This Feeling

25

Chapter 25

Adaria's Point of View

HERE am I surfing through Shopee looking for this certain scented candle. May naisip na akong paraan kung paano ako aamin by not saying it directly.

I know, I know that I should just tell it to him but my shy ass can't seem to build her courage.

There is this certain shop who sales scented candles that insert messages inside the candle. When the candle melt, it reveals the message.

So that's what I wanted to do. I'm confessing to him maybe on my birthday. Usually kasi, malungkot ako kapag sasapit na ang kaarawan ko. It was my parents death anniversary.

Hindi ko maatim na maging masaya, knowing that they died on my special day. Maybe this time, I'll try to replace it with a happy memory. At least, I had one memory where I celebrated my birthday happily.

I even remembered when it was my tenth birthday, Nanay Lucy died. Natatakot na nga ako kapag paparating na ang kaarawan ko. Baka may mawala na namang mahalagang tao sa akin.

Mabuti na lang sa loob ng tatlong taon e, wala naman ganoong nangyari. Pero nandoon parin ang takot ko. Umaasa rin ako na ngayon taon e walang may mawala sa akin.

Kring Kring

Nagulat na lang ako ng tumunog at nagvibrate ang cellphone ko. May tumatawag sa akin.

Raph is calling. It was his new number, obviously. Rarf kasi ang pangalan noong dati niyang numero. Kinabahan tuloy ako. Gosh!

Inhale. Exhale.

"Hello." His voice made me weak. Gosh! Bakit kaya siya napatawag? Nahihiya akong magsalita.

"Adaria? Are on the line? Hello?" Nahihiya pa rin ako pero kailangan ko na talagang sumagot sa kaniya. Magmumukha akong bastos.

"H-Hi?" Patanong kong ani. Tumahimik kami ng ilang segundo bago siya magsalita.

"Are you really going to ignore me forever? Really, Ads?" Mukhang naiinis na siya sa akin. Paano ba kasi e nahihiya ako sa kaniya. Ilang taon rin kaming hindi nakapag-usap. We were like strangers to each other now.

"Uhm. Sorry. Bakit ka napatawag?" Natataranta kong ani. Narinig ko pa ang pagbuntong hininga niya bago siya sumagot.

"Pupunta ka ba sa wedding anniversary nila mama at papa?" Aniya kaya naalala ko bigla na sa birthday ko rin pala ang wedding anniversary ng parents ni Raphael.

Pupunta muna ako sa sementeryo sa umaga tas susunod na ako sa kung saan man gaganapin ang wedding anniversary nila Tito at Tita. Ibibigay ko na lang pagkatapos kay Raph iyong scented candle.

"Ah. Oo pupunta ako." Medyo awkward pa rin ako pero kakayanin kong maging normal just for the sake of us.

"Really?!" Napalakas ata ang boses ni Raph kaya nalayo ko ng wala sa oras ang cellphone ko sa tenga ko.

"It's also your birthday, right?" Tanong niya pa na medyo normal na ang tono ng boses niya. Tumango pa ako na parang kaharap ko lang siya.

"Adaria." He called my name softly. It was music to my ears. I really like this guy. He never failed to make my heart race.

"Oo. Birthday ko rin sa sabado. Anong oras ba ang celebration? May pupuntahan pa kasi ako sa umaga." Ani ko at napahiga na lang sa kama ko. Kinuha ko pa ang stuff toy ko at niyakap ito.

"Where are you going?" Tanong niya pa kaya medyo nag-alinlangan ako kong sasabihin ko ba sa kaniya. Hindi niya pala alam ang tungkol dito. I knew so much more about him yet he merely know me yet. It's not his fault though, I never told him all about me. It's my choice.