Aşka Giden Yol

The End

Burak herseyi öğrenmisti.Öğrenmesine rağmen bu düğünümüze engel olmamıştı. Bu sabah beyazlar içindeydim,aynanin karsisinda farkli bir Defne duruyordu.Babam kapiyi tiklatip iceri girmisti.Sert gorunuslu babamdan saka gibu gozyaslari akiyordu ve ''gitme zamani kızım '' diyordu. Çok duygusal bir insandim bu zamanlarda ozellikle daha hassasdim.
- Beni aglatmak mi istiyorsun baba?
- Ben aglamiyorum ki sadece gözüm doldu.Benim yavru kusum yuvadan gidiyor ha
- Ben hep burada,yakininda olacağım söz veriyorum deyip sarıldım.Koluna girip,disari ciktgimizda karsimdaki Burak da farkli bir Burakti.Kapimi acti ve bindim.Cok mutluydum ama bu mutluluk cabuk biticekmis gibi hissediyorum.Kanserdim ve kanser yasamama ne kadar izin verecekti belirsizdi. Düğün yerine geldik.Bunu kafanizda canlandirmak aslinda zor degilsi filmlerdeki gibi bir kir dugunuydu. Her sey istedigim gibiydi ortada bir sorun engel yoktu.Burak ile yerimize oturduk ve nikah sahidinin gelmesini bekledik. Annem de gelmişti, sarhoş da ve inanabiliyor musunuz ben o ikisinide affetmistim.Daha sonra Merve ve Mert de gelmisti sevgili olarak onlari da affetmistim.Burak bunca olaydan sonra nasil affettigimi agzi acik bir sekilde izliyordu.Ama bilmedigi birsey vardi oleceginu bilmek insanin kalbini o kadar yumusatiyordu ki, sana yapilan herseyi unutmak bile mümkündü.Nikah sahidi sonunda gelmisti,bir klasik olarak ayagina basmistim.İmzalar atilmis, Burak beni öpmüştü.Ondan sonrasi zaten aksama kadar yemek , ve danstı.Burakla dansımızda göz kamastirmistik.Etrafima baktigimda herkesin ne kadar mutlu oldugunu gordüm ve bu ani hafizama kazidim en azindan mutlu ölecektim. Düğün bitmişti.Annemle uzun uzun vedalasmis babamla da vedalasmistim.Gerci ici hic rahat degildi o da korkuyordu beni birdaha gorememekten.Tedavi aramaya devam ediyordu umitsizce ama birsey bulamiyordu.Daha sonrasinda Herkesle vedalastiktan sonra balayına Amerikada güzel bir otele gittik.
1 gün sonra
Otele yerlesmistik.Aksam yemegi yiyorduk.Burak gulumsedikce sanki benim omrumden bir parca kopuyordu.Yemekten sonra odaya ciktik bilirsiniz ''gerdek gecesi zamaniydi '' Dusa girmistim.Ciktiktan sonra yatagin ustunde ve televizyon izleyen Burağın yanina gidip ustumdeki bornozu yere attim.Burak gozlerini ustume dikti ve ayaga kalkip yanagima koydu.Cok guzelsin dedi.Ve daha sonrasi bildiginiz gibi. Gunler böyle geçti, çok güzel bir balayi gecirdik.Tum yerleri gördük.Buraga burada bir ev tutup geri dönmek istemedigimi soyleyince dedigimi yapmisti.
1,5 sene sonra
Burakla evimizde mutlu mesut yaşadık.Balayi haftasinda hamile kalmis,ve bunu Burağa söyleyince baba olucam diye havalara uçmuştu.Bebeğimiz dogmadan kiz ,veya erkek olsun farketmez her hazirligi yapmistim.Ama ben anne olucam diye pek sevinemiyordum.Bebegim hangi gun olur bilmem ama yetim kalicakti.Veya o da benimle birlikte ölücekti.Tabi Burak er ya da geç hamile olmamdan dolayi kanser oldugumu öğrendi.Günlerce benim icin sabahladi ama bir yol bulamadi.Delirdi,kirdi ortaligi.Her ne kadar onunla konussam da beni dinlemedi.Korkuyordu ve bende korkuyordum ama korkmak yersizdi.Artik durumu kabul etmek zorundaydi.Hayatindan ister istemez de olsa cikuyordum.Bu yola bensiz devam etmeliydi.Doktor bebegim kurtulsa benim kurtulamayacağımı,ben kurtulursam bebeğin kurtulamayacağını söylemisti.Ben acilarin en buyugunu iste bu zaman tatmistim.Birimiz yasayacakti ama kim? Ben yasamazsam.buragin bebegimizden nefret etmesinden korkuyordum.O yuzden ona uzun ve anlamli bir mektup yazdim, ama bu ben olunce postaci tarafindan iletilcekti.Filmden calinti yaptigimin farkindayim. Yine diger gunlerinde gectigi bir günde fenalastim. Buragi seni seviyorum dedim ve öptüm. Sonrasinda gozlerimi hafifce sedye ile tasindigimi hatirliyorum.Simdi mi oluyordum ? Hissediyordun tum kalbimle gittigimi ve bu yolun sonuna geldigimi hissediyordum. Bir bebek susu duyuyordum.Gozlerimi actigimda bebegimi kucagima verdiler.Ardindan da Burağın geldi ve elimi tuttum.Mutlu ölüyordum.Arkamda kizimi birakiyordum icim rahatti.Elveda aska giden yol Elveda
Burak tarafindan :
Defne uyan , beni sensiz birakma desemde ölmüştü.Sevdiğim kadın ölmüştü. Deli gibi bagiriyordum.Dayanamiyordum.Kizim oradaydi ama elime almaya bile korkuyordum.Orda birakip Hizlica evimize gittim.Babasi Kemal Bey ve Annesi de birkac gun once gelmisti.Onlari hastahanede birakmistim kizimi da.Eve gitmis iciyordum.surekli iciyordum.Beni ariyorlardi acmiyordum.Kapi caliyordu, israr etmese acmayacaktim.Actigimda postacaydi lanet olasi postacii. Tam kapiyi yuzune kapiyordum ki :
Bu mektup vefat eden esinizden alsaniz iyi olur efendim.Deyince butun damarlarimdaki kan geri cekildi. Aldim ve iceri girdim.Defne bunu yazmisti bana yazmisti.Mektubu actim ve okumaya basladım.
-Sevgilim,Hayatima eslik eden arkadasim
Kizimiza iyi bak, hayata biraz farkli baslayacak annesiz.Ondan nefret de etme aksine daha da cok sev.O ikimizin askimizin meyvesi. Kizimiza baktikca beni hatirla ve her zaman yanimda oldugumu unutmayin.Sakın bir çılginlik yapip kendini oldurmeye calışma, ya da hayatina mutsuz devam etme birini bul kizimiza bir anne bul.Beni unutma olurnmu ? Kalbinde yasatmaya devam et.Sizleri cok seviyorum.Veda etmekte zorlaniyorum daha fazla yazamayacagim.Seni cok seviyorum Burak
Yolumuz bitmis olsada askimiz hic bitmeyecek sevgilim