7

442 82 6
                                    

**ကိုရီးယားမြေရဲ့ ညဘက် လေစိမ်းတွေက Harutoနဲ့ မစိမ်းသက်​ေတာ့ပေမဲ့ ကျွန်တော်နဲ့တော့ ကီးမကိုက်ကြဘူးထင်ပါရဲ့...**

လသာဆောင်မှာ ထားထားတဲ့ နှစ်ထပ်ကုတင်အပျက်လေးပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း တိုက်လာတဲ့ လေအေးအေးကြီးကြောင့် Jeongwooတစ်ယောက် သိမ့်ခနဲ ကြက်သီးထသွားတာနဲ့အမျှ စိတ်ထဲမှာ ညည်းညူနေတယ်။

"မင်း ချမ်းနေလို့လား"

"အင်း ငါ ဟိုမှာနေခဲ့တုန်းကဆို ညဘက်လည်း သိပ်မအေ​းဘူးလေ နေ့ခင်းဆိုလည်း ဒီကထက် ပိုပူတယ်"

"ဟိုမှာဆိုတာက Australiaကိုပြောတာလား"

"အင်းလေကွာ မင်းကလည်းကြောင်တောင်တောင်နဲ့"

"ချမ်းနေတာကိုများ ဘာလို့လိုက်လာသေးတာလဲ..... ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ် မနေဘဲနဲ့"

"မင်း Guitar ခိုးကျင့်နေမှာဆိုးလို့ဟေ့ ဟုတ်ပြီလား ငါ့ကောင်ရဲ့"

"ငါ တစ် ရသွားမှာ အဲ့လောက်ကြောက်နေတာလား Park Jeongwoo-shi"

"ငါက မင်းလက်က ဒဏ်ရာတွေမပျောက်သေးဘဲ အ​ရ​မ်း​ကြီးလေ့ကျင့်နေမှာဆိုးလို့လေ... တစ်ရဖို့အတွက်လည်း ငါစိတ်မဝင်စားပါဘူးကွာ ငါ့Mom... အဲ မေမေက မေဂျာမှာ Roll 1ရရင်သာ ကျေနပ်ပြီတဲ့လေ "

"မင်းက မင်းမေမေ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲလား Jeongwoo"

ကျွန်တော် တွေဝေသွားတယ်။ Harutoရဲ့ မေးခွန်းအတွက် ကျွန်တော့်မှာဖြေစရာမရှိဘူးလို့ ထင်မိတယ်... Mommyကို ကျွန်တော် ချစ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ အရမ်းချုပ်ချယ်လွန်းတဲ့ Mommyကို သိပ်နာကျည်းတယ်။ သေချာတာတော့ ကျွန်တော် သူမနဲ့ အတူမနေချင်သေးပါ... စာမေးပွဲတစ်ဖြတ်ဖြေပြီးလို့ အိမ်တွေပြန်ခိုင်းရင် Mommyတို့ရှိတဲ့ ထိုခြောက်ကပ်ကပ် အိမ်ကြီးကို ​ြပန်မသွားချင်ဘူး...

"ဟင့်အင်း.... ငါ Ommaကို အရမ်းမချစ်ပါဘူး ငါက လိမ္မာချင်တာ Ruto လိမ္မာတဲ့ ကောင်ငယ်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေရရင် တော်ပြီပေါ့ကွာ"

ကြယ်တွေ မှိတ်တုပ်မှိတ်တုပ်နဲ့ လင်းလက်နေတဲ့ နက်ပြာရောင်ကောင်းကင်ကြီးကို Jeongwooက ကြည့်ပြီး ပြော​​ေနတယ်။

𝙵.𝚁.𝙸.𝙴.𝙽.𝙳 • ʰʲʷWhere stories live. Discover now