Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B Ö L Ü M : MEVTA
"Her şeye karşı neden, bu kadar ilgisizsin?" Diye sordum merakıma yenik düşerek. İrislerini motorundan ayırıp, gözlerime çıkardı. Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Bakışlarında da, hiçbir duyguya rastlamak mümkün değildi. Sırtımı onun gibi, okulun zedelenmiş binasına yasladım.
"İlgimi çeken bir şey yok çünkü."
Gayet mantıklı bir cevaptı.
Dilimle kuruyan dudaklarımı ıslatıp, bakışlarımı bahçede olan tek tük, insanlara çevirdim. "Burada herkes, kendini güçlü hissediyor." Dedim içimden geleni söylerken. İfadesiz bakışları, gözlerime tırmandı. Kahveleri sanki, her şeye perde çekmiş gibiydi. Uzun siyah kirpiklerinin gölgesi, elmacık kemiğinin üzerine düşmüştü. Etli dudakları aralandı.
"Hayır." Dedi sakince. "Güçlü olmayı her insan beceremez, güç demek, cesaret demek çünkü." Cümlesini bitirdiğinde, derin bir nefes aldım. "Ben güçlü bir insanım." Dediğim şeyle birlikte, hareleri yüzümde dolandı. Fazla dikkatli bakıyordu. Sanki ne düşündüğümü okumak ister gibi.
"Anne ve babamın ölümünü kabullendim." Diye son darbeyi vurdum kendime. Dudaklarımın arasından çıkan gerçekler, kalbime doğru yol alıp, acımasızca saplandı. Koca bir sessizlik oldu. Bakışlarına, geçmişin karanlık izleri sıçradı. Sigara paketinin içinden dal çekip, dudaklarının arasına yerleştirdi.
Siyah renk zipposunu, sigaranın ucuna tutarak ateşe verdi. Gözlerine yansıdı alevin geçişli rengi. İçine çektiği nefesle birlikte, yanakları içe doğru çöktü. Çehresi belirginleşmişti. O kadar güzeldi ki. "Bana da bir dal verir misin?" Sorduğum soruya, dudakları kıvrıldı. Biçimli kaşları havalanmıştı.
"Çocuklar sigara içmez, kızıl." Burun kıvırdım. Çocukmuş. Kollarımı göğüs kafesi hizamda birleştirip, bakışlarımı önüme çevirdim. "Kaç yaşındasın sen? Üç mü?" Dedi düz bir ses tonuyla. Sesindeki alayı hissetmiştim. Burun kıvırdım.
"Komik değilsin." Diye çemkirdim kollarımı çözdüğümde.
"Komik olma gibi, bir çabam yok." Kaşlarımı çattım. Her şeye hazır bir cevabı vardı. Hiç düşünmeden karşı tarafı, kelimeleri ile çıldırtabilirdi. Ha bir de, şu rahatlığı ve sakinliğiyle. Dünya yansa umurunda olmayacak gibiydi. "Her şeye bir cevabın var." Diye konuştum bakışlarım yüzünde gezinirken.
"Seninde olmalı." Ağzındaki dumanı, etli dudaklarının arasından özgür bıraktı. Harelerim, bir yılan gibi, kıvrılan dumana kaydı. Daha sonra bakışlarımı, pahalı olduğu belli olan motoruna çevirdim. "Kullanması zevkli olmalı." Diye mırıldandım. Bir şey demedi. Ne ara bitirdiğini anlamadığım sigarasını, yere atıp botunun altında ezdi. Resmen tek seferde bütün zehri ciğerlerine doldurmuştu.
