—
Ben senin arkadaşın falan değilim.
—
"O zaman senin ne işin var burada Raven ?"
"Benim hayatım zaten boka sardı.Kaçmak için iyi bir yol gibi gözüküyordu.Lexa'yı da sonradan tanıdım ve bir kere bunun içine girdiysen kaçma şansın yoktur."
"Sikicem böyle işi ya.Hayatım zaten boka batmıştı.Şimdi daha da çok battı."Hayatının boka batma sebebi ailesini trafik kazasında kaybettikten sonra kimsesi kalmaması ve kendine bakmak için tıp fakültesini bırakıp çalışmak zorunda kalmasıydı.Hayatın tüm kötülükleri onu buluyormuş gibi hissetmesi gayet normaldi.
"En azından ben varım."
"Doğru.Sen olmasaydın ölmüştüm herhalde.Farkındaysan da her iki lafımızdan biri ölüm."
"Burada hayat böyle.Neyse Titus'u bekletme.Birazdan yola çıkacağız."
"Tamam Raven.Görüşürüz."dedi ve yukarı doğru çıkmaya başladı.Gerçekten tamamen boka battığını düşünüyordu.
— —
Koltukta oturan Titus'un karşısına geçti.
"Kural 1-Bizim sözümüzden çıkmak yok.
Kural 2-Bize karşı gelmeyeceksin.
Kural 3-Yaptığın her şeyin hesabını bize verecek-""Ben zorunda olduğum için buradayım.Kurallarla vakit harcamayalım.Anladım size karşı bir hareketim olmayacak."
"Lexa'ya bulaşma."dedi.Bu söylediğini çok sert bir dille söylemişti.
"Neden herkesin ağzında bir Lexa lafı var ?"dedi Clarke da kendinde bu hakkı görerek.Lexa'nın ondan haz etmediği gibi o da ondan hiç haz etmemişti.Sürekli onu korkutması ve üstünlük taslaması oldukça sinirini bozuyordu.
"Lexa benim korumam altında.Kendisi özel biri.Canını düşünüyorsan diye söyledim."
"Peki.Tamam."
"Yola çıkıyoruz." Dedi ve ayağa kalkıp bir kat yukarı kontrol odasına doğru çıktı.
Clarke biraz rahatlamıştı tabi ne kadar mümkündü ? Koskoca teknede tanıdığı tek kişi Raven'dı ve hiç bilmediği bir yere gidiyordu.
İçindeki sıkıntıyı bastırmak için dışarı çıktı.Yüzüne çarpan hava kapanmak üzere olan gözlerini açtı.Hava çoktan kararmıştı.Ne çabuk geçmişti zaman ? Ne yapacaktı ki ? Sadece hayatta kalmaktan başka bir çaresi yoktu.Olan biteni düşündükçe iyice canı sıkılıyordu.
Bellamy'nin"Hey."demesiyle ona döndü.
"Merhaba.Şey-ben teşekkür ederim.Hayatımı kurtardın."
"Ben bir şey yapmadım aslında.Lexa'nın insaflı bir anına geldin."
"Nasıl yani ?"
"Kimseyi dinlemez ki o.Sadece kendi bildiğini yapar ama yine de bir şansımı denedim."
"Herkes Lexa hakkında bir şeyler söylüyor bana.Bu kadar mı korkuyorsunuz ondan ?"
"Yaptıklarını gözünle görseydin böyle konuşmazdın ama benim hayatımı hatta buradaki herkesin hayatını kurtardı.Dıştan sert gözüktüğünü biliyorum fakat yol arkadaşları için her şeyi yapar.Kimseyi yarı yolda bırakacak biri değil."
"Anlamıyorum.Biriniz ondan uzak dur diyor biriniz bizi kurtardı diyor.Kapalı bir kutu gibi."
"Neyse boşver onu.Sen iyi misin ? Hoş bir karşılaşma olmadı.Ben Bellamy."dedi ve elini kaldırdı.Clarke da hafifçe gülümseyerek elini sıktı.
"Ben de Clarke.Memnun oldum."dedi ve denize baktı.Koskoca bir karanlıktı baktığı yer sonsuzluğa gidiyordu sanki.
"Korkmana gerek yok."
"Korkmuyorum.Sadece bunu hak edecek ne yaptım diye düşünüyorum."
"Gideceğimiz yeri gördüğünde fikrini değiştirebilirsin."dedi ve gülerek içeri girdi.Artık soğuk olmaya başlamıştı.Clarke da içeri girdi ve koltuğa oturdu.Raven ve Murphy,Clarke'ın yanına geldi.
"İyi misin ?"dedi Raven.
"Nasıl olabilirim-"demesiyle bir patlama sesi duydu.Korkuyla sağ tarafına baktı.Lexa bir şampanya patlatmış Clarke'a bakarak gülüyordu.
"Çok korkaksın sarı."dedi ve bardaklara şampanyayı koyup herkese uzattı.
"Bilerek yapıyorsun değil mi ?"dedi Clarke Lexa'nın uzattığı bardağı almayarak.Lexa'da tepkisizce bardağı bilerek elinden bıraktı.
"Ups.Bilerek olmadı."dedi ve oturdu.Clarke daha da sinirlenmişti.Onu görür görmez sinirleniyordu zaten.
"Neden benimle uğraşıyorsun ?"dedi tekrar umutsuzca.
"Aynı soruyu ikinci kez soruyorsun.Ben de sana hayır diyorum."
"Bu uğraşmamış halin mi ?"
"Cevabını biliyorsan neden soruyorsun ?"dedi Lexa da.Çok hazır cevap olması Clarke'ı huzursuz ediyordu.
"Lexa.Seninle uğraşamayacağım."dedi ve ayağa kalktı.Aşağı inecekken Lexa bağırdı.
"Orası benim yatak odama gidiyor yalnız."
—
—
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Prisoner
RomanceLexa onun üzerine çıktı ve kollarını sıkıca tuttu.Clarke ise onun bu kadar güçlü olacağını düşünmemişti.Kolları acımaya başlamıştı fakat karşısındaki kadının umrunda bile değildi. "Ölmek istemiyorsan,bizimle geleceksin.Artık bizim için bir tutsaksın...