Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B Ö L Ü M : TATLI KRİZİ
"Tam bir hafta oldu. Endişeleneceğin bir şey yok Arya. İyiyim ben." Sanırım cümle içerisinde kullandığım, 'Ben iyiyim' kelimelerini bir hafta içerisinde defalarca kullanmıştım. Ben söylemekten yorulmuştum ama onlar anlamamaktan yorulmamışlardı. Yanaklarımın içine doldurduğum nefesimi bıkkınca üfledim.
Soğuktan dolayı havada dağılırken, üşüyen ellerimi ceketimin ceplerine soktum. "Üf, tamam be." Diye çemkirdi kollarını göğsünün üzerinde birbirine bağlarken. Bu haline içtenlikle gülümsedim. Masanın altından ayağına vurdum ve trip atar gibi çevirdiği kafasını tekrardan bana çevirmesini sağladım.
"Reha olayına ne diyorsun?" Sorduğum soruyla beraber gözlerini devirdi.
"Artık aynı şeyi elli kere söylemesen mi diyorum." Dedi dalga geçerek. Üzülmüş gibi dudaklarımı büzdüm. "Kızım sana hep diyorum işte. Sana karşı boş değil. Söyledikleri olsun, yaptıkları olsun. Sadece kendi bu durumu kabullenmek istemiyor. Senin de ona dediğin gibi. Biraz zaman sonra kendisi de anlayıp, ona göre hareket eder bence." Nefes aldıktan sonra devam etti.
"Ayrıca bu kadar düşünme. Deliye bağlarsın kızıl ötesi." Kafamı salladım. Düşünmemek elimde değildi. Bir an önce her şey ortaya çıksın istiyordum.
Reha ile o günkü konuşmadan sonra daha hiç yüz yüze gelmemiştik. Sırra kadem basmış gibiydi. Ne kadar merak etsem de, aramak istemiyordum. Onun haber vermesi gerekiyordu çünkü. Masanın üzerindeki soğumuş kahveyi dudaklarıma yaslayıp hepsini içtim.
"Kızlar merhaba." Yanımızdan gelen sesle kafamı çevirdim.
"Ben seni götüreyim. Hem de lavaboya uğramam lazım." Arya'nın dediğine güldüm.
"Olur." Kız Arya ile okul binasına ilerlediklerinde boş boş etrafa bakmayı sürdürdüm. Rüzgardan dolayı ağaçların yaprakları sallanıyor, gelecek olan yağmurun habercisi olduğunu gösteren hava, kasvetini koruyordu.
Ceketimin fermuarını biraz daha çekip bedenimi kendimce soğuktan korudum. Karnımda regl olduğumdan dolayı yoğun bir ağrı varken, mutlu olmak zor geliyordu. Ben karnımdaki acıya sövüp kıvranırken, Alkın'ın sesini duyduğumda bakışlarımı ona çevirdim. Elindeki kaskı masaya bırakıp karşı tarafıma oturdu. "Günaydın yeşil." Dedi sabah sabah enerjik sesle. Gözleri yüzüme tırmandığında kaşları çatıldı.
