Kaçış | Dabihawks

on altı

"haha! ben kazandım işte!"

"fazla şanslıydın diyelim biz ona. beni yenmen imkansız, biliyorsun."

"üzülme tou-chan~ diğer el senin yenmene izin veririm."

"sakın bir daha öyle sesleneyim deme."

"hmmm? hoşuna gitmedi mi? tou-chan?"

touya sırıtıp koltuğun ortasındaki satranç tahtasını kaldırdı. ardından hemen yanlarındaki masaya bıraktı. koltuğun diğer ucunda ona gülerek bakan sarışına yaklaştı. aralarındaki fazla yakınlık ikisi için de garip değildi, ne de olsa keigo'nun kabuslarından dolayı genelde beraber uyurlardı.

ama bu sefer, keigo'nun yanakları kızarmıştı.

ve touya bunu fark etti.

"ne oldu? yoksa bu kadar yakışıklı olmama dayanamadın mı?"

keigo kızarık yanaklarıyla bir kahkaha patlattı. gülerken gözleri kısılıyordu, touya'nın gördüğü en güzel şeydi bu belki de.

"kei?"

"..hahaha.. ah tamam karnım ağrıdı." dedi ve okyanusu andıran gözlere baktı. "ne oldu?"

"seni öpsem bana kızar mıydın?"

keigo durdu. söyledikleri kafasının içinde dolaşıyor, algılamaya çalışıyordu. kalbi hızlandı, elleri titremeye başladı. okyanus gözlere tekrar baktı, gülümsedi.

"kızmazdım."

touya da gülümsedi. biraz daha yüzüne yaklaşıp dudaklarına nefesini üfledi. ardından geri çekildi.

keigo'nun çatılan kaşlarına güldü touya. kalbinin kırıldığını biliyordu.

"o kadar kolay alamazsın öpücüğümü. yen de görelim."

"TANRIM! SANA İNANAMIYORUM TOUYA!" dedi sitemle. ardından üstünde duran arkadaşını itti. keigo istemişti. touya'nın kırmızı dudakları gerçekten yumuşak mıdır emin olmak istemişti. üstelik, kalbi az öncekinden daha hızlı atıyordu.

"üzgünüm, kei-chan~"

keigo sondaki kelimeyi duyunca dudaklarının kıvrılmasana engel olamadan satranç tahtasını tekrar koltuğa koydu, "ben yenersem seni öperim."

"peki ben yenersem?"

"o zaman da sen beni öpersin?"

touya gülmeye başlayınca keigo da sırıttı. onu saatlerce gülerken izleyebilirim diye düşündü o an.

"o zaman.. başla! siyahlar benim."

•