Ölüm Meleği...

22. Bölüm

Tren sabahı etrafta inanılmaz bir şekilde bir telaş vardı. Fred ve George sandıklarını sihirle göndermeye kalkmışlardı. Sonuç Ginny merdivenlerden yuvarlanmıştı. Şu an bayan Weasley inanılmaz derecede sinirliydi.

Walburga Black'in portresi kesinlikle susmuyordu. İkizlerle birlikte beklerken dayanamayarak:

"Bayan Black lütfen sessiz olur musunuz? Hem evi terk ediyor çoğu lütfen?"

"Tamam. Ama bu kanıbozuklar gidene kadar."

Black portresinde sessizce otururken Fred:

"Bunu nasıl yaptın?"

"Sadece rica ettim. Diğer herkes gibi."

Sonunda dışarı çıktığımızda Sirius'ta bizimleydi. Büyük kara köpek etrafta dolanıyor ve inanılmaz bir şekilde coşkuluydu. Kim bilir kaç aydır bu evde tıkılı kalmıştı?

Sonunda duvardan geçmeyi başardığımızda Deli göz bagajlarla birlikte geldi. Eşyalarımı alıp trene atladım. Kesinlikle sıkılmıştım. Sonunda ikizler:

"Biz gidiyoruz. Tüm günümü burada geçiremeyeceğiz."

"Hey Hamilton. Bizimle gelmek ister misin?"

"Hayır. Gidip Anna'yı bulsam iyi. Şölende görüşürüz çocuklar."

Anna'yı bulduğumda tek başına oturuyordu. Kompartımana girince sıkıca sarıldık. Kapıyı ve perdeleri çektik. Şimdi ikimiz yalnızdık. Anna:

"Joey'den duydum. Tüm yazı Karargahta geçirmişsin."

"Sen nereden biliyorsun?"

"Joey yoldaşlık için çalışıyor. Oradan."

"Onu toplantılarda görmedim."

"Bakanlık kısmında. Şey bizimkilerin etrafında olması pek iyi değil."

"Sen ne yapıyorsun?"

"Bütün yaz İrlanda'daydım. Ailemde herkes oralıdır. Sen ne yaptın?"

"Bir ay boyunca pek kendimde değildim. Daha sonra Dumbledore ile konuştum. Ve yazı diğerleriyle geçirdim."

"Onu özledin mi?

"Evet. Sanki bir parçam eksilmiş gibi hissediyorum."

"Seni anlıyorum."

Başımı onun omzuna yasladım. Göz yaşlarım gözümü terk ederken Anna:

"Joey iyi değil Diana. Bu yoldaşlık olayına sırf Cedric için katıldı."

"Joey artık çocuk değil Anna. Yazın onu gördüğümde anlamıştım. O artık bir yetişkin oldu."

"Evet. Neyse göz yaşlarını sil. Okulda herkesin gözü üstünde olacağına eminim."

"O saçma şölene katılmak istemiyorum Anna."

"Bende öyle. Ama katılacağız."

"Şölende sizin masaya bakmamaya çalışacağım haberin olsun. Çünkü ben... ben..."

"Sorun yok. Kafanı boşalt ve birinci sınıfları izle."

Cüppelerimizi giydikten sonra tren durdu. Anna'dan ayrılıp Weasley ikizleri ile arabaya bindim. Fred yanıma, George ve Lee ise karşımdaydı. Araba ben biner binmez kapısı kapandı ve ilerlemeye başladı.

Onlar konuşurken tekrar Cedric'i hatırladım. İlk onlarla binmiştim bu arabalara. Ama şimdi o artık yoktu. Ve asla olmayacaktı. Onu Karargahta geçirdiğim günden beri hatırlamamıştım. Şimdi hatırlamak berbattı.