Ölüm Meleği...

64. Bölüm

Okula gitmeden önce Sirius ve Chloe ile vedalaştım. Chloe:

"Dikkatli ol ve başını belaya sokma."

"Aynısı sizin için geçerli. Bana daha çok mektup yazın."

"Merak etme Diana... Fransız'a sahip çıkarım."

"Georgy'i beslemeyi unutmayın. Ve hayır Sirius. Georgy dönemin geri kalanını Weasley ailesi ile geçirmeyecek. Kreacher ona bakacaktır."

"Evet... evet neyse. Okulda dikkatli ol."

Uçuş tozumu aldıktan sonra şömineye geçtim. Keskin bir sesle:

"Hogwarts."

Tekrar ayaklarım yere değdiğinde profesör McGonagall'ın odasındaydım. Profesör:

"Halıya toz dökmemeye çalış Black."

"Elbette profesör."

Odadan çıktığımda Gryffindor ortak salonunun yolunu tuttum. İçeri girdiğimde çoğu insan buradaydı. Onları geçip direk yatakhaneye çıktım. Sandığımın içindeki annemin kutusu duruyordu. Bende onu çıkardım. Harika bir boş akşamı bununla geçirebilirdim. Hem açıkçası biraz kafa dağıtmış bile olurdum.

***

Pazartesi sabah ortak salona indiğimde herkes panonun önüne toplanmıştı. Dean ve Seamus ile bekleyen Neville'a:

"Ne oldu?"

"Cisimlenme dersleri başlayacakmış."

"Gerçekten? Ne kadar?"

"On iki galleon."

"Neyse bende ismimi yazdırdıktan sonra çıkarız."

İsmimi yazdırdıktan sonra Neville ile ortak salondan çıktık. Koridorun ortasına gelmiştik ki Hermione yanımıza geldi. Hermione:

"Noel nasıl geçti?"

"Her zaman ki gibiydi."

"Ya senin Diana?"

"Noel yemeğine Weasley ailesindeydim. Ama onun dışında sıkıcıydı. Patiayak pek eğlenceli değil."

Büyük salona indiğimizde Hermione:

"Eski yazılardaki çevirmeleri yaptın mı?"

"Evet ama takıldığım noktalar oldu. Senin?"

"Son paragrafta eksiğim var."

Kahvaltıya oturduğumuzda Harry ve Ron biraz ilerimize oturmuştu. Kaşlarımı çatarak:

"Neden diğerleri ile değilsin Hermione?"

"Ben ve Ron hala konuşmuyoruz."

Biz Neville ile bakıştıktan sonra büyük salona baykuşlar girdi. Gelecek postasını okurken sıkıntıyla kayıp ve ölümlere baktım. Aklıma Malfoy ile olan görev geldi. Acaba şarap Dumbledore'a ulaşmış mıydı?

Slytherin masasına baktığımda Malfoy solgun gözüküyordu. Beyaz yüzü kireç taşına dönmüştü ve gözlerinin altında koyu halkalar vardı. Bildiğim kadarıyla Noelde eve dönmemişti. Acaba Hogwarts'ta neden kalmıştı?

İnsanlar cisimlenme derslerini konuşurken yüzümü buruşturdum. Bir Ölüm meleğiyken bunu istemeden yapabilirdim. Ama bir cadı olarak bu neden zor olsun ki? Hem bunu neden bu kadar çok abartıyorlardı?

Tüm gün derslere girip çıktıktan sonra akşam Dumbledore ile buluşmam gerektiğine dair not geldi. Aslında ilk günden onu görmek istiyordum. Anlatmam ve cevap almam gereken şeyler fazla birikmişti.

Akşam Dumbledore'un odasına girdiğimde Dumbledore:

"Noel nasıl geçti bayan Black?"

"Yorucu... okul dışındaki şeylerden dolayı."

"Anlıyorum. Galiba bana bazı sorularınız var."

"Evet. Birincisi yoldaşlıktan kimsenin neden büyük Ölüm Yiyen toplantısından haberi yok?"

"Bu senin güvenini sınamak için yapılmış bir şey Diana. Ya da... sadakatsiz olanların. O yüzden kimsenin bilmesini istemedim. Elbette büyük baban bana haber verdi."

"Anlıyorum. İkincisi Malfoy..."

"Onun ne yaptığının gayet farkındayım."

"Harry'nin bazı şüpheleri var."

"Onu ne onayla ne reddet Diana."

"Peki. Karanlık Lord işareti almamı istiyor."

"Açıkçası bayan Black sizi oradan kurtarmamızın zamanı geldi gibi duruyor. Voldemort kehanetin peşinde. Sizin kehanetinizin. Ve emin olun Dünyanın en güvenli yerinde saklanıyor."

"Ne zaman bitecek profesör?"

"Zamanı var Diana."

Dudaklarım ince bir çizgi alırken Dumbledore:

"Zihnin bu akşam fazla açık."

"Sizinki de fazla kapalı."

"Nişanlın bay Leclerc ile ayrılmak istiyorsun."

"Evet. Bu anlaşma beni ne kadar korusa da ona zarar veriyor."

"Bu yazın başında bazı acılar son bulacak Diana. Şimdilik sabret."

Odanın kapısı açıldığında Harry girdi. Dumbledore:

"İzninle Diana. Harry ile bu akşam bir dersim var."

"Elbette profesör."

Bu yazın başında bazı acılar bitecekti. Ama savaş yaklaşıyordu... hemde hızla.