas inaalala ko, malaki na ang tiyan mo at hindi ka na pwedeng mas ma-stress pa." Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Rence na nakatayo na ngayon sa tabi ng swivel chair ko. "Minsan na lang akong mag-aya na umuwi tayo at magpahinga ay ayaw mo pa akong samahan."

"Rence –" Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil sa biglaang pagbukas ng pintuan ng opisina ko at ang humahangos na si Kendry ang pumasok. "Ken?" nagtataka at nakakunot ang noo kong tawag sa kanya. "What are you doing here?"

"We had a problem." Habol ang hininga niyang ani na mas lalong ikinakunot ng noo ko. "All of the footage that we have had been hack and deleted last night. Also, the reports in Gomez' Hospital is nowhere to be found!"

"Tapos?" kalmado kong tanong sa kanya at hindi inaalala ang sinabi niya. "Umupo ka nga muna roon sa sofa."

"Anong tapos? Matatalo tayo, Iria! At ikaw naman ngayon ang kakasuhan nila!" Tinaasan ko lang siya ng kilay at tumayo mula sa pagkakaupo at naglakad papalapit sa sofa sa loob ng opisina.

Naramdaman ko naman ang pagsunod ni Rence sa likod ko habang inaalalayan ako sa paglalakad na para bang takot siya na mamali ako ng hakbang at matutumba ako.

"You aren't bothered at all?" Hindi na maipinta ang mukha ni Kendry at naiinis na itong nakatingin sa akin pero hindi ko iyon pinansin. "Sabagay, hindi ko nga alam kung anong naglalaro riyan sa isip mong kademonyohan."

Napanguso ako dahil sa ginamit nitong salita. Kademonyohan? That's below the belt!

"Tinawag mo akong demonyo?" binasag ko ang boses ko at umaktong nasasaktan na dahilan para mamutla ito at nagpa-panic ang mukha na umiwas ng tingin sa akin. "I'm no demon, Kenny!"

"Don't use that on me, Iria." Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya at umayos siya ng tayo. "You can't manipulate me, sweetie. I know your antics. So please, spare me."

Humikbi na ako ng tuluyan at napayakap kay Rence na nasa harap ko na ngayon habang nakaupo ako sa pang-isahang sofa. Rence' caress my hair to make me calm but I can't calm myself down. Hangga't hindi sumasang-ayon si Kendry na hindi ako demonyo mag-isip.

"Am I really a demon, babe?" ginawa kong garalgal ang boses ko habang nakasubsob pa rin ang mukha sa may katigasang tiyan ni Rence. "I'm an angel, right? Right, babe?"

"Yes, babe. You're an angel." Then he kissed my head and hug me tightly.

"Come on, Gomez! She's bewitching you!" Rinig na rinig ang frustasyon sa boses ni Kendry na ikinangisi ko ng palihim. "You little devil!"

"Hear that, Rence?! He's insulting me again! I hate you, Kendry! I hate you to the core!" Balik kong sigaw sa kanya at mas hinigpitan ang pagkakayakap sa bewang ni Rence.

"NO. You don't hate me, sweetie. You can't hate your favorite uncle."

"I can hate who ever I want. And you are not my favorite uncle anymore." Narinig ko ang malalaking hakbang niya na papalapit sa kinaroroonan namin ni Rence. "I hate you, Kendry."