GECEYİ KURTARMAK

BÖLÜM 5• KOMUTAN

24.05.21

Sezen Aksu – Haydi Gel Benimle Ol

BÖLÜM 5* KOMUTAN

İYİ OKUMALAR! 😁👻

***

"Sen kimden duyuyorsun bu lafları Emir?" diye kızgınca konuşan teyzemle beraber Emir oturduğu yerde iyice büzüştü. "Bu evde kimin ağzından duydun sen o sözü?" diye üsteledi teyzem. O kadar kızgındı ki gözlerinden ateş çıkacaktı neredeyse.

Eniştem teyzemden daha kızgındı gerçi, yüzü öyle sert bir ifadeye bürünmüştü ki bir an Kurtuluş'u görür gibi oldum. Kurtuluş Emir ile konuştuktan sonra Emir eve geldi, benden özür diledi. Bunu Kurtuluş'un tembihlediğini anlamıştım ama Emir gerçekten korkmuş gibiydi.

Asıl olay işten dönen teyzemlerin dışarıda –artık kimden duydularsa- duyduklarıyla eve kızgın suratlarla girmeleri bir oldu. Teyzem bana bakmadan azarlamaya başladı Emir'i. Ondan önce eniştemin Emir'e bir bakışı vardı ki Emir, olduğu yerde donakaldı.

Teyzem konuşmak için hazırlanmıştı ki eniştem durdurdu onu. "Tamam, Selen," dedi buz gibi bir sesle. "Önce Rana Ablasından özür dilesin." Sesinin altında gizli mahcubiyet vardı. Üzüldüm onlar adına, bu kadar üzerine titreyip büyüttükleri çocuk ne anlama geldiğini bile tam bilmediği bir küfrü çok rahat diline dolayabiliyordu. Üstelik bu evde 'aptal, geri zekâlı' gibi küfürler bile kullanılmadığı halde.

"Emir duydun mu babanı?" dedi teyzem sert bir sesle. Elleri belinde ayakta Emir'e bakıyordu. Benden özür diledi diyecek gibi oldum ama vazgeçtim, araya girmemek en iyisiydi. "Özür dilerim," diye mırıldandı Emir. Ağladı ağlayacak gibi bir hali vardı. Yüzüme de bakmıyordu.

"Bir daha duyarsam ağzından böyle bir şey, o zaman çok kötü olur," dedi eniştem oturduğu yerde sert bir sesle. "Şimdi odana. İki hafta bilgisayar yok, birkaç günde dışarı çıkmak yasak. Okuldan eve, evden okula anladın mı?" Emir başını salladı. Çantasının kolundan tuttuğu gibi hızlı adımlarla çıktı salondan. "Bir daha böyle bir şey olmayacak Rana, sen canını sıkma," dedi Eniştem bana bakarak.

"Ne dediğini bildiğinden emin değilim enişte, ama sizin bir suçunuz yok," dedim rahatlamaları için.

Eliyle başını ovaladı teyzem koltuğa otururken. Sonra gözlerini bana çevirdi, çok üzgün görünüyordu. "Özür dilerim güzelim," dedi mahcup bir şekilde. O sırada eniştem salondan çıktı. "Valla, kimden öğrendi hiç bilmiyorum. Bizim dikkatsizliğimiz aslında. Enişten asla onların yanında küfretmez ne kadar sinirlense de." Her şey elimizde değil ki teyze.

"Biliyorum, teyze çocuk işte her duyduğu şeyi normal bir şey sanıyor." Onların huzuru kaçtığı için bende huzursuzdum.

"Enişten onunla konuşacak bir daha, sen canını sıkma." Sonra tekrar sinirlendi. "Kimden duyuyor bu lafları anlamıyorum ki? Mert Ali mi böyle konuşuyor acaba yanında?" dediğinde araya girdim. "Şimdi gidip Mert'e kızmaya kalkma teyze. Eniştem halleder, sen merak etme," dedim güven verir gibi. Açıkçası Mert Ali'nin bu tarz küfürler ettiğini hiç duymamıştım. Ama çevresi konuşuyor olabilirdi.

"Ne yapacağız bu çocukla hiç bilmiyorum," dedi teyzem. "Çok sinirliyim, çok."

"Sana bir kahve yapayım teyzem, sinirini kovarsın," dediğimde hafifçe güldü. "Sen zahmet etme, eniştenle konuşacaklarımız var zaten." Tamam diyerek yanından kalkıp odaya girdim.

Baş belası çocuk. Annesini babasını ne hale soktu. Sen o kadar uğraş, çocuğunu düzgün yetiştirmek için ama çocuğun aklı dışarıdaki insanlara takıldın. Allah'ım ya... Bari abisini falan örnek alsa, aptal velet.