Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B Ö L Ü M : YALAN ADIM
Canından çok sevdiğin insanları kaybetmek ne de zordu. Gittiğin her yerde sesleri can buluyordu kulaklarında. Anılar birer bıçak olup saplanıyordu ruhuna. Acımadan, defalarca hatırlatıyordu gerçekleri. Gözlerini kapadığın her an, kabullenmeme duygusu sarıyordu içini.
Keşke.
Bu kelime ile başlayan çok pişmanlıklarım oldu. Keşkelere sığmayan çok hayaller. Pişmanlıklar, kendinle yüzleşmenin en acı yoluydu ya zaten.
"Babam hakkında ne biliyorsan anlat." Diye konuştum sakince. Reşat sırtını geriye yasladı ve bakışlarını yüzüme çevirdi.
"Çoktan ölmüşsündür diye düşünmüştüm." Kaşlarım çatıldı. Oturduğum deri koltukta öne doğru kaydım ve gözlerimi öfkeyle yumdum.
"Sana bunu düşündüren nedir?" Dediğim şeye sanki komikmiş gibi güldü. Masanın üzerindeki sigara paketine uzanıp, içinden dal çıkardı. Hareketleri o kadar sakindi ki. Dudaklarının arasına yerleştirdi ve çakmağın tekerini döndürüp ateşe verdi.
"Baban." Dedi gözlerimin içine bakarak. Sıkıntıyla nefesimi verdim. Bakışlarımı çok kısa bir an Alkın'a çevirdim.
Elaları güven vermek ister gibi bakıyordu yüzüme. İrislerimi tekrardan Reşat'a çevirdim. Telefonumun kilidini açtıktan sonra galeriden çektiğim fotoğrafı buldum ve ekranı Reşat'a doğru çevirdim.
"Babam burada patronundan bahsediyor ve tersi bir durumda bizim yerine kendi canını feda etmeye hazır olduğunu söylüyor. Altında senin imzan var ve patronu da sensin. Bana bir açıklama yapacaksın. Babam seninle beraber ne işi yapıyordu?" Diye sordum dişlerimin arasından. Artık bu sessizlik canımı sıkıyordu. Ağzındaki dumanı, yuvarlak halkalar halinde havaya üfledi.
"Karanlık işler. Senin gibi cici kızlar pek anlamaz." Dediği şeye güldüm. Hafif öne doğru eğildim.
"O zaman benim gibi cici kızlar adam da öldürmemiştir değil mi? Sonuçta ne anlasınlar karanlık işlerden." Harelerinden geçen afallamayı silmeden hemen yakaladım. Kaşları havalanmış, gözleri kısılmıştı.
"Seni hep karanlıktan korumak için yaşadı. Görüyorum ki engel olamamış. Baban uyuşturucu satıyordu, can yakıyordu. Aklına gelebilecek her şey. Bunun karşılığında da, benden sıradan bir işte alınan paradan daha fazlasını alıyordu."
Duyduklarım ile kalbime darbe yemiş gibi oldum. Benim gözümde hep kahraman olarak gördüğüm babam. Karıncanın bile canını yakmamaya çalışan babam, uyuşturucu mu satıyordu? Titrek bakışlarımı yere indirdim. Gözlerimin önünde babamla olan anılarımız canlandı. O kirli işlere bulaşacak biri değildi ki. Aklıma mektupta dedikleri geldi.
