Saatlerdir yoldaydık ne ben konuşuyordum ne de o.
Aslında konuşmak istiyordum fakat onun cevap vermeyeceğini bildiğimden ve en son kapıya geçirdiği yumruk yüzünden biraz çekiniyordum, tamam tamam çok korkuyordum.
Ama onun bu kadar ağır tepki göstereceğini bilmediğinden Bu kadar ürkmüştüm.
Tam ona nereye gittiğimizi soracakken vazgeçtim beni gerçek manada ürkütüyordu.
Bu yüzden susarak onun sağ profilin izlemeye başladım.
O gerçek manada çok güzeldi beni sevmesini garipseyecek kadar çok.
Onu çok dikkatli izlediğimden olsa gerek birden benim tarafıma döndü.
Ona diktiğim gözlerimi aniden cam kenarına çevirdim beni gerçekten utandırmıştı.
Bana bir şey söyleyeceğini düşünürken aksine susmuştu tekrar onun tarafına döndüğümde yola bakmaya devam ediyordu.
Bu beni bir nebze olsun rahatlatmıştı.
Daha fazla açık kalmaya dayanamayan göz kapaklarım ağır ağır kapanmaya başlamıştı son hatırladığım çatık kaşlar ile yola bakan Araf oldu.
•••••••••••••••
Gözlerimi açtığımda kendimi bir odada buldum yatak çok yumuşaktı ne olduğunu anlamıyordum ben buraya nasıl gelmiştim?
Etrafı inceledim de çok lüks bir yerde olduğumu fark ettim.
Her yer beyazla kaplıydı ve araları altın sarısı ile süslenmişti gerçekten güzel bir dekor oluşmuştu.
Yatağın üzerinde beyaz kürk tarzında bir yorgan vardı bunun beni terleten şeyin olduğunu fark ettim.
Daha fazla etrafa bakmayı keserek yataktan doğruldum.
Birkaç adım atarak tül perdenin oldu camın yanına yaklaştım.
Dışarının manzarası ağzımın açılmasına sebep olmuştu.
Burası deniz kenarında bir villaydı ve bahçesi muazzamdı.
Denizin mavi pırıltısı beni benden alıyordu.
Gidip denizle konuşmak istedim sanki beni duyacakmış gibi.
O kadar göz alıcıydı ki daha fazla camın kenarında durmaktan vazgeçip kapıya yöneldim.
Kapıyı yavaşça aralayıp merdivenlere doğru yaklaştım aşağıdan Arafın sesi geliyordu.
Çok hararetle bir konuşma geçtiği kesindi ne hakkında olduğunu deli gibi merak ediyordum.
Belki dinlersem buraya neden geldiğimizi ve o herifin kim olduğunu öğrenebilirdim.
En çokta Araf'ı neden bu kadar öfkelendiğini merak ediyordum.
Yavaşça yutkundum ve merdivenlere doğru yaklaşmaya başladım.
Ses gittikçe artıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana ait!
أدب المراهقينDelirmiş gibi bağırıyordu, herkezin onu duyduğuna emin olmaya çalışırcasına tekrar ve tekrar bağırıyordu. BANA AİT! Bana anladınız mı lan!? Bana ait! BU KIZ BANA AİT!!!
