Bana ait!

Bölüm 24

"Bunu yapamam anlıyor musun?"

Arafın benden istediği şey benim için ağırdı, maziye gömdüğüm bir şeydi ve bunu o pislik herifi yakalamamız için tekrarlamamı istiyordu.

Olmazdı olamaz.

"Bak onu yakalamamız gerek hem neden bu kadar istemiyorsun?"

Beni zorlaması sinirlerimi bozuyordu.

"Olmaz, hem zaten işe yaramayacak anlamıyorsun Aliyi göreme-"

Tam konuşmamı bitiriyordum ki lafımı kesti ve devam etti

"Çünkü görmek istemedin Aygün anlayamadın mı? İstemedin Aygün kim sevdiği birinin son anını görmek ister buna sen izin vermedin kabullenmediğin bir şeyi görmen garip olurdu"

Gözümden bir damla yaş daha akmıştı o sırada Araf beni incitmeye korkarcasını elini yaramın olduğu yere tüy kadar hafif bir şekilde dokunarak konuştu

"Sana kendim zarar verdiğim için delirmişken bir başkasının"

yutkunarak gözlerini kapadı ve yavaşça açtıktan sonra kaşlarını hafifçe kaldırarak

"olmaz asla izin vermem anladın mı? yardım et yada etme"

Elini yavaşça geri çekerek arkasını döndü tam adım atacakken konuştum

"Dur, tamam yardım edeceğim"

Derin bir nefes aldıktan sonra devam ettim "yeter ki kendi başına iş yapmaya kalışma artık"

Araf yavaşça önünü bana dönerken arada da serseri gülüşünü bana peydahlıyordu.

Bende ona bakıp gülümseyince hızla gelip sarıldı bu canımı yaksa da bu anı bozamazdım.

" beni düşünüyorsun"

Onu daha da sıkıca sararak "evet aptal seni düşünüyorum"

Araf hafifçe yüzünü bana dönerek "hey"dedi

Ona dönerek "öylesin"dedim gülüyordum.

"Sen daha büyük aptalsın o halde"diyerek bana tekrar sıkıca sarıldı.

Bu sefer "hey" diyen bendim

Araf bana gülerek"öylesin"dedi

Sanırım bu konuşmayı yaparak ikimizde birer aptaldık.

Aşık iki aptal.

•••••••

"Plan ne?"

Araf bana bakıp sırıtarak konuştu
"Çok acelecisin bakıyorum?"

Gözlerimi devirerek "serseri"dedim.

Gerçektende tam bir serseri gibi davranıyordu.

Bana ciddi olmaya çalışarak bakıp
" ne dedin sen senin dilin uzamış bakıyorum"

ona sırıtarak bakıp "ne zaman kısaydı ki?"diyince

Düşünür gibi yapıp "umm sanırım hiç bir zaman"

Birden gülünce bende güldüm

Tuhaf bir an daha yaşıyorduk.

Biz gülüyorduk normal şartlarda olmayan şeylerden biriydi

Ve gerçek anlamda tuhaf hissettirmişti.

Şu güzel tuhaf anlardan biriydi sanırım.

Gülmesini azaltarak "ama bu bana karşı uzatabileceğin anlamına gelmez "dedi

Yavaşça kendini benim oturduğum çift kişilik siyah deri koltuklarına yaklaştırarak yanıma geldi.

İçimi bir sıcaklık kaplerken odanın ısınmaya başladığını fark ettim

Boğazımı temizleyerek "sıcak mı oldu ne."

Araf o aptal ama garip şekilde beni cezbeden yan gülüşü ile bana bakınca iyice sıcak basmaya başlamıştı bana bakarak "oda gayet serin sıcak olan sensin."dedi dalga geçerek

Arafın yakışıklı olduğundan yada karizmatik olduğundan söz ederken bir şeyi es geçmişim o tam bir dangalak

Sinirle yerimden kalkarak gözlerimi devirdim"komiksin"

Araf dediğim şey ile gülmeye başlayınca ona kısasa kısasa yapmaya karar verdim

Yavaşça yaramı zorlamadan onun kulağına eğilerek konuştum "belki sıcak olan kişi bir tek ben değilimdir." konuşurken dudaklarım kulağına değiyordu

Geri çekildiğimde ise kahkaha atan araftan eser kalmamış şaşkınca yüzüme bakan bir adet Araf kalmıştı.

Biraz daha o sersem yüzüne bakarsam kahkaha atacaktım gülmemek için yanak içlerimi yiye yiye odadan çıktım.

Araf beni gerçekten küçümsüyordu ve bunun aptallık olduğunu kendisi her yaptığımla anlayacaktı.