Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B Ö L Ü M : BABA
Geçmiş yakama yapışmış, tırnaklarını benliğime geçirmişti. Doğrularım ve yanlışlarım her defasında attığı derin çığlıklarla kendini hatırlatıyordu. Anımsamak hiç bu kadar acı verici olmamıştı. Duyduklarım içimde anlam veremediğim bir yıkım bıraktı. Kıstığım gözlerimin tek odağı oydu. Uzun oku andıran siyah gür kirpiklerini usulca kırpıştırdı.
Önü uzun asi saç tutamları, alnına dökülmüştü. Beklemediğim bir anda kolumu kavradı ve odadan çıkardı. Konuşmak istiyordum. Konuşup kurduğu cümlenin anlamını sormak istiyordum. Bir yandan da bunu kaldıramayacağımı biliyordum. Merdivenleri çıkıp oyun alanına geldik. Dışarı çıktığımızda arabanın önüne gelene kadar bileğimi bırakmadı.
"Kaçmıyorum Reha." Diye konuştum kolumu tutan elini işaret ettiğimde.
Arabanın kilidini açıp kendi tarafına geçti. Kapıyı açıp koltuğa yerleştiğimde, kemerimi taktım. Zihnimde hala kurduğu geçerlilik gösteriyordu. Benim olana demişti. Derin bir nefes aldım. Motoru çalıştırıp gaza bastı. Kendimi çok yorgun hissediyordum. Parmaklarımı şakaklarıma bastırıp, ağrıyan başımı ovaladım.
Vitesi geriye alarak döndü. Daha sonra ise caddeye çıktı. Teyzem beni merak etmiş olmalıydı.
Telefonumda yanımda yoktu. Nerede olduğu hakkında bir fikrimde. Düşürmüş olmalıydım büyük ihtimalle. Kafamı yan profiline çevirdim.
"Orada ne demek istedin?" Diye konuştum yumuşak bir sesle. "Ben senin malın değilim çünkü." Yüzüme bakmasa da, dudakları yukarı kıvrılmıştı.
"Öyle demeseydim o piçin zevk oyuncağı olurdun?" Yutkundum. Bakışları çok kısa bir gözlerime değdi. "Yoksa olmak mı isterdin?" Dediği şeye kaşlarımı çattım.
"Sana kızamayacak kadar bitkinim. Lütfen zorlama." Diye mırıldandım. Gözlerimi önüme çevirdim. Kulaklarımda sürekli silah sesleri yankılanıyordu. Annemin haykırışları, bağrışlarım, gerçekler. Kulaklarımı kapadım. Duymak istemiyordum. Söküp atmak istiyordum geçmişimi.
"Kızıl." Reha'nın sesini uzaktan duyuyordum. Bedenim deli gibi titriyordu. Kafamın içindeki sesler birlik olmuş, ruhumu öldürüyorlardı. "Kendine gel." Kulaklarım çınlıyordu. Kirpiklerimi kırpıştırdım. Gözlerimi aralayamıyordum. Yanaklarımda ellerini hissedebiliyordum. "Kendine gel, Lavinya." Hızlanan nefeslerim ciğerlerimi zorluyordu. Bakışlarım onu buldu. Silik olan yüzü netleşmeye başlamıştı. "Sakin ol." Dedi mekanik bir sesle.
Kaşları çatılmış, dikkatli bakışları yüzümde tura çıkmıştı. Daha çok ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi. "İyiyim." Diye mırıldandım güçlükle. Bakışlarım dışarıya kaydı. Arabayı kenara çekmişti.
