MISTRESS SERIES: UNRESTRICTED DESIRE

CHAPTER SIX

"Let's end our contract..." 

Ang pagkabasag ng basong hawak-hawak ko ang nagpakuha ng atensyon niya para tignan ang kinaroroonan ko.

Nakasabunot lang kasi ito sa kaniyang buhok habang nakayuko sa kitchen counter.

"A-alam mo ba ang sinasabi mong iyan?" matapang pero nauutal kong tanong sa kaniya.

Ang pagtatapos ng kontrata namin this instance means killing the life inside me!!!

"I can't convince my wife to adopt that child..." mahihimigan ng frustration, guilt, fear of losing something sa boses nito.

Kaya humakbang ako papalapit sa kaniya at mahigpit na hinawakan ang kwelyo ng suot-suot niyang suit.

"Eh isa't-kalahating gago ka pala eh! Bakit ka pa naghanap ng baby-maker kung papatayin mo lang din pala ang bata! Potangina mo ka, Gabriel Mondragon!" Galit ako! Galit na galit ako, isa rin sa dahilan kung bakit ako pumayag sa business deal na ito ay dahil nakikita kong magiging mabuting ama siya sa magiging anak niya! Tapos... tapos... damn him!

"Ano bang pinuputok ng butsi mo? Babayaran pa rin naman kita, I already paid you a million for deflowering you that night, and half the price of our negotiated payment, and I will pay you the remaining amount after you abort the fetus inside you."

Hindi ko alam pero sinampal ko siya, kaliwa't kanan. I hate him! Ang gago niya, ang walanghiya niya... Napayuko na lamang ito, like accepting all the slaps I am giving him.

"You are not just killing the life inside me, but you are also killing the chance of being a father to this unborn child! Umalis ka na, bumalik ka na lang kung nahimasmasan ka na sa mga kabobohang sinasabi mo." At tinulak ko siya kaya na-out of balance ito sa kinauupuan niya.

Hindi pa ako nakuntento at pwersahan ko siyang tinulak palabas ng bahay niya!  At mukhang nahimasmasan na ito sa kalasingan niya dahil bago pa man siya makalabas ng gate ay lumingon at tumingin pa siya sa akin.

"Ayaw kong mawala ang batang iyan ngunit ayaw ko ring mawala si Rowena sa akin. I love her so much..." paawang sambit nito na mas lalong ikinagalit ng damdamin ko.

"Mahal mo pala eh bakit naghanap ka pa ng isang katulad ko na aanakan?"

Umiling lang ito at frustrated na napahilamos sa kaniyang mukha. Sumandal ito sa hamba ng gate at mukhang wala ng planong magsalita pa o makipagtalo sa akin... kaya ako na mismo ang tumaboy sa kaniya paalis.

"Umalis ka na rito! Kapag hindi ka na lango sa alak at nasa tamang pag-iisip ka na, doon mo sasabihin sa akin kung gusto mo pang ipalaglag ko ang batang ito!" At malakas kong sinarado ang gate, mabilis na tinalikuran siya at pumasok na ng bahay.

Nagagalit ako, nasasaktan ako... dahil kahit anong mangyari dugo't laman ko rin ang batang nasa sinapupunan ko! At hindi ako papayag na mawalan siya ng pagkakataong masilayan ang magandang mundong ito kahit puno ng masasamang tao kagaya ng ama niya!