Prisoner

33-Final

—

—

1 AY SONRA-

"Demek gidiyorsunuz ?"dedi Raven biraz üzgün bir şekilde kahvesinden birkaç yudum alarak.

"Evet.Bugün akşamüstü yola çıkarız."

"Mutlaka geleceğiz."dedi Octavia Clarke'ın elini tutarak.

"Biliyorum yani umarım gelirsiniz.Sizi özleyeceğim.Octavia ile kısa zamanda yakın birer arkadaş olduk.Raven zaten seni tanıyordum.Ben başta çok sinirliydim evet ama alıştım bir şekilde.Belki de beni buraya bağlayan Lexa oldu bilemiyorum."

"Belki de değil öyle.Yoksa duracağını zannetmiyorum.Sevmediğin bir ortamda bulunmayı sevmezsin sen."dedi Raven gülerek.

"Haklısın ama başka seçeceğim de yoktu.Öldürülecektim.Bir an cehennemi yaşadığımı düşündüm."

"Lexa da melek mi oluyor ?"Diyerek güldü Octavia.

"Çok komiksin."diyerek kahvesinden içti Clarke.

"Tamam,tamam bir şey demedim."dedi ve o da birkaç yudum bir şeyler içti.

"Neyse anın tadını çıkaralım.Nasıl olsa son görüşmemiz sayılır."dedi Raven.

"Ölmüyorum kızlar.Sadece uzağa gidiyorum ve görüşeceğiz."dediğinde ikisi de hafifçe buruk bir şekilde gülümsedi.

Birkaç dakika sonra kızlar gitmek için hazırlandılar.Kapıya doğru geldiklerinde birlikte sarılıp vedalaştılar.Aslında bu tam olarak bir veda değildi.Dedikleri gibi mutlaka bir gün de olsa görüşeceklerdi.Verdikleri sözü tutarlardı.

Clarke onları uğurladıktan sonra Lexa'yı beklemeye başladı.

— —

"Her şey tamam mı ?"diyerek gülümsedi ve odadan içeri girdi Clarke.

"Her şey hazır.Bir şey hariç."

"Neymiş o ?"diyerek Lexa'ya doğru birkaç adım attı.Lexa da kolunu beline doğru uzattı ve onu kendine çekti.Bunun gibi yaptığı hareketler her zaman Clarke'ın hoşuna gidiyordu.

Lexa ona yaklaşıp dudaklarını öpmeye başladı.Clarke onun üzerindeki vücudunu saran göbeğini açıkta bırakan crop tarzındaki tişörtü çıkarmak istediğinde Lexa gülümsedi ve hafifçe dudaklarını ayırarak konuştu.

"Geç kalacağız."

"Kalalım.Umrumda değil."

"O zaman gidemeyiz.Burada mı kalmak istiyorsun ?"

Başını olumsuz anlamda sallayarak ofladı ve yavaşça ondan kendini ayırıp koltuğun üzerine kendini bıraktı.

"Şimdi kesin olarak İtalya'ya mı gidiyoruz ?"

"Evet İtalya'ya..Belki gezeriz koy koy."

"Gezelim.Birlikte.."

"Birlikte.."dedi tekrar ederek Lexa.

— —

Birkaç gün önce konuştukları sahilde bulunan iskeleden şimdi gidiyorlardı.Her şeyden ve herkesten uzakta sadece ikisinin olacağı bir hayat.Lexa ve Clarke da böyle bir şey yapacaklarını birbirini tanımadan önce düşünmezlerdi.Tüm hayatını sadece bir kişiyle birlikte geçirmek imkansız gelirdi fakat söz konusu Clarke ve Lexa olunca birbirlerinden başka hayatları olamazdı.

"Adımına dikkat et."dedi Lexa Clarke'ın elinden tutup onu çekti.

Birlikte birkaç adım attılar.Tekne de harekete geçmişti.Lexa sahile doğru baktı.

"Lexa ?"

"Efendim."

"Diğerleri ne olacak ? Hiç görüşmeyecek miyiz ? Ya da işlerin her şey bitti mi ?"

"Clarke bunları birkaç kez konuştuk ama yine dinlemek istiyorsun sanırım.Diğerleri istedikleri zaman yanımıza gelebilecekler.İşler bitti.Birbirimize yetecek durumumuz da var."Derin bir nefes alıp verdi Lexa."Sınavlara yeniden gireceksin.Okuduğun bölümü bitireceksin.Hayat bizi nereye savuracak bilmem ama seninle olduğu sürece nereye savurursa savursun asla şikayet etmeyeceğim."

"Seni bulduğum için çok şanslıyım.O tanıştığımız sabah..İçimden sana küfürler etmiştim."İkisi birden gülmeye başladı.

"Beni yere düşürmene de..Üstüme çıkmana da..Hareketlerine de..Her şeyine çok sinir olmuştum sana ama bir yandan da beni korkutmuştun.

Şimdi ise korkmuyorum.Daha doğrusu hayata karşı korkusuz hissediyorum.Yanımda senin olman beni güvende hissettiriyor."Lexa'nın ellerini tuttu.

"İkimizin olacağı bir hayat bana iyi hissettiriyor.Artık sabahları uyanmam için bir sebep var.Lanetler ederek değil,senin yanımda olduğunu bilerek uyanıyorum.Sabahları senin sesinle,kokunla,öpücüklerinle uyanmak beni hayata bağlayan şey.Beni hayata bağlayan tek kişisin ve bunun bozulmayacağına söz veriyorum."dedi ve elini kendine çekip dudaklarını bastırdı.

Lexa da hafifçe gülümseyerek onu kolundan tutup kendine çekti ve başını omzuna yaslamasını sağladı,saçlarının arasını koklayarak hafifçe öptü.Son bir kez sahile baktı.Hafifçe başını ona çevirdi,

"Ben de söz veriyorum.Asla ayrılmayacağız."dedi.

—

—