Neşe dolu, hanım hanımcık, karıncayı bile incitmeye korkan bir vampirken hayatına giren insanlar tarafından çok canı yakılan ve giderek gaddarlaşan Dilara..
Babasının emriyle kendini öldürtmek zorunda kalan fakat sürpriz bir olay sonucu hayatta kala...
Gece oldu. Deniz ve benim de uykumuz var fakat uyumaya korkuyoruz. Yine Alevle ilgili kabus görmek istemiyoruz. Ama uykuya da ihtiyacımız var! Yarın büyük gün. Tüm mal varlığımı geri alırken uykusuz olmak istemiyorum.
"Uykun gelmedi mi?"diye sordum Denize.
"Şey.. Geldi ama o odaya çıkmaya korkuyorum. Sanki Alev Hanım beni tekrar boğmaya çalışacak gibi hissediyorum."
"Başka bir odada uyu. Malikane boş oda dolu."
"O da aklıma geldi ama yine de korkuyorum. Galiba bu evden gidene kadar uyumayacağım!"
"Saçmalama Deniz! Bu kadar korkma.."
Aslında ben de korkuyorum ama belli etmemem lazım.
"Şey.. Marza.. Senden bişey isticem ama yanlış anlamazsın değil mi?"
"Ne isteyeceksin?"
"Uyurken yanımda durur musun?"
"NE?"
"Tek başıma uyuyamam.."
"Yani beraber mi uyumak istiyorsun?"diye sordum yüzüm kızararak.
"Hayır! Aptal!!!"dedi Deniz. Onun da yüzü kızarmıştı. "Sadece yanımda dur. Ben uyuyunca gidersin. Olmaz mı?"
"Bir de masal anlatayım mı ha? Bakıcın mıyım lan ben senin!!"dedim sertçe.
"Tamam! Hiç sormadım say!"dedi Deniz.
Hızlıca ayağıya kalktı ve üst kata gitti.
Onu yine üzmeyi başardım.. Tam değiştim derken yine ona kaba davranmaya başladım.
10 dakika sonra ben de ayağa kalktım ve onun odasına doğru gittim. Onun kalbini kırdığım için kendimi suçlu hissediyorum. Bunu bir şekilde telafi etmem lazım. Gerekirse bakıcılık da yaparım!
Odanın kapısını tam açacakken durdum. Kapıyı çalmadan girmenin hayvanlık olacağını düşündüm. Hele bu sabahki kazadan sonra buna alışmam lazım. Kapıya 2 kez vurdum.
"Gel!"dedi Deniz. Sesi titriyordu.
Odaya girdim. Deniz sırtını yatağın başlığına yaslamış ve battaniyeyi de boynuna kadar çekmişti. Oldukça endişeli ve tedirgin duruyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Niye geldin?"diye sordu merakla.
"Çok konuşma!"
Yandaki tekli koltuğu çektim ve Denizin başucuna oturdum. Deniz şaşkınlıkla beni izliyordu.
"Bir varmış bir yokmuş.."diye başladım masalımı anlatmaya..
Ben masal anlatmaya başlayınca Deniz hafifçe gülümsemeye başladı. Sonra yatağa tamamen uzandı ve gözlerini kapadı. Ben ise hatırladığım tek masal olan kül kedisini anlatıyordum. Bu masalı annem ölmeden önce anlatmıştı. O zamanlar çok küçüktüm ama masalı hala hatırlıyorum.
