Ölüm Meleği...

10. Bölüm

Balo günü yaklaştıkça insanlar eş bulmakta zorlanıyordu. Bende Neville ile iksir sınıfına ilerliyordum. Neville:

"Kimi davet edeceksin?"

"Bilmem. Daha kimse sormadı. Sen?"

"Şey... Hermione'yi davet etmeyi düşünüyorum. Biliyorsun bana her  zaman yardımcı oluyor."

"Neden olmasın? Şansını dene."

Sınıfa girdiğimizde Neville Hermione'nin yanına geçti. Onlar konuşmaya başladığında bende sıkıntı ile kenarda bekleşen iksirlere bakmaya başladım. İçlerinde en ilgi çekici olan şey değişik kokular yayandı.

Profesör Snape derse girdiğinde yerime geçtim. İksirlere başladığımızda fısıldayarak:

"Kabul etti mi?"

"Hayır." 

İksirimi karıştırırken Snape yanımdan geçti. Ama tek bir övgü dolu söz söylemedi. Ben yapmaya devam ederken Neville:

"Başka biri ile gidecekmiş."

Ders bittiğinde Neville, Ron ile yanımdan ayrıldı. Bende o güzel kokular aldığım kazanın yanına gittim. Kokulardan bazıları fazlasıyla tanıdıktı. Ama bir tanesini nereden aldığımı hatırlamıyordum.

Arkamdan bir ses:

"O iksire dikkat et."

"Burada ne işin var?"

"Bir sonraki dersim Snape ile erken geldim."

Cedric gülümserken iksire baktım. Merakla:

"Adını söylemeyecek misin?"

"Amortantia."

"Onun bu kadar güzel koktuğunu bilmiyordum."

"Karakteristik kokular yayar. Mesela ben kahve, kitap ve süpürge cilası kokusu alıyorum."

"Şey iyiymiş."

"Sen?"

Cevabımı merakla bekliyordu. İksire yaklaştım ve koklamaya başladım. Gözlerimi kapattıktan sonra:

"Vanilya, mürekkep, çikolata, süpürge cilası ve zambak."

"Zambak mı?"

"Evet."

Diğer yedinci sınıf öğrencileri sınıfa girerken:

"Geç kaldım. McGonagall beni haşlamadan gitsem iyi olur. Görüşürüz."

Sınıftan acale çıkarken yanaklarım kıpkırmızıydı. Vanilya parfümün kokusuydu. Mürekkep ve çikolata ise kesinlikle en sevdiğim kokuydu. Süpürge cilası ise quiidditch oynadığım için olduğuna eminim. Zambak ise en sevdiğim çiçekti. Tek bildiğim şey bu. Ama neden Cedric'e karşı bu kadar kızarmıştım ki.

Sınıfa girdiğimde profesör McGonagall:

"Bayan Hamilton neden geç kaldınız?"

"Ders zilini kaçırdım profesör, özür dilerim."

"Yerinize geçin. Bir daha olmasın."

Neville'ın yanına geçtiğimde tahtaya bakmaya başladım. Türler arası biçim değiştirmede devam ediyorduk. Bu konuda iyiydim. Fazla endişelenmeye gerek yoktu.

Öğle yemeği için koridora çıktığımda Neville:

"Kime soracağım Diana? Kimse benle gelmek istemeyecektir."

"Bence küçük sınıftan bir kıza sorabilirsin. Ginny'e ne dersin?"

"Olabilir. Öğlen yemeğinde ona soracağım."