Tam bir baş belasıydı Burak.Ne desem herseyin tersini yapiyordu. Ona hayir diyemeyecegi bir daha git diyemeyecegi biliyordu.Bende bu yuzden ne yuzune bakiyor ne de konusuyordum. Otobuse biner binmez uyudum.Uykuyu seven bir insandım.Günün her saati uyurdum nerdeyse. Aglayarak uykumdam uyandim.Karsimda endiseli bir Burak vardi. Endise etmesi hosuma gidiyordu.
- Defne iyi misin ? Dedi gozlerimden suzulen gozyaslarini silerek, emir verir gibi Aglama dedi.
- İyiyim deyip uzerimden Burağı ittim.Burağa ne olmustu böyle ? 1 öpücüğumle boyle degiseceni bilseydim bunu daha önce yapardım. Acimasiz Burak olmustu Nazik Burak. Ruyamda annemi gormustum.Annemi ne kadar ozledigimi hissediyordum.Ruyamin etkisindeydim.8 saatlik yolcuktan sonra yurdun onundeyim. Tam yurda giricektim ki guclu eli bilegimi kavradi ve beni kendine cekti alnima alnima dayayarak
: - Prenses bende kacmaya calisma bosuna senden vazgecmeyecegim. Diye fisildadi kulagima.Sonra beni birakip gitti. Yurttan ayrilmaya karar vermistim.Zaten bu yurda kendi istegimle gelmemistim.Artik burada beni tutan hicbir sebep yoktu. Yurttan iceri girecekken guclu eli bilegimi kavradi ve beni kendine cekti.Alnini alnima dayayarak nefes alisverisimi dinledi. Bu durus hosuna gidiyordu nasil bir fantezi sevgisi varsa artik. Huzur belki iki nefes kadar yakindi bize. Buragi tum gucumle ittim.Odama cikip kalan esyalarimi toparlarkan Nihal geldi.Beni gordugune sukretmis gibiydi.Endiseliydi.Daha sonra aglamaya baslayinca onun hakkinda endiselenmeye baslamistim. Yanina gidip :iyi misin ? Diyerek sirtini sivazladim.
- Defne korkuyorum.
- Neyden korkuyorsun Nihal ? Herseyi anlatmani istiyorum.
Hickirik sesleriyle :
- Disaridaki adam kac gundur beni takip ediyor. Adam sapigim kesildi basima.Bugun tek basima yururken benim ustume geldi ve bende tum gucumle kostum.Eger kosamasaydim Defne su an kacirilmis olacaktim.Defne birseyler yapmaliyiz.
- Yapacagız Polisi arayacağız.Elime telefonu alip rakamlari tuslamaya basladigimda elimden Nihal telefonu aldi.
- Hayir arayamayiz.Beni kucuk kiz kardesimle tehdit ediyor.
- Sacmalama Defne , Polis herseyi halleder ve kimseye zarar gelmeyecek soz veriyorum desemde beni olumuyle tehdit ettiginden itiraz edemedim.Arkadasima yardim etmeliydim.
- Nihal sen uyu yorgun gozukuyorsun ben birseyler dusunecegim.
Basini sallayarak onayladi. Yine beni ilgilendirmese de bir olaydi ve bende karisacaktim.Aklima bir fikir geldi ama cok sacmaydi. Bunu yapmak zorundaydim.Nihalin uyanmasini bekledim.Nihale baktigimda hickirikla
- Defne lutfen birsey buldugunu soyle ?!
- Buldum.Gidip pis adamla konusacagım.
- Defne sana adamin bir sapik oldugunu soyluyorum ve sen bana gidip bu adamla konusacagini mi soyluyorsun ?? Derken aglayan ses tonu gitmis gulumsemeye baslamisti.Sinirleri fena bozulmustu.Onu dinlemen ustume hirkami giyip kapidan ciktim.Arkamdan Defne defne diye bagirsa bakmamistim.Zaten korkudan gelip bana engel olamiyordu. Olanlari camdan izlemek zorunda kalmisti. Asagi indigimde yurdun kosesinde duran pis adamin yanina gittim.
- Beyefendi dedim kendimden emin birsesle
- Ne var dedi kaba bir sesle.Adam yuzunu bana dondugunde pis kokan sakalları, daginik saclariyla, uzun boyu ve serseri gorunesiyle beni urpertiyordu. Daha sonra Nihal ve Annem kalinca tum cesaretimle:
- Nihalin pesini birakmazsan seni kendi ellerimle oldururum dedim. Pis pis siritti.Neden yapamayacagimi dusunuyordu ki ? Katil deyince herkesin aklina neden bir erkek geliyordu ki ? Kiz katil de olabilir de bence.Ben bunlari dusunurken adam iki eliyle sacimi kavrayip duvara surtmeye basladi vee etrafa Nihal Benim diye bagirmaya basladi. Etraftaki Kimse bu olgun adama birsey yapamiyordu cunku korkuyorlardi. Acinin etkisi git gide artiyordu.Sadece su 10 saniye onceki deli cesaretimin gelmesini istiyordum. Adam sert bir yumruk gecirecekken yuzumu kapadim.Aciyi yuzumde hissedemeyince gozumu actim
- Hadi gidiyoruz Defne dedi Burak.Adam yerdeydi. Uzattigi elini tutarak kosmaya basladik. Oyle hizli kosuyorduk nefes nefese kalmis ve yorulmustuk.Sanirsiniz arkamizda 10 tane adam vardi.Bir sokaga girmistik tam cikacakken etrafimiza baktim.Etrafimizda 10 tane adam vardi ve cikmak sokaktaydik.Az onceki lafimi geri aliyorum. Ne yazikki sans ve ben kelimesi birbirine hicbir zaman uymadi. Panik yapmamak icin icimden 10 a kadar sayiyordum ama ise yaramiyordu.Bedenim panikle kapliydi. Adamlar Buragi yanimdan alip dovmeye basladilar Durun diye bagirsam da beni dinlemediler.Beni tutanlarin elinden kurtarmak icin herseyi yaptim ama yine gucsuzlugumle bogusuyordum.Birsey yapmaliydim.Onu kaybedemezdim.
Ne istiyorsun diye bagirdim hickirik dolu sesimle. Kizi alin Erkegi birakin gidiyoruz dedi. Beni goturuyorlardi ama kendim icin degil Burak icin endise ediyordum.Arkama dondugumde o kadar savunmasiz kotu durumdaydi ki aklim onda kalicakti.Orospu cocuklari sizi bulunca oldurecegim diye bagiriyordu.Arabaya binene kadar hep arkama baktim. Belki de Burakla son gorusmem bu sekilde olacakti. Gozlerimi bagladilar. Arabadan indigimizde aklimda binlerce soru vardi Beni nereye goturuyorlardi? Burak nasildi ?? Nihal olanlari duymus muydu ?? Ben nasil kacacaktim bu yerden ?? Bildigim tek sey varsa bana istedikleri kadar zarar versinler Burak guvendeyse burda kalmaya raziydim.Olmeye bile raziydim.Suan anladigim ve dusundugum birsey varsa ''Bir yerlerde senin icin yaratilmis biri olmasi, sonsuza dek.'' en sevdigim kitabin satirlarindaki cumleydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşka Giden Yol
RomanceElimde telefon kulagimda kulakliklar ve karsimda sıkıcı hayatımın görüntüsü.Her elini kaldırdığında anneme vuruşunu seyrediyorum .Ve anneminden ses çıkarmayışını sadece izliyorum.Kaç kere dedim anneme boşa onu ama aşkından gözü körelmiş. Anlayamiyo...
