Bana ait!

Bölüm 32

Günün ilk ışıkları odayı doldururken hiç uyumadığım gerçeği başıma giren keskin ağrıyla tescillenmişti.

O kadar yorgun ve o kadar doluyum ki beynimin içi düşüncelerden her an patlayacak gibiydi. Yanımda herşey den habersiz yatan Arafa usulca baktım o bana yalan söylemiş miydi?
Yoksa Demirin bir oyunumuydu?
Demir denen adam benimle o kadar mantıklı konuşmuştu ki diyecek söz bulamamıştım ya çok iyi bir oyuncu ve yalacıydı yada benim gibi bir kurbandı.

Kafamı kafamdaki düşünceleri sağa sola fırlatmak istercesine salladım.
Kaçmak istiyordum herkesden herşey den bu şehirden kimsenin beni asla tanımadığı bir yere gidip orada kaybolmak istiyordum.

Gözlerim bu düşünce ile dolarken hemen derin bir nefes alarak yatakta oturur pozisyona geldim Arafın koluda böylece benden ayrılmıştı. Dizilerimi karnıma çektim ve balşımı Arafa dönük bir şekilde dizlerime yatırdım.

Fısıltıyla konuştum "lütfen, lütfen Araf bana bunu yapmış olma"

Ardından ağladığımı dizime düşen göz yaşımla anlamıştım. Hemen gözlerimi silerek yataktan kalktım.
Araf bir şey anlamamalıydı, onu bu günü geçiştirecek şekilde oyalamalıydım.

Hemen odadaki banyoya giderek elimi yüzümüzü yıkadım aynaya bakarak konuştum.
" sonuç ne olursa olsun en doğru kararı ver Aygün zayıf olma ve duygularına yenilme"kendime sonkez bakarak banyodan çıktım.

Araf hala uyuyordu çok güzel gözüküyordu ben onun yanında çok sönük kalıyordum belkide Demir haklıydı beni sevmiyordu.

Bunu düşünürken kalbime bir bıçak saplanmıştı Arafın beni sevmiyor olma düşüncesi yüreğimin içini sızıyla dolduruyordu. Elimi kalbime bastırırken çenem titrediğini hissediyordum kendimi sıkarken oluşan bir seğirmeydi bu. Bir yılda bu çok kez olmuştu.

Derin bir nefes daha çekerken üzerimi değiştirmek için giyinme odasına gittim hızlıca alt üst siyah eşofman takımı ve spor ayakkabı giyerek çıktım.

Evin bahçesine gelmiştim korumalar hayretle neden bu saatte kargalar bile daha bokunu yemezken kalktığımı merak etmiş gibiydiler. Onlarında yorgun olduğunu fark etmiştim. Çoğusu gözlerini ovuyor yada sıkıyorlardı.

Bu hallerini ilkez düşündüm bizim için burda böyle bekliyorlardı. Biz uyurken onlar başımızda bekliyordu peki neyi bizi kötü adamlardan mı koruyacaklardı peki ya kötü adam yanımda uyuyan adamsa ne olacaktı?

O zaman öfkeyle ellerimi yumruk yaparak sıktım o zaman onu benden koruyacaklardı. Bu düşüncem bile anında beni üzmüştü ben Arafa kıyanbilir miydim ki?

Derin bir nefes alarak karşı tarafta Sadiyi gördüm Arafın baş korumasıydı boylu kalıplı çok yakıştı bir adamdı elin iç kısmında sakladığı sigarayı gizli gizli içmeye çalışıyor du. Bu haline tebessüm ederek yanına yürümeye başladım.
Benim geldiğimi görünce hem sigarasını yere atarak ayağıyla çiğnedi. Ben bu haraketine gözlerimi devirirken konuştum "AA neden söndürdün ki ispiyonlamazdım seni." diyerek güldüm oda elini ensesine atarak konuştu" Günaydın Aygün hanım bu gün erkencisiniz"dedi konuyu değiştirerek.

Ben bu söylediğine burukça gülmesedim. "uyku tutmadı diyelim."

Oda anladım dercesine başını sallayarak" Araf beyin bahsettiği konu anladım, haklısınız ama merak etmeyin biz burdayız yedi yirmidört tetilteyiz sizin yanınıza bile yanaşamaz o it" bu söylediği ile içimden

Ama akşama ben yanına yanaşmak zorunda kalıcam Sadi ah bir bilsen.

Başımla onaylayarak gülümsedim.
Şu an bir sigara çok iyi giderdi Sadiye sırıtarak "Sadi ben ispiyonlamam dedim ama bana güvenme sen yinede" diyerek onun tepkisine baktım oda şaşkınlıkla kaşlarını kaldırarak ne demek istediğimi anlamaya çalışıyordu bende onu daha fazla yormadan gülümsedim.
"bu dünyada her şey karşılıklı bana da Bi dal sus payı verirsen kaybolurum bişey de söylemem" dedim elimle ağzıma fermuar çekerek. Oda bu söylediğime birden bire gülerek beni yerimden sıçrattı ben şaşkınlıkşa ona bakarken oda benim söylediğimi ciddimisin der gibi birden yüz ifadesi değişerek bakınca bende başımı hızlı hızlı olumlu anlamda sallamaya başladım heme söze atılan Sadi tüm hayallerimi yıkmıştı "Aygün hanım Araf bey beni kovsa şükür ederim ama öldürür olmaz."diyerek mahçupca bana baktı
Bende onda gözlerimi kısarak" seni korkak "diyerek sahte bir üzüntü ile yarı tiripli bir şekilde yanından ayrıldım, bahçenin diğer tarafına geçerek bende o zaman meditasyon yaparım diye düşündüm.