Prisoner

8-Hey.Sakin ol.

— —

Sessizliği duyabilir misin ?
Karanlığı görebilir misin ?
Kırılmış olanı düzeltebilir misin ?

Kalbimi hissedebilir misin ?

— —

Lexa çoktan ayağa kalkmıştı.Clarke arkasından seslendi."Lexa dur.Ben-"

"Ne oldu Clarke ?"Clarke gözünü bir noktaya kilitlediğinde ve bir süre cevap vermediğinde Lexa onun kendisinden korktuğunu düşündü.

"Ben yapamam.Seninle birlikte kalamam Lexa."Düşüncesinde haklı çıkmıştı Lexa.Herkes onun bir canavar olduğunu düşünüyordu ki ona göre de haklılardı.

"Benimle kalmak istememeni anlıyorum.Benim gibi bir katille aynı geceyi paylaşmaktan korkuyor olman da gayet normal ama sana zarar vermek gibi bir amacım yok.Eğer olsaydı bunu çok önceden yapardım."dedi.

"Hayır ben sadece-"

"Yeter Clarke.Açık açık bana söyleyebilirsin.Bir şeylerden saklanma."

"Evet korkuyorum.İçeriyi gördüm.Kendine zarar veriyorsun.Ya bana da zarar verirsen ?"Lexa bir anda belindeki silahı çıkarıp Clarke'ın elini kaldırdı ve avcunun içine bırakıp silahı sıkmasını sağladı ve kendi kalbinin üzerine götürdü.

"Sana bir şey yapmaya kalkarsam beni tam buramdan vur.Çabuk ölürüm."Clarke açıkçası böyle bir şey yapmasını beklememişti.Ona karşı sert davranacağını ya da yine bağıracağını düşünüyordu.Buraya geldiğinden beri her şeye razı geliyordu ve sıkılmıştı.Bunu yaptığına göre ona gerçekten zarar vermezdi belki diye düşündü.

"Ben bunu yapamam.Saçmalama Lexa."

"Kendini benden koruman için.Sen korkuyorum dememiş miydin ?"

"Yapma."

"Ne yapıyorum ? Benden korkan sensin Clarke.O zaman neden bana yardım ediyorsun ? Neden beni umursuyor gibi yaptın az önce ?"

"Ben-kötü olmanı istememiştim sadece."

"Neden ?"

"B-bilmiyorum b-ben.Sadece-"Clarke yine duraksamıştı.

"Ne ? Ne Clarke ? Söyle."Lexa'nın sesinin tonu yüksek çıkmıştı.Clarke ona korkulu gözlerle baktı.

"Bu kadar çok mu korkuyorsun benden ?"dedi Lexa.Sesinin tonunu kısarak..Bir cevap bekliyormuşçasına ama o cevabın gelmeyeceğini bilerek.

"L-Le-"Clarke onun eline doğru elini uzatmaya başladı"Lexa elin-"Lexa elini geri çekti.

"Sorun değil ben hallederim."dedi ve oradan gitmeye başladı.Clarke ise öylece kalakalmıştı.

— —

"Lexa ile kalmak zorundaymışım."

"Ne ? Olmaz Clarke.Sana bir şey yapar-"

"Yapmayacak.Yani sanırım."

"Ona inandın mı ?"

"Bana silah verdi ve bir şey yaparsam beni vur dedi ve ben kendimi nedense bok gibi hissediyorum.O-onun amacı kötü değil.Bilemiyorum."dedi saçlarının arasında ellerini düşünceli bir şekilde gezdirerek.

"Ne ? Oha.Lexa sana böyle mi dedi ?"

"Evet ne oldu ki ?"

"Lexa'nın silahına daha önce ondan başka kullanan kimse olmamıştı da."

"Nasıl yani ? Anlamıyorum Raven."

"Lexa'nın silahları sadece kendisine özeldir.Kimse ile paylaşmaz.Bir bakabilir miyim ?"

"Çantama koymuştum.Bir dakika."Dedi ve çantasını getirip içindeki silahı çıkardı.Hiç dikkat etmemişti Clarke.

Raven silahı inceledi.

"Bak işaret..Bu silahın ona ait olduğunu gösteriyor.Yaptığı görevlerde de mutlaka bu damgayı bırakır."

"Sonsuzluk."

"Evet.Neyse nasıl kullanacağını biliyor musun ?"

"Hayır.Nereden bilebilirim ki ? Ne düşüneceğimi de bilmiyorum.Karmakarışığım."

"Tamam gel ben göstereyim.Hem biraz kafan dağılır.Belki."

— —

Lexa ortalığı toparlatmış salonda bir şeyler içiyordu.Önündeki kağıtları incelemeye başladı.Titus'un talimatları.Yapılacaklar vs.Bunalıp kendini geriye doğru attı ve gözlerini kapattı.

—
15 SENE ÖNCE-
(Lexa 10 yaşında.)

"Gel buraya kaçma."diye bağırdı annesi.Lexa küçücük bedeniyle dolaplardan birine girmeyi başarmıştı.

"Ner-de-sin ? Minik..Geliyorum bak."diye bağıran sesle Lexa'nın nefesi daha da hızlanıyordu.Kapkaranlık dolabın içinde artık nefes alamadığını hissetmeye başlamıştı.

Bir anda açılan dolabın kapağı ile çığlık attı.

—

"Yapma !"diyerek yataktan sıçramıştı.Hala nefes nefeseydi.Terlediği için üzerindeki tişört hafifçe üstüne yapışmıştı.

Gözlerini kırpıştırıyordu.Bacağının üzerinde hissettiği el ile kim olduğunu merak edip başını kaldırıp kim olduğuna baktı.

"Hey.Sakin ol."Yanında oturan kişi Clarke'tı.

—

—