Bana ait!

Bölüm 21

Araf dediğim şey ile şok olurken gözlerinin irileştiğine yemin edebilirim.

Fırata baktığımda oda şaşırmış bir edayla kaşlarını kaldırmış bana bakıyordu.

Üzerimde olan bakışlar beni utandırırken bu durumdan kurtulmak adına yaramı bahane ederek güçlükle elimi belime götürdüm ve tuhaf sesler çıkarak canımın yandığını ima ettim.

"Ah ay ay ya!"

Yaptığım şeye içimden gevrekçe gülerken dışımdan oscar ödüllü bir oyuncu gibi film çekiyordum.

Araf üzerinde hızla attığı şaşkınlığı ile elindeki bardağı yan taraftaki komidinin üzerine bırakarak bana yöneldi.

"İyimisin? İyimisin güzelim?"

Sonra yaptığım şeyi yeni fark ederek

Başımı olumlu anlamda hızla salladım.

Resmen kendimi içine soktuğum durumdan kurtulmak için biraz evvel vicdan azabı çektirmemek adına direndiğim adama katlandığımın on mislini katarak ona sergiledim.

Aferin bana.

Kim bilir kendini nasıl suçlu hissettirmişimdir şimdi.

Ah ben ah bi dengesizlik yapmadan günümün geçmesi tuhaf olurdu zaten.

Tam ortamdaki atmosferi dağıtmak adına konu açmak için konuşacaktım ki ağzımın hala kup kuru olduğunu fark ettim, açlıkla bir türlü içmek nasip olmayan suya baktım, baktığım yere bakan Araf elini alnına vurarak

"ahh! Sen hala suyunu içmedin değil mi"dedi

Vermediniz ki bir türlü be yakışıklı.

İçmden geçirdiklerimin aksine

Bende ona masumca bakarak başımı olumsuz anlamda sağa sola salladım.

Allahım bu benmiydim?

O salladığım başımı izlemeyi kesip atik haraketle doldurduğu bardaktaki suyu bana yöneltirken nazik olmaya özen göstererek elini beni ilk dokunduğunda ürperten enseme götürdü, bardağı aynı naziklik ve yumuşaklıkla dudaklarıma yerleştirirken bende serin suyu çölde susuz kalmış ve su bulan bir bedevi gibi hırsla ve hasretle kurumuş boğazımdan aşağı doğru yolladım.

İçerken tuhaf sesler çıkarsamda

Hayatımda tattığım en güzel suydu bence.

Son damlasına kadar bitirdiğim bardağı komidinin üzerine yerine koyacakken Araf benden önce atılarak bardağı elimden alıp yerine koydu ve ardından Arafın alışık olmadığım naif tavırları ile elini ensemden çekmeden yatağa yumuşakça bıraktı.

Sanırım vicdan azabındandı bu davranışları yoksa Arafın yapacağı iş gibi değil bunlar.

Olada bilir bilmiyorum ama bunlara alışık olmadığım kesindi heleki Araf yönünden.

Araf beni bıraktıktan sonra gözünü bile kırpmadan arsızca bizi izleyen arkadaşına dönüp gözleri ile odanın kapısı gösterdi, Arafın bu haraketi üzerine pişkince ağzını yaya yaya gülerken konuştu"ben çıkayım madem,
hasret giderin siz, 5 gündür konuşmuyorsunuz zaten"