25

376 54 14
                                    

တောင်ပေါ်ရောက်တာနဲ့ အသင့်စောင့်နေတဲ့ စီနီယာYedamဆီ Jeongwooက ပြေးသွားလိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ်။

"Hyung ပစ္စည်းက ရှာတွေ့ပြီလား?"

"မတွေ့သေးဘူးရယ် တောင်ဘက်က စျေးတန်းမှာ Hyungကြည့်ပြီးပြီရယ် မြောက်ဘက်ပဲကျန်တယ်"

အေးချမ်းလွန်းတဲ့ အင်ချွမ်းတောင်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာတွေအတွက်ရည်ရွယ်ပြီး ဆုတောင်းပြုပွဲတွေရှိတာကြောင့် အတော်လူစည်ကားတယ်။ဒါ့အပြင် နိုင်ငံခြားသားတွေပါ လာတတ်တာကြောင့် တောင်အနီးနားက နယ်ခံသားတွေက တစ်နိုင်တစ်ပိုင် မုန့်တွေ၊ အမှတ်တရ ပစ္စည်းတွေ လုပ်ရောင်းကြလေ့ရှိတယ်။

ပဲရစ်ပြန် လူတစ်ယောက်အနေနဲ့တော့ အရာအားလုံးက ရိုးရာ ပစ္စည်းလှလှလေးတွေကြောင့် အံ့ဩစရာတွေဖြစ်နေခဲ့တယ်။ဒါကြောင့်လည်း ဘာမှအကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ Bang Yedamက သူ့လို နိုင်ငံခြားမှာနေခဲ့တဲ့ Jeongwooကို လှမ်းခေါ်မိခြင်းသာ။

Bang Yedamက ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရုတ်တရပ်မြင်လိုက်ရတဲ့ လူကြောင့် Jeongwooကိုမေးလိုက်တယ်။

"Harutoကိုရော ခေါ်လာတာလား?"

"ဟုတ်တယ်Hyung သူရော ကျွန်တော့်အသိညီလေးရောက အတင်းလိုက်မယ်လုပ်နေလို့"

"ဒါဆို Hyungကို စျေးတန်းဘက် သွားကြတော့မလား"

"အသင့်ပဲ သွားတာပေါ့Hyung"

တက်ကြွတဲ့လေသံနဲ့ ဖြေလာတဲ့ ကောက်လေးကြောင့် Bang Yedamက ပြုံးလိုက်တယ်။ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေကတော့ ချောလွန်းတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ အပြုံးကြောင့ လမ်းသွားရင်းနဲ့တောင် လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေကြတယ်။

"Erhuက ဒီမှာရောင်းတယ်လို့ Hyungကို ဘယ်သူကများပြောလိုက်လဲ"

"Junkyuလေ ဒီနားမှာ သစ်မာသားတွေရှိတော့ အင်ချွမ်းတောင်နားက ရောင်းတဲ့ တူရီယာတွေက အရမ်းကောင်းတယ်တဲ့"

"အာ... ဟုတ်မယ် ကျွန်တော် ဒီလာတုန်းက လမ်းမှာ သစ်မွှေးတချို့တောင် တွေ့ခဲ့သေးတယ် ဒီလိုဆို တယောလေးတစ်လက်လောက် ကျွန်တော်လည်း ဝယ်အုံးမယ် Hyungရာ"

𝙵.𝚁.𝙸.𝙴.𝙽.𝙳 • ʰʲʷWhere stories live. Discover now