Bana ait!

Bölüm 23

Çok özür dilerim uzun bir ara oldu ama kitabımla ilgili yeni fikirler edindim bu kitabı çok değiştirmese de akışı daha zevkli bir yön alacağı aşikar sizden ricam bu yüzden okumaktan vaz geçmeyin ve zamanda bulamıyordum bununda biraz etkeni var iyi okumalar dilerim 😍😘

Veee bu bölümü okurum @sedanursudenurlbi'ye ithaf ediyorum😘😘

Uyumasamda biraz uzanarak dinlendikten sonra birinin beni almasını bekledim

Bekleyişimin ardından fırat elinde giyecek kıyafetler olan poşetler getirip çıkmıştı ardından bi hemşire gelip giymemde yardımcı oldu.

Üzerimi değiştikten sonra odaya elinde tekerlikli sandalye ile fırat girdi hazır olduğum gördükten sonra beni alıp götürmüştü ve bu süreç içerisinde sadece heyecan ve tedirginlik duymuştum onu merak ediyordum Arafı.

•••••••••••

Eve geldiğimden beri Arafı görmemiştim fırat odanızda uyuyor demişti bende salonda kalmayı tercih etmiştim oda kararıma saygı duyup hizmetlilere benim için yer hazırlamalarını söylemişti ve iyi gelir diyip bir hap verdikten sonra gitmişti sanırım verdiği hap uyku hapıydı göz kapaklarıma yenik düşüp uykular alemine dalıyordum tam uyumadan önce beni havaya kaldıran bir çift kol ve naneli bir koku hissetim ve sonrası derin bir karanlık.

•••••••••••••

Gözlerimin kapaklarını aşıp beynime kadar işleyen ışığın yoğunluğu beni huysuzlandırırken yanımda hissettiğim sıcaklık huysuzluğuma tezatlık katarak rahatlatıyordu onun Araf olduğunu anlamamak mümkün değildi çok kısa bir sürede hayatıma girip beni bir karmaşanın ortasına atan adamdı o ve kalbimin yeniden attığını hissettiren ironik bir şekilde durmasına sebep olan ve sonra dönmem için bana ışığı gösteren adam o benim hayatımın grisi olmak için doğan adamdı beni arafta bırakan adam tıpkı adı gibi.

Bazen yaşadığımı hissedip bazen ölüyor gibi olmam çok büyük bir tezatlıktı ama tuhaf bir şekilde bunu bile sevdirmişti bu adam sanırım aşk kelimesi 3 harften ve tek heceden oluşmasından ziyade içinde bu gibi şeyleri barındıran bir şeydi.

Göz kapaklarımı zorlukla aralarken kalbimi tekletecek adamın yüzünü gördüm her şeyiyle ezberlediğim ve her bir karesinin beni meshettiği yüzüne.

Ondan nefret ediyordum değil mi işte bir karmaşa daha.

"Sonunda uyandın"dedi kalın sesiyle

"Hı?"dememle gülümsemesi bir oldu

"Beni mi izliyordun?"dedim tuhaf bir çekingenlikle bu adam beni bütünü ile değiştiriyordu

Yine gülümsedi sonra yatakta sırt üstü dönerek tavanı izlemeye başladı.

Düşünceliydi çok düşünceli.

"Ne düşünüyorsun?"

Cevap vermedi çünkü beni duyduğundan bile emin değildim.

"Onu öldürmeyi mi düşüyorsun?"

Sözüm üzerine yavaşça bana dödü ve "evet" dedi net bir sesle.

Bu sözü beni tuhaf bir şekilde güldürmüştü.

Bana ne dercesine bakınca " hiç" dedim sadece.

Sonra düşünüp yüzüne baktım "öldür o halde dedim umursamaz" bir şekilde

Araf sanki ona ben uzaylılardan hoşlanıyorum demişim gibi bakınca gülümsememi dahada genişletip kafamı sağa sola çevirdim ona bakmadan tıpkı onun gibi sırt üstü yatağa uzandım ve sordum "şimdi ne olacak?"

Bakışlarını tavandan almadan konuştu "senin hislerini kullanarak güzel bir plan yapacağız ölmese bile ölmekten beter olacak"dedi yavaşça bana dönerek.

Nasıl biliyordu bunu duyduklarım beni şok ederken korkmaya başlamıştım ben bunu saklarken hatta bir tek aliye söylemişken onun bunu bilmesi beni çok şaşırtmıştı seni senden daha çok tanıyorum derken bu kadarını tahmin etmemiştim.!

Yerimden hızla doğrulup yatakta sırtımı ona dönecek şekilde oturdum tahminimce gözlerim fal taşıyla aynı büyüklükteydi.

"Se sen nasıl?"

Kekeliyordum yine.

Arafın yatağından doğrulduğunu yorganın çıkardığı seslerden anlarken bu arada avuçlarım terliyordu.

Araf bana yaklaşım kafasını omzumun üzerine koymuştu haraketleri beni gererken mırıltılı bir şekilde konuştu

"Seni çok iyi gözlemledim küçüğüm"

Derin nefes verirken burnunu boynumda gezdirdi bu beni huylandırırken geri çekilmek için öne çıkmaya çalıştım anında belime sarılan kollar beni engelledi.

"Sonra histen daha fazla yeteneklerin olduğunu anladım sen görüyordun mırıltılı bir şekilde olacakları tekrarlarken dudaklarını okumak zor olmuyordu."

Sonra birden kollarını çekip dikkatlice yüzüme baktı

"anlamadığım şey neden görülerine son verdiğin"

Gözümden bir yaş süzülürken cevapladım.

"Çünkü bana Alinin öleceği gözükmedi."