Aşka Giden Yol

Kelepçe

Merve ! Lanet olsun ya kız bir türlü hayatımızdan çıkmıyor. Ama benim şu susmayan vicdanım yüzünden Merveye tabikide sırtımı dönemedim. Burakta ne olduğunu anlamaya çalışır bir ifadeyle Merveye bakıyordu.

- Neler oluyor dedi Burak ben hala suskunluğumu koruyordum.

- Merti dövüyorlar. Lütfen yardım edin.Bu kız harbiden salak neden biz yardım ediyoruz başka birisi yok mu ? Bu işin içinde bir iş vardı hadi bakalım.

-Neden bize geldin ? Etraftaki insanlardan da yardım isteyebilirdin.

-Issız bir sokak çünkü ve ben ordan uzaklaşıp insan çağırcaktım ki sizi görünce tanıdığım için size geldim. Lütfen yardım edin biliyorum bizi sevmiyorsunuz ama lütfen deyip ağlamaya başlamıştı.Merveyi ilk kez bu kadar çaresiz görmüştüm. Çaresiz olmanın ne demek olduğunu bende çok iyi biliyordum. Her ne kadar nefret etsemde yardım edicektim. Çünkü ben çok yufka yürekli bir kızdım. Lanet olsun herkes bu huyumdan yararlanıyordu. Belki de bu yüzden kaybediyordum.Burak bana döndü bende başımı sallayınca '' Nerede ? '' diye sordu. Mervede ''beni takip edin'' dedikten sonra yürümeye başladık.Bugün içinde nefret ettiğim kim varsa görmüştüm. Birşeyler güzel gitmeye başladığı an birşeyler büyüsünü kaçırıyordu.Sonunda Mertin olduğu sokağa geldik.Tuhaf olan şuydu ki sokakta sadece Mert vardı ve o da tam karşımızda ayakta dikiliyordu. Lanet olsun bu bir tuzaktı. İçimde kötü his oluşmuştu. Hemen Burağa sarılmıştım. Çok sinirlenmişti.

- Merveee !! diye bağırıyordu.Merve sinsi sinsi gülünce benimde sinirlerim çok bozuluyordu.Tam Burağa birşey diyecekken siyah giyinen birkaç adam gelmiş. Burağı iki kolundan tutmuşlardı.Beni de diğer ikisi. Herşey saniyeler içinde olmuştu. Ne oluyordu ? Bu tuzakta daha neler vardı ? Korkuyordum Burak için ona zarar vermelerinden. Avın Burak olduğunu düşünüyordum ama tam tersiymiş. Av olan benmişim. Beni arabaya doğru götürüyorlardı. İnatçılık yapıp durdurmaya çalışıyordum bağırıyordum. Ama bu hiçbirşeyi değiştirmiyordu.Burakta kurtulmaya çalışıyordu ''Defne!! '' diye bağırıyorlardı. Onunda gözünde korku vardı. Beni kaybetme korkusu. Arabaya binmiştik.Kilitlemişlerdi ben inene kadar. Cama elimi koymuş olanları izliyordum. Bir anda gözlerime kurdele bağlamışlardı. Artık hiçbirşey gömüyordum.Sadece endişe duyuyordum kendim için değil Burak için. Merve sürtüğünün Mert piçinin işiydi hepsi. Nereye gidiyorduk ? Ne kadar uzağa ?? 1 saat oldu hala gidiyorduk. Belki 2 dk sonra beni öldürüp cesedimi nehire atacaklardı.Ben bu düşücelerle kendimi oyalarken durmuştuk. Beni arabadan indirmişlerdi. İki elimden de tutup yürütüyorlardı. Gözlerim hala kapalıydı. Dangalaklar açsanız diyorum artık be ! Sonunda yine durmuştuk ve gözlerimi açmışlardı. Karşımda duran kişi Burçin hanımdı. Ben Merve avcı derken ,avcı Burçin Hanım çıkmıştı. İş birliği yapmışlardı hepsi bizi ayırmak için. Peki ya birbirimize bağlı olan kalplerimizi nasıl ayıracaklardı ?? İşte bunu yapacak güçleri yoktu.Burak diyen atan kalbimi hiçbirşey değiştiremezdi. Elimi ayağımı bağlayıp sandalyeye oturttular. Burçin yanıma doğru eğilerek : 

- Oğluma söylemiştim Defne seni bırakması için uyarmıştım ama o beni kaale almadı . Bu yüzden de şimdi seni kaybedecek. Seni de uyarmıştım. Beni dinleyip ikiniz de vazgeçmeliydiniz. 

- Neden anlamıyorsunuz ? Oğlunuz beni seviyor bende onu seviyorum.Dizilerdeki kötü anneyi kendinize örnek alacağınıza iyi anneleri örnek alın bence. Çok sinirlenmiştim.Artık kibar nazik bir kız olmayacaktım .Artık içimdeki nefreti de sevgiyi de dışarı vuracaktım. 

