Hidden Pleasure (COMPLETED)

Chapter 38

Chapter 38

UNTI-UNTI kong iminulat ang mga mata ko at ipinalibot ang tingin sa puting kisameng bumungad sa paningin ko. The smell of alcohol is lingering in my nostrils as I realized that I am inside a hospital room. At dahil doon ay naalala kong inoperahan ako dahil sa pagsakit ng tiyan ko.

Agad na dumapo ang kamay ko sa tiyan kong wala ng umbok at kinabahan. Marahas akong napabangon mula sa pagkakahiga at napamura at napangiwi sa sakit na bumalatay mula sa tiyan ko.

"Shit!" Masakit at parang hinihiwa ang tiyan ko sa sakit sa marahas na pagbangong iyon.

"You're awake. Thank God!" Napatingin ako sa taong nagsalita at nakita ang mukha ni Rence na puno ng pag-aalala. "Okay ka na ba? May masakit ba sa'yo? Tatawag ba ako ng ibang doktor para i-check ka?"

Tipid akong napangiti dahil sa sunod-sunod niyang tanong. "Calm down, babe. I'm fine. Medyo masakit lang ang bandang tiyan ko."

"It's because of the stitches after your emergency labor." Naupo ito sa gilid ng kama ko at hinaplos ang buhok kong magulo. "Sinabihan na kita noong mag-maternity leave, 'di ba? Dahil hindi ka dapat ma-stress. Look what happen now."

Napayuko ako dahil sa sinabi niya. Kasalanan ko nga naman ang nangyari sa akin ngayon at muntik ng mapahamak ang mga anak ko. Mga anak. I had twins. Twins. And they are born in the eleventh day of the month of June. I'm so happy.

"I'm sorry," mahina at naramdaman ko ang pagngilid ng mga luha ko sa mga mata ko. "If only I had listened to you."

Malalim na hininga ang pinakawalan nito bago ko naramdaman ang malambot nitong labi na dumampi sa ulo ko. "It's okay. Mabuti na lang at healthy ang mga bata kahit na pre-matured sila. But I still advice you to rest well, okay?"

Tumango ako bilang sagot sa kanya at dahan-dahang iniangat ang tingin at ngumiti. He smiled back and caressed my cheeks.

"I was so worried when your secretary called that you needed an ambulance. Please, babe, don't make me worry like that again. Para akong ma-ha-heart attack."

"I'm really sorry. I was so scared and angry that time dahil sa isang tanginang board members." Umiling ako para iwaksi iyon sa isipan ko. "And because Reece beat him up like an angry predator."

"Did that board member... insulted you?" may pag-iingat na aniya.

"Yeah. He insulted me and my mother." Umiwas ako ng tingin ng makita ko ang pag-igting ng panga nito at ang pagtalim ng tingin nito sa pader sa loob ng hospital room ko. "Rence," malumanay ang boses kong tawag sa kanya at hinawakan ang kamay nito. "He's gone... now."

"How dare he insult you!" Napaigtad ako sa galit nitong pagsigaw. "Tell me a name, Iria. I'll deal with him myself."

"Hayaan mo na siya. And please, calm down. You're scaring me." Nakita ko ang paglambot ng mga tingin nito at tumingin sa akin. "I want to see the twins. Can I?"

"They are incubated as of the moment, Iria. Kahit na healthy sila paglabas but the fact that they are pre-mature, the doctors need to monitor them. But don't worry, mom's always there to check if the twins if okay."

"Hindi ba pwedeng ako na lang ang pupunta sa kanila?" Inilalayan niya akong mahiga at aangal sana ako ng umiling siya.

"You also need rest. Alam kong pagod ka. And I promise, sasamahan kita mamaya papunta sa nursery section para makita ang kambal." He kissed my forehead pagkatapos niya akong kumutan. "Rest, babe. You need the energy to see the twins later."

"Thank you. For taking care of me."

"You are my wife, Iria. I will always take care of you."

RENCE is now wheeling me to the hospital's quiet hallway to go to the nursery section where my twins are. Malakas ang naging kabog ng dibdib ko sa kaba dahil makikita at mahahawakan ko na sila. Tahimik lang kaming dalawa at ang nurse na nakasunod sa likod namin.