Bana ait!

Bölüm 4

Ne olduğunu anlamamıştım, sanki olduğum yere mıhlanmıştım.

Adının Araf olduğunu öğrendiğim adam geri çekilirken gözlerini hala benden bir saniye bile ayırmamıştı.

Çatık kaşları ile bana bakarken iyiden iyiye vücudumu saran korku ile bir adım gerilemeye çalıştım.

Ama Araf'ın elleri hala belimde olduğu için gitmeme engel oldu.

Durumumun farkına varınca gözlerimden öfke okunacak derecede belli olan bakışları Araf'a göndermeye başlayıp elimi göğüsüne koyup ittirmeye çalıştım, ama adam bir milim bile kıpırdamadı bu öfkemi iyice artırırken oda  bana anlamaya çalışan gözlerle bakmaya başladı.

Bu sefer elini belimden çekmeye çalıştım ama nafile bu çabalarım onu eğlendiriyor desem yalan olur sadece çatık kaşları ile ne yaptığımı izliyordu.

Bende artık öfkem ve merakım yüzünden dayanamayıp konuştum

"Derdin ne senin ya, manyak mısın? Çekil git!"

Diye çıkıştım. Araf tam ağzını açıp bir şey diyecekti ki kurtarıcım Doruk araya girdi ve

"Kız çekil dedi duymuyor musun?! Bırak lan Aygün'ü" diye bağırdı.

Doruk tam Araf'ın elini belimden çekmek için  hamle yapacaktı ki Araf boşta olan elini yumruk yapıp Doruğun yüzüne yumruk attı.

Arkadan Yağmurun çığlığı gelince kendime geldim.

Hemen Araf denen hayvanın elinden kurtulmam gerek çünkü Doruğun burnundan oluk oluk kan akıyordu.

Tam Doruğa ilerleyecekken Araf'ın belimde olan eli bu sefer bileğimi kavradı ve beni arabasına doğru çekmeye başladı.

Ben ne olduğunu bile kavrayamıyordum, Yağmur Doruğun başında hıçkırarak ağlıyordu ki birden bizi gördü hemen yanımıza koşmaya başladı.

Can'ım arkadaşım ya beni kurtarmaya geliyor ama nerden çıktığını bilmediğim adamlar hemen Yağmurunun önüne geçip silah doğrulttular Yağmur birden şoka uğradı aynı benim gibi.

Noluyoruz lan nerden çıktılar, silahı savunmasız bir kıza nasıl doğrulturlar.

Okulun bahçesinde çığlıklar arttı silahlar çıkınca her kez koşuşturuyordu biride müdahale edeyim demiyor, gerçi silah var nasıl etsinler, ondan öncede etmediler o ayrı.

Bu manyak hala beni arabaya çekiyordu bileğimi o kadar sıkıyordu ki sanırım kan gitmiyor artık.

Yağmura bağırdım geri çekil diye ama nafile kız silahları bile sallamıyor.

Bu kadar çok mu değerliydim onlar için?

Beni sonunda arabasının yanına getirmişti bunu görünce ben iyice debelendim ama onun yanında o kadar zayıf kalıyordum ki gücüm yetmiyordu.

Arabasının kapısını açıp içeriye basit bi haraketle tıktı beni.

Tam kapının koluna asılacaktım ki kapıları kitledi, sonra bir kez daha kilidi açıp kendi kapısını da açıp yine kitledi.

Çıkamadım kısacası.

İçeri girince kapıyı kapattığı gibi üzerime eğildi ben korkudan çığlığı bastım tabi ama sadece emniyet kemerimi takmak için eğilmiş, biraz utandım ama niye utanıyorum diyip hemen öfkemi gösterip bağırmaya başladım