-Sen ne hakla kendine güvenip bana kötü anne dersin ? Kendine bir bak kızım oğluma yakışmıyorsun bile.Güzelliğin yok.Burak Merve ile olmalı seninle değil. 

- Aşkta güzellik olmaz , hisler olur dediğim an yüzüme bir tokat yemiştim.Ne hakla bana tokat atabilirdi ? Savunmasız durumda olmasaydım karşılık verirdim.İstediğini yapabilirdi.

- Defne sizinki aşk değil. Evet bizimki aşk değildi aşktan da öteydi.Bu anlanmaz hissedilirdi. Ama Burçin Hanım gibi duygusuz insanlar hissedemezdi. Onlara mantıklı olan şeyleri yaparlar ve herkesin kalbini kırarlardı. Asıl zayıf olan ben değildim Burçin hanım zayıflıgın ta kendisiydi. Bu konuyu uzatmak istemediğimden başka soruya geçtim. 

- Ne olucak ? Nereye kadar beni kaçıracaksınız veya öldürüp katil mi olucaksınız ? 

-Herşeyi planladım Defne. Ölmeyeceksin ama öldürmem için bana yalvaracaksın. Seni herşeyin sonunda serbest salacağım her ne kadar Burağa gitmek istesende gidemeyeceksin. Çaresiz olacaksın ve bu sefer hiçbirşey düzelmeyecek. Daha fazla konuşmadan çıkmıştı. Odada tek başıma kalmıştım. Burçin hanım herşeyi önceden planlamış ,  yerine ve zamanına göre hareket etmişti. O her ne kadar Burçin Seven ise Bende Defne Armağandım. Pes etmeyecektim. Asla asla asla... Düşündüğüm Burak ve Babam vardı. Beni illa bulurlardı. Babam mafyanın ta kendisi Burçin Hanım gibi basit bir kadını mı bulamayacaktı ??  Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Son dedikleri kulağımda çınlıyordu. ''Çaresiz olmak, Çaresiz kalmak'' Ne yapacaktı ki ben serbest kaldığımda Burağa gidemeyecektim. Bu imkansızdı böyle birşey olması için beni öldürmesi gerekiyordu.

* 1 saat sonra

Odaya parayla çalıştırdığı adamlardan biri girmişti.Elinde de kelepçe vardı. Hadi ama ipten kurtulabilceğimi gerçekten düşünmüyorlardı değilmi ? İşlerini gerçekten sağlama alıyorlardı. Elimdeki ipi söküp kelepçeyi taktı.Pis herif boyu da bir karıştı zaten.Gülümsüyor ve beni süzüyordu. 

-Akşamı beklemelisin Defne :) Akşam ne olucak ki  ? Ne diyor bu mal ? 

- Ne diyorsun sen be diye bağırdım. Cevap vermeden odamda çıktı. Aklımda soru işaretlerime bir tane daha eklenmişti böylelikle.Kalbim daha hızlı atmaya başlamıştı.

*2 saat sonra 

Uyuya kalmışım. Gözlerimi açtığımda kapının açıldığını görmüştüm. Kelepçeler ellerimi oldukça acıtıyordu. Burçin Hanım ortalıkta gözükmüyordu. Adam yine gelmişti bu sefer kapıyı kilitlemişti. Soyunmaya başlamıştım.Aman tanrım ne yapıyordu ? Şimdi anlamıştım Burçin hanımın neden öyle konuştuığunu. Bu adama beni tecavüz ettirecekti. İşte şimdi altıma sıçmıştım. Kimse gelemezdi kurtuluş yoktu. Adam çırılcıplaktı hemen gözlerimi kapattım.Birşeyler bulmalıydım. Saatlerce düşünmüştüm şimdi daha hızlı düşünüyordum ama aklıma birşey gelmiyordu tek gelen şey birazdan sikilcek olmam lazımdı. Bari tipli biri olsaydı bu bildiğin palabıyık kıro bir herifin teki. Bana dokunmaya başlamıştı gözlerimi açtım ''Dokunma bana  kötü olur ''diye bağırıyor ve ayaklarımı hareket ettirmeye çalışıyordum. 

- Korkma güzelim, güzel bir gece olucak. Allahım ne yapcağım ben şimdi ? Çoktan ağlamaya başlamıştım bile. Bu geceden sonra serbest bıraksalar bile artık Burakla olamayacaktım. Bu bana çok ağır geliyordu. Aklımdan sürekli Burağı geçirdiğim için Burağın sesini duyuyordum. Acaba gerçekten Burak burada mıydı ? Beni bulmuş muydu ? 

Note : Arkadaşlar bu bölümü bilerek çok kısa tuttum. Bir sonraki bölüm Burağın ağzından olucak. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum :) İyiki varsınız. Seviliyorsunuzz