Kaçış | Dabihawks

dokuz

"sana kaç kere onlara bulaşmamanı söyledim?"

"saçma sapan konuşuyorlardı."

"her zaman saçma sapan konuşuyorlar, keigo."

"üzgünüm ama konu sendin, öylece oturup dinleyemezdik. senin neden sesin çıkmıyor anlamıyorum."

"gerek yok çünkü kei, umurumda olsalardı onları kül edebileceğimi biliyorsun."

"hah! bir de egolu!"

"egoluyum tabii. bir senedir seninle aynı odadayım sence normal değil mi?"

"ahaha çok komi- AH! ACIDI!" touya keigo'nun dizine pansuman yaparken sözü kesilmişti.

"çıtkırıldım seni."

"ben mi? o kadar çok bastıran sensin!"

"hmmhmm~"

touya yavaşça arkadaşının yaralarını sardı, dağılmış sarı saçlarını geriye yatırdı.

keigo ona şaşkınca bakarak konuştu, "saçlarımı düzelttin? hani çok dağınıktı ve kötü görünüyordu?"

"yalan söylemiştim. saçların güzel."

"bir daha yap."

"neyi?"

"saçımı."

touya gülümseyerek sol elini arkadaşının sarı saçlarından geçirerek arkaya doğru taradı. "yumuşak."

keigo ise mayışmış halde touya'nın diğer elini de saçlarına götürdü. başını da arkadaşının göğsüne dayayıp gözlerini kapattı.

"en yakın arkadaşım olduğun için bunu yapmak zorundasın."

"maalesef öyleyim."

•