This Feeling

10

Chapter 10

Adaria's Point of View

"Adaria! Bakit ngayon ka lang?" Bungad sa akin ni Kuya Adelmund. Nagtataka ko siyang tinignan.

"Huh?" Nakakunot ang noo ko dahil parang galit nga si Kuya. Hindi ko maintindihan kung bakit. Pinadalhan ko naman siya ng text at naki-text pa nga ako.

"Anong huh? Bakit ngayon ka lang? Diba sabi ko umuwi agad? We waited for you so we could eat dinner. We dialed your number for how many times but you were out of reach."

"Naku! Ady ang OA mo. Ngayon ka pa nga nag-alala matapos nating kumain. Baka busog na nga 'to si Bes." Ani naman ni Hex.

As I looked at my brother and my best friend, I couldn't hide my sadness. From what I have read earlier, it is making me lose hope for love.

Seems like falling in love is never easy. Liking him is never easy.

"Naki-text pa nga ako kay Raph dahil inaya kami ni Manang Be na doon na lang daw maghapunan." Ani ko sa kanila.

"Ano?! Wala naman akong natanggap na message." Sabi ni Kuya kaya nagtaka na ako. Ano 'yon? Magic? Sigurado akong na send ko iyon. Papaanong hindi? Ganoon na ba talaga ako ka tanga?

"Anong wala? Patingin nga ng cellphone mo?" Nagdalawang isip pa siya pero nang makita niya ang titig namin ni Hex ay binigay niya na ito.

Binuksan ko na nga ang messages pero wala ngang mensahe na galing kay Raph ang na rehistro doon.

"Akin na nga 'yan? Basta ay nakauwi ka pa rin ng maayos ay okay na iyon. Sa susunod ay matuto kang e charge ang phone mo at magload ka. Kahit na masayang ang load basta't kung may emergency ay mapapakinabangan mo ito." Sabi niya pa kaya tumango na lang ako kahit naguguluhan pa rin ako sa nangyari.

Wala ako sa sarili kanina hanggang sa pag-uwi. Iniisip ko pa rin kung bakit magka-chat si Raph at si Kuya Ady. Kung ganoon, paano na si Hex? Is Kuya playing with my friend's feelings? This is so complicated. It bothers my head and my heart. My mind is overwhelmed over the things that I have discovered today. It made me overthink. And my heart felt heavy. I feel like crying.

I don't know that love can be this complicated. I am kinda afraid of it now.

Pagkapasok sa eskwela ay ganoon pa rin ako. Hindi ako maka-usap ng mga kaibigan ko. Halos hindi rin ako makatulog dahil sa labis na pag-iisip. Alam ko na nag-aalala na sa akin ang mga kaibigan ko ngunit hindi ko naman ito maitatago pa sa mga pekeng ngiti. Normal naman sigurong maging malungkot diba?

Ang mga dating ginagawa ko sa umaga katulad ng pagbati ay hindi ko man lang magawa. Parang mauubusan ako ng enerhiya kapag magsasalita pa ako. Parang bumabalik ako sa dati.

Dumukmo lang ako sa aking mesa at pumikit. Naririnig ko ang mga tawanan at usapan ng lahat. But I don't have enough energy to give a d*mn about it.

"Good morning." I immediately know who is the owner of that voice. I've known him for weeks, enough for me to familliarize his voice. Even his scent, I will surely know if he's near.

Falling in love for just a short period of time was not that wrong. They say, it only took a day to do so. Compared to what we call 'internet love' this days, they even said 'I love yous' just seconds or minutes they met. I don't want to judge other people about that but my only concern is that the three word 'I love you' is a deep word. You have to make sure you mean it when you say it.
We sometimes get mistaken love as infuatation. It made me question my feelings for Raph. Was it love? Or infuatation. I know I like him but I'm not sure if its love. Surveys says that woman takes 134 days to fall in love while men only takes 88 days. So it means I am not yet in love.