GECEYİ KURTARMAK

BÖLÜM 17• DUYGULAR

02.07.21

BÖLÜM 17* DUYGULAR

Ufuk Beydemir – Ay Tenli Kadın

İYİ OKUMALAR!!! 👻

***

İPEK

Hırslı adımlarla, sırtımı döven saçlarımla yürürken gideceğim yere bir an önce ulaşmak için can atıyordum. Nilay'ın o saçlarından tutup yerlerde sürüklemek istiyordum. O kadar öfkeliydim ki, her şeyle alay eden benliğimi bulmam imkansızdı şu an.

Nilay'ın hasta olduğunu ve bu sebeple evde olduğunu Sıla'dan duyduğum için direkt  evine gidiyordum, onu evinde daha rahat dövebilirdim. Fakat ben evine yaklaşırken onu elinde bir poşetle yürürken gördüm. Sırtı bana dönüktü.

"Nilay!" Diye bağırdım ona. Sesim öfkeden kavruluyordu. Nasıl bir insandı bu böyle?

Adını işitince hemen arkasını döndü. Gözleri beni görünce irileşti ve yüz ifademden kendine cevaplar çıkarmaya çalışır gibi süzdü beni. Farkındaydı, bu defa elimden kurtulamayacaktı.

Yanına vardığımda kolundan tuttuğum gibi iki binanın arasındaki boşluğa çektim onu. "Napıyorsun ya?" Diye bağırsa da onu çekiştirdim.

Kolunu ondan tiksinir gibi bıraktığımda bana bakıyordu şaşkınlık dolu bir ifade ile. "Sen ne utanmaz, işgüzar, sinsi bir insansın?" Diye sordum. "Kalbinde aklında pisliklerle dolu!"

"Neyden bahsediyorsun? Delirdin yine!" Diye çıkıştı.  Üzerine doğru yürüdüğümde geriye doğru bir adım attı. "Kübra diyorum! Rana diyorum! Attığın iftiralar, tehditler diyorum!"

Gözleri dehşetle açıldı. "Neyden bahsettiğini anlamıyorum." Güler gibi bir nefes verdim. Elimde kalacaktı cidden!

"Anlamıyorsun öyle mi? Anlatayım ben tane tane bekle dinle kıt kafan aşır belki..." Gözleri duyduklarıyla iyile irileşirken yüzünde beliren salak ifadeye tahammülümün kalmadığını fark ettim.
"O mesajları Kübra attı ve sen suçun Ranan'ın üezrine kalmasına izin verdin? Neden?" Diye sordum sinirle. Bizzat kendi ağzıyla itiraf etsin istiyordum. Böylece rahat rahat onu parçalayabilirdim.

"Ben bir şey yapmadım!"  Hala inkar etmesine karşılık bu defa ben şaşırmadan edemedim. Nasıl bir yüzsüzlüktü bu?

"Kübra bana her şeyi anlattı. Hala neyi inkar ediyorsun?" Sesimin yükselediğini fark edince dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Eee yeter be!" Diye üste çıktı bağırarak."Sizinle mi uğraşacağım ben! Seviyorum Bedirhan'ı onunla aramıza giren veya girebilecek herkesi de tek kalemde silerim." Güldü. "Hoş sen daha iyi bilirsin."

Bilirim bilmez miyim?

Gözümün önüne gelenlerle içimde iyice kabaran öfkeyi yuttum. "Gideceksin, herkese nasıl Rana'ya bu iftirayı attıysan şimdi de şuçsuz olduğunu herkese tek tek anlatacaksın!" Bu işin çözülmesi gerekiyordu bir an önce. Yoksa başkaları duyulursa her türlü Rana zarar görecekti.

Sinsi bir ifade belirdi yüzünde. "Yapmayacağım, Rana'nın ne halde olduğu umurumda bile değil."

"Elimi saçlarına attım! Yapmayacaksın öyle mi? Bunları Bedirhan duysun ister misin? Ona her şeyi en başından anlatayım ister misin o zaman?"

"Yapamazsın! Sana inanmaz, daha önce de inanmadı!" Saçlarında ki elimi gevşettim. "Senin suyun çok kaynadı! Bildiklerimi tüm mahalleye anlatmamı mı istiyorsun yoksa?"