Aşka Giden Yol

Hazırlıklar Başlasın ☺

Odamda derin düşüncelerle boğuşuyordum. Gitmeli miydim ? Yoksa herseyi Buraga mi anlatmalımıydim ? Bu karisiklik beni oldukca rahatsiz ediyordu.Kararimi hemen vermeliydim az bir sürem kalmıştı.Aklıma saçma da olsa bir fikir gelmisti.Buna ben karar veremiyorsam biri yol gösterebilirdi.En takip ettigim blog (ece-necibe.webnode.com) soru olarak sormaya karar vermiştim.Cevap vermekte cok gecikmedikleri icin sevinmistim.
''Bize anlattigina göre Poyraz tehlikeli biri.Bence onu kizdirmayip gitmelisin.Sana zarar vermek istese simdiye kadar verirdi. Ama daha sonra da herseyi Buraga anlatmayi ihmal etme.Burak sen anlatmassan baska birisinden ogrenirse araniz bozulabilir.''

Gitmeli miyim? Hem gidip hem de söylemelimiyim ? Hayal kirikligi.Ben tek bir cevap beklerken her ikisini de yapmam soylenmisti.Ne tur bir karmasikligin icindeysem artik bir olay bitmeden baska olay cikiyordu.Annem hala aklimdaydi.Sarhosla nerede ne haltlar yiyordu.Kizgindim ve kirgindim.Bu yuzden simdilik bu sorunumu bir kenara atip Poyraz sorununa odaklanmistim.Saate baktigimda aksam 7,30 civariydi.Hemen hazirlanmistim. Babama sinemaya gidecegimi soylemistim.Yalan soylemek hosuma gitmiyordu ama babama gidipte  beni vuran kisiyle bulusacagim desem bu cevabin hayir oldugunu ben ve butun dunya biliyordu.Burakla neredeyse bugun hic gorusmemistik sadece telefonda konusmustuk.Her an gelicek diye cok korkuyordum.Evden cikmis korku ve endiseli adimlarla limana dogru ilerliyordum.Muzik dinliyordum sirf rahatlayiyim diye ama daha cok tedirgin oluyordum.Tuhaf bir insanim.Limanin kenarindaki bankta oturdum ve beklemeye basladim.İleriden siyah sapkali her tarafi kapali bir adam geliyordu.Poyraz oldugunu anlamam zor olmamisti.Yanima oturdugunda kalbim daha hizli carpmaya baslamisti.Her an herseyi yapabilirdi.Ben zayiftim o gucluydu ve bu beni deli gibi korkutuyordu.Yuzune bakamiyordum.Ellerimle oynamaya bile baslamistim.
''Her zamanki gibi gozukuyorsun.İyi gorunuyorsun.'' cevap vermem gerekiyordu ama tam anlamiyla ne diyecegimi bilmiyordum bu yuzden susuyordum.Susmam ise onun sinirlerini daha cok bozmus gibi gorunuyordu.
''-Defne ben ozur dilerim amacim seni vurmak degildi.Gel herseye kaldigimiz yerden devam edelim.''dedi bilegimi sıkıca tuttu.
''Özür dilemene gerek yok Poyraz iyiyim ben.Artik kaldigimiz yerden devam edemeyiz ben herseye 0 dan basladim.''

Bilegimi daha da sıkmıştı.Canimi acitiyordu pezevenk ve bundan da zevk aliyordu.
''Beni buraya neden çagırdın Poyraz? Bir de bilegimi birak acitiyorsun.''

Pis pis güldü.Bir de gülmek Burak gibi yakissa da gulse.32 disi de gulerken tam bir igrencligin goruntusuydu.
''Cunku Defne seni özledim kokunu sesini,kızarmani.Sen benim olmaliydin.Burak seni kiricak ve bana geliceksin.''

Gitgide sinirlemi bozuyordu.Edebiyat yapmaya calisyordu pislik ama onu bile beceremiyordu.Burak kadar icten degildi sozleri onunku sadece gecici bir hevesti.
''Poyraz lutfen sus'' deyip yerimden kalktigim an bilegimden cekti ve onun ustune dusmustum.Manyak ne yapiyordu ya ?! İmdat diye bagirmamak icin kendimi zor tutmustum.
''Benim seninle konusacak birseyim yok artik Poyraz.Gel dedin geldim.Simdi ise hoscakal.''

Saclarimi oksamaya basladi ben geriye cekildikce o da bana yapisikmis gibi daha da cok yaklasiyordu.
''Gerçekten öylece seni birakacagi mi dusunmedin degil mi Defne ? Beni bastan cikartiyorsun.Ben artik senin icin herseyi goze alabilecek biri oldum.''

Yanagima kucuk opucukler konduruyordu. Engel olamiyordum.Bileklerimin ikisinden de tutmustu.Boynumu geri cektikce kopucagini saniyordum.Aman tanrim ben cok buyuk aptaldim.Simdi ne yapacaktım ? Aferin defne kendini Poyraza teslim ettin kocaman bir alkis.Beni goturup sikse kimsenin ruhu duymayacakti.Gozlerimi kapamis korkudan aglamaya baslamistim.Limanda olmamiz onun icin bir engel degildi sanki. Gozlerimi Buragin sesini duymamlduymamla gozumu actim.

- DEFNEYİ BİRAK  SENİ OROSPU COCUGU deyip gozunun tam ortasina sert bir yumruk atmisti.Hemen kalkip Buragin onune gectim.Biraksam oldurecekti Poyrazi oracikta. Ne diyecegimi de bilmiyorum kesin ayrilicakti benden.Blogtaki cevap gibi aramiz bozulacakti.Elini tuttum ''haydi gidelim '' dedim ama Burak elimi bırakıp önume gecip yurumeye baslamisti.Hemen hizli hizli yuruyup yanina gitmistim.Bu sefer gercekten kalbini kirmistim.Onüme Aptal kiz diye tabela assalar sesimi cikarmam. Onun iyiligini dusunmustum ama yine birseyler mahvolmustu. Bir daha yanina gidip sıkıca elini tuttum.Bana bakti ve bende o kocaman masmavi gozlere bakıp:
''Burak ben gercekten ozur dilerim sadece seni dusunuyordum ''