Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B Ö L Ü M : RUH KIRIĞI
Kafamda cevaplarını bulamadığım, üstüne düşmekten korktuğum bir sürü soru vardı. Parmaklarımı şakaklarıma bastırıp ovaladım. Cevabını bilmediğim bir soru daha eklenmişti bilinmezliğin kuytusuna. Reha ile Kamer'in gerçekten bir bağı olabilir miydi? Aklıma Reha'nın bana dedikleri geldi.
Senin kanından biri demişti.
Düşününce en basiti bana karşı büyük bir nefret besliyordu içinde.
"Bilmiyorum." Diye mırıldandım başımı iki yana sallarken. Arya masanın üzerinde duran elime uzandı ve destek vermek amaçlı sıktı. "Her şey sanki birbiri ile bağlantılı." Harelerim bahçeye giren arabaya kaydı. Bu sorunun cevabını öğrenmem lazımdı. Reha arabadan indiğinde gözleri sanki nerede olduğumu biliyor gibi üzerime değdi. Kahvelerinin değdiği yerler yanıyordu sanki. Kurumuş dudaklarımı ıslattım.
"Yanına gidiyorum. Bir şey olursa nasıl arayacaksın bilmiyorum. Telefonum kayıp." Diye konuştum.
"Sen kendine dikkat et yeter." Dedi samimiyetle. Arya'nın yanından ayrılıp, Reha'ya doğru adımladım. Bakışlarıyla hareketlerimi takip ediyordu. Tam karşısına geçtiğimde ne ara yaktığını anlamadığım sigarasını dudaklarına yasladı. Saçlarına özenmemesine rağmen nasıl bu kadar hoş duruyordu.
Her zamanki gibi siyahlara bürünmüştü. Rüzgarla beraber kokusu doldu burnuma. "Seninle konuşmak istediğim şeyler var. Sakin bir yere gidebilir miyiz?" Diye sordum sabırsızlıkla.
Bir şey demedi. Sadece dikkatle gözlerime bakıyordu. Ağzındaki dumanı havaya üfledi.
"Bin." Dedi mekanik bir sesle. Robot gibiydi. Sigarayı botlarının altında ezdi. Önden dolanıp kendi tarafına geçtiğinde, kapıyı açıp koltuğa kuruldum.
Kokusu her yere sinmişti. Motoru çalıştırıp gaza bastı. Tekerlekler asfaltta yağ gibi kaydı. Sırtımı geriye yasladım. Ara sokaktan çıkıp, ana caddeye girdi.
"Bana olan bakışlarındaki öfkenin sebebini öğrendim." Diye mırıldandım dışarıya bakarken. Yan profilimde dolanan gözlerini hissedebiliyordum.
"Benim kanımdan olan, babam.." Acıyla kelimeleri toparlamaya çalıştım. Hızını arttırdı. Arabaların arasından makas atarak ilerliyordu. "Anneni öldürdü." Son darbeyle beraber, ani fren yaptı.
Cama yapışmaktan bileğime dolanan elleri sayesinde kurtulmuştum. Yolun ortasında durmuştu. Boğazıma defalarca iğne saplandı.
