Hidden Pleasure (COMPLETED)

Chapter 13

Waiting for the elevator patiently as the number goes down, I comb my hair time by time dahil hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. This is my first time going and talking to an attorney. Kung may pera lang siguro ako noong nakatapos ako sa college as a Political Science, magpo-proceed agad ako ng law pero dahil sa hindi ako pinalad, hanggang pangarap ko na lang muna ito.

Nang bumukas na ito ay isang tao na naman ang hindi ko inaasahang makikita sa lugar na ito. Napaatras ako sa gulat at nanlaki naman ang mga mata nitong tumingin sa akin. Guilt and pain is what I can see in his eyes. What is he doing here? Pwede bang magpahinga naman ako ng isang araw sa mga nangyayari sa buhay ko?

Of all the places, bakit ba sa isang araw, puro sa elevator ko makakasalubong ang mga taong ayaw ko munang makita? Bakit sa dami ng lugar, sa elevator pa? I rolled my eyes mentally and I composed myself while I raised my brow at him.

Humakbang ito palabas ng elevator kaya humakbang ako patagilid para bigyan ito ng daan at nang makapasok na ako sa elevator at makapunta sa pupuntahan ko, which is the office of the attorney.

Nang magpantay ang mga katawan namin ay hindi na ako naghintay pa ng ilang segundo at humakbang na ako papasok sa elevator nang marinig ko ang pagtawag nito sa pangalan ko.

"Iria" walang lakas na pagtawag nito sa pangalan ko na hindi ko pinansin.

I press the second button inside and crossed my arms in front of my chest while waiting for the elevator to close. Malapit na sanang magsasarado ang pinto ng elevator ng isang kamay ang pumigil dito kaya kumunot ang noo ko na agad naman napalitan ng paglukot ng mukha ko sa mukha ng taong pumigil dito.

Isang alanganing ngiti ang ginawad nito sa akin bago siya pumasok ulit sa elevator at tumabi sa akin ng tayo pagkatapos niyang i-press ang close button. Ilang segundo silang tahimik no'ng sumara na ang elevator at nagsimula na itong umandar pataas.

"Iria" pagtawag niya ulit sa pangalan ko at nakita ko sa gilid ng mata ko ang pagharap nito sa akin. "I'm sorry –"

"Stop" pagpigil ko sa gusto nitong sabihin dahil ayoko pang makarinig ng kahit na ano. "Just stop and shut up" madiin kong ani sa kaniya.

"Please, just listen to me" may pagmamakaawa sa boses nitong saad at hahawakan sana ang kaliwang braso ko na agad kong inilayo sa kaniya. "I didn't mean—"

"Did you listen to me when I tried to explain? Did you?" masama ko itong tinignan na ikinayuko niya lang. "You didn't, right? Kaya bakit kita papakinggan kung ako nga hindi mo nagawa? Tell me, Rui. Tell me if I should listen to you!" hindi ko na napigilan ang sarili na pagtaas siya ng boses sa galit na nagsisimula ng mamuo sa puso ko.

Habol ko na ang hininga ko habang tumataas baba na ang dibdib ko dahil hindi ko na kaya pang pigilan ang sarili ko sa pagsumbat.

"You jump into conclusion that I didn't expect that you'll do. Dahil akala ko, iba ka sa mga kaibigan ko, akala ko maiintindihan mo ako. Pero nagkamali pala ako" mapakla akong ngumisi sa kaniya at nakayuko pa rin ito. "I expected something from you, Rui. But I feel disappointed for what you had said yesterday when we met"

At dahil sa sinabi ko, tuluyan na niyang inangat ang paningin niya sa akin at nakikita ko ang pagkislap nito na patunay na pwedeng tumulo ang mga luha nito ano mang oras kung hindi nito pipigilan ang sarili

"I'm sorry" mahina at garalgal nitong ani sa akin. "I'm so sorry. I was just angry at what I had seen yesterday. Hindi ako nakapag-isip ng maayos habang sinasabi ko 'yong si sa gusto nitong sabihin dahil ayoko pang makarinig ng kahit na ano. nito sa akin. ad naman napalitan ng paglukot ngnabi ko tungkol sa'yo kahapon. I was a... jerk"