Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B Ö L Ü M : CAN KIRIĞI
Sevgi, insanı bambaşka bir kimliğe büründürüyordu. Olması gereken kişilikten, kendini tanıyamadığı karanlık bir sise buluyordu ruhunu. Verilen kararlar, atılan adımlar, girilen yollar. Hepsi içindeki saflığa tersti. Aldığım sesli nefesler sessizliğe kulaç atarken kafamı karnıma doğru çektiğim dizlerime yasladım. Kafamdan aşağı dökülen soğuk su içimi titretiyor, kendimde kalmamı sağlıyordu. Islanan kirpiklerimi kırpıştırdım ve bakışlarımı boşluğa sabitledim.
Belli belirsiz düşünceler kafamın içinde dönüp duruyordu. Geçmişte alınan her yanlış karar benliğimi karanlık bir odaya hapsetmiş, başka bir kişiliğe zorlamıştı. Zamanı geriye alabilecek olsam her şeyi daha farklı yapardım. Kamer'e güvenip o gün depoya yalnız gitmek yerine, onun anlamayacağı şekilde peşime polis takabilirdim. Belki anne ve babam yaşardı. Başımı ellerimin arasına aldım.
Ya Reha.
Ona karşı nasıl olacaktım?
"Lavinya." Dedi teyzem kapının ardından. Sesindeki acı içimi yakıyordu. Onun da böyle çaresiz hissediyor oluşunu bilmek boğazıma yumru bırakıyordu.
"Çıkıyorum teyze." Diye mırıldandım sesimi elimden geldiğince sabit tutmaya çalışarak. Kendisini suçlu hissetsin istemiyordum. Yaşadığım hiçbir şey onun suçu değildi. O benim yanımda olmaktan başka kötü bir sorumluluk bırakmamıştı omuzlarıma.
"Benim çıkmam gerekiyor. Önemli bir davam var. Sende çıktıktan sonra dinlen." Duraksadı. Sanki dilinin ucuna gelen kelimeleri düzene çekiyor gibiydi. İç çekişi kulaklarımda dönüp durdu. "Yapmakta zorunlu olduğun şeyler senin suçun değil." Topuklularının parkede çıkardığı o tok ses, suyun sesine karıştı.
Gittiğini anladığımda birkaç dakika daha suyun altında durdum. Soğuk suyla yıkanarak hasta olmamı zaten garantilemiştim. Dolabın içinden çıkardığım temiz havluyu bedenime sardım ve odaya geçtim.
Ayakta duracak gücüm yoktu. Hızlıca iç çamaşırlarımı geçirdim üzerime. Altıma siyah eşofman giydim. Üzerime ise beyaz askılı giyindim. Evin içi genelde sıcak oluyordu. Islak saçlarımı tarayıp havluyla suyunu aldıktan sonra salık bıraktım. Kendiliğinden kurdurdu nasıl olsa. Salona indiğimde müzik kanalı açık olan televizyonu kapadım. Bedenimi sonunda koltuğa atabildiğimde başım yorgunca yastığa düştü. Göz kapaklarım anında kapanırken, direnmeden uykuya teslim oldum.
**
Saçımda dolanan ele, yüzüme vuran ılık nefes eşlik etti. Gözlerimi zorlayarak arayabildiğimde bakış açıma Reha girdi. Uzandığım koltukta baş ucumdaki boşluğa oturmuş, dikkatle bana bakıyordu. Etli dudakları yana kıvrıldı. Kokusu her tarafımı sarmıştı sanki. Bir an bu kokunun bana ne kadar iyi geldiğini fark ettim. Uzun kıvrımlı kirpiklerini kırpıştırdı. Derin bir nefes aldım. "Sen rüya mısın?" Diye konuştum temkinli sesle. Bu sefer gerçekten gülümsedi.
