"bugün öğretmen seni o kadar çok övdü ki bir an bayılacağım sandım!" dedi keigo, sırıtıyordu.
"o kadar da önemli bir şey değildi." dedi koluna dolanan çocuktan kurtulmaya çalışarak. ama her denemede başarısız olduğu için pes edip serbest bıraktı. "öğretmen seni de övdü."
"seni överken gözleri parlıyordu touya!" dedi keigo, ardından kolları birleşik olduğu için touya'yı kafeteryaya yönlendirdi.
"hey, yeni yemek yedik." dedi touya, kesinlikle odasına gidip uyumak istiyordu.
"ama ben doymadım, soba sevmediğimi sana söyledim değil mi?" dedi ve devam etti. "neyse ki en sevdiğimiz yemek aynı değil yoksa sen aç kalırdın." dedi gülerek.
touya ise koluna dolanan çocuğun bu cümlesine gülümsedi. buraya geleli 3 hafta olmuş, oda arkadaşına alışmaya başlamıştı. okulda konuştuğu sayılı kişilerden biri olduğu için yanında olmak sorun değildi.
"touya?"
"hmm?"
"sen gülümsedin mi?"
sessizlik oldu.
"gülümsedin."
"gülümsemedim."
"kesinlikle gülümsedin, tanrım bunun fotoğrafını çekmeliydim!"
"gülümseme- bir dakika ne? nedenmiş o?"
"nedenmişmiş! gülünce çok güzel görünüyorsun da ondan." dedi keigo ona kızarak. "hep gülsen fena olmaz!"
•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaçış | Dabihawks
Fanfiction[tamamlandı!] "ölü bir canın böyle parlak bir fotoğrafı olmaz, seni diriltmek için gelen ışığa yol ver." -friends to enemies to lovers- • takami keigo x todoroki touya #touyatodoroki etiketinde #1...
