Neşe dolu, hanım hanımcık, karıncayı bile incitmeye korkan bir vampirken hayatına giren insanlar tarafından çok canı yakılan ve giderek gaddarlaşan Dilara..
Babasının emriyle kendini öldürtmek zorunda kalan fakat sürpriz bir olay sonucu hayatta kala...
Osas beni zindana kikitledikten beri neredeyse 10 saat geçmişti ve nihayet beni kurtarmaya gelmişlerdi. Babam benden haber alamayınca ve arabalarından birinin eksik olduğunu farkedince hemen GPSden konumu bulmuş ve gelmişti. Zindanın kapısı dışarıdan çok rahat açılabildiği için babam ve bir düzine adamı hemen içeri daldılar. Babam beni görünce sarıldı..
"Oğlum.. Sen tuzağa mı düştün?"dedi.
"Evet baba. Aşağılık Osas foyası ortaya çıkınca beni buraya kapatıp kaçtı."
"Neymiş foyası? Benden gizli ne iş çeviriyor muş?"
"Bu gördüğün masum erkeklere ve bayanlara işlence ediyormuş. Teslim olan düşman askerlerini çoktan öldürmüş. Bu kalanlar siviller. Geç kalsaydım onlarıda halledecekmiş."
"Vay aşağılık! Böyle bir adama iş verdiğim için kendimden utanıyorum. Onu bulup ellerimle yok edeceğim!"
"Onu bulma işini bana bırak baba. Onu girdiği delikten çıkaracak bir dedektif tanıyorum " dedim ve göz kırptım. Acaba Osası bulmaya yardım edecek olan dedektif kim ;))) Siz tahmin etmişsinizdir fakat babam onu tanımıyor. Daha doğrusu onunla arkadaş olduğumu bilse bana çok kızardı çünkü o eskiden bizim düşmanımızdı. Elbette tatlış koreli Hyunga'dan bahsediyorum :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya :Dedektif Hyunga
"Kimmiş bu dedektif?"diye sordu babam.
"Sen tanımazsın."dedim ve geçiştirdim.
Bu konuyu daha sonra halledeceğim. Şuan tek istediğim şey yeni sekreterimi iyileşmiş olarak görmek. O yüzden biran önce malikaneme gitmem lazım. Bekle beni Deniz..
Hızlıca Osasın şatosunu terkettim ve daha önce parkettiğim arabaya bindim. Babamın adamları sivilleri evlerine veya yaralıysa hastaneye bırakacak. Ben görevimi yaptım. O insanları bir zalimin elinden kurtardım. Böyle söyleyince kulağıma bir garip geldi. Çünkü bende zalim sayılırdım. Yaptığım en büyük zalimlik Marza'nın ağabeğeyi Arfa'yı canlı canlı patlatmaktı sanırım.
Aslında hep kendimi "asıl o beni patlatacaktı ben önce davrandım" diye savundum fakat içten içe vicdan azâğbı çektiğim de bir gerçek.. Onu öldürdüğüm için pişman değilim fakat daha insaflı bir şekilde öldürebilirdim. Hadi gelin o günü hatırlayalım...
FLASHBACK
..Ailelerimiz arasında ki Savaş tüm hızıylan sürerken Arfa ve adamları bana pusu atmışlardı. Malikanemin bahcesine hergün oturup içki içtiğim yere bomba düzüneğe kurmuşlardı.Ama bir gün öncesinden onları tâkib ettiğim için bana kurdukları pusudan haberdardım. Malikhanemin yakınlarında bir kamyanetin içinden beni gözetliyordu. Ben oturduğum an bombayı patlaracaklardı.